т.б. – құрмет көрсету. Қазақ даласында қағазға жазылып қабылданған заңдар болмаған кездің өзінде ешкім бұза алмайтын рухани ережелердің маңызы өте зор болды. Халқымыз «Жігіттің екі сөйлегені – өлгені» дейді, яғни айтқанын орындамау, берген уəдесінен таю жігіт үшін өліммен тең болды. Сондықтан қазақтар арасында адамға деген сенімділік ешқандай күмəн тудырмаған. Мысалы: «Тірідей жерге кіру» –ұят пен намыс, «уəде – құдай аты», «қоянды қамыс өлтіреді, жігітті намыс өлтіреді», « жақсы жігіт ақылына жеңіп іс қылар, жаман жігіт оңай істі күш қылар» т.б. Қазақ халқының ұлттық мінезінің тағы бір көрінісі – оның қонақжайлылығы. Əрине, бұл – барлық халықтарға да тəн жалпы адамгершілік қасиет. Əйтсе де, жай ғана жолаушы болсын, мейлі кедей, мейлі бай болсын, жолы түсіп бұрылған қонақты жылы шыраймен қарсы алып, шамасы келгенше сый-құрметін көрсетіп аттандыру қазақ халқы үшін заңмен тең болды. Сондықтан қашанда қонақ үшін сыбаға сақтаған. Осыған орай, əрбір жолаушы кез-келген қазақ үйінде қонақ асын «бөлінбеген еншім» деп талап етуге ерікті болған. Мысалы, «қонағуар /қонақжай/ адам», «қонағын атқару», «қонақ асы», «қонақ кəде», «қонақ қойдан жуас» т.с. сияқты фазеологизмдер ұлттық мінез сипатының айғағы.
