Қазақ ономастикасының даму барысындағы аталған кезеңдерге тән ономастикалық зерттеулердің басты ерекшеліктері төмендегідей

Қазақ ономастикасының даму барысындағы аталған кезеңдерге тән ономастикалық зерттеулердің басты ерекшеліктері төмендегідей:

• 1. негізінен, антропонимдердер мен топонимдер зерттелген;
• 2. Олардың этимологиясы мен стратиграфиясы құрылымдық-сөзжасамдық лексика-семантикалық топтары қарастырылған;
• 3. Қазақстанның көптеген аймағы топонимиялық зерттеулермен қамтылды;
• 4. 90- жылдардан кейін аймақтық топонимия лексика-семантикалық, морфологиялық бағыттармен қатар этнолингвистикалық бағытта зерттеле бастады.
• 5. Қазіргі таңда қазақ антротопонимикасы мен топонимикасы тіпті жаңка бағытта, яғни когнитивтік, лингвомәдениеттанымдық бағытта зерттеле бастады.
•  

Глоссарий:

• Оним – жалқы есім;
• Гидроним – топонимнің түрі, су аттарын зерттейді.
• Ороним – топонимнің түрі, таудың, қыраттардың атаулары.
• Эндоним – жергілікті халықтардың жерге берген атауы;
• Экзоним – сырттан келген атаулар;
• Ойконим – топонимнің түрі, ел-мекендердің атауы (ауыл, кент, қала);
• Урбаноним- қала ішіндегі шағын аудандар, тұрғын үй кешендер атаулары;
• Коронимдер – топонимнің түрі, әкімшілік –аумақтық бірліктердің атауы;
• Хрематонимка-мәдени мұралардың жалқы атаулары;
• Эпоним - жеке адамдар есімдерінен жасалған атаулар;

Соңы