Күймесін
абайласын, түгі
күнге!
(Нұртуған).
Төлеген үш рет: Бұл
күймеде
тығылған жан бар, сен
еркекпісің, ұрғашымысың, тірі адам бармысың, − деп дауыстап шақырды
(«Қыз
Жібек»).
Күң
– кеңес үкіметінен бұрын, байдың отын-суын алып, малын сауып,
есігінде жүретін еріксіз әйел.
С.Е.Малов күң қытайша
гун
–
жұмысшы, құл,
нашар келін
деп көрсетеді
(Малов C. Е. Яз. о жел. уйгур. А., 1957, 61).
Жығалы
қымбат тәжіңді, Сол киер деп қорқамын! Құшақтаған жарыңды,
Күң
қылар деп
қорқамын
(Нұртуған).
Сұлу жанға ер ғашық, Бейшара құлға
күң
ғашық, Екі
құлын ойнаса, Тұрмай ма, тіпті, жарасып!
(Нұртуған).
Бұрын құл мен
күң
болған, Тұрмыстың тартқан ауырын
(Жамбыл).
Күпі
–
ертедегі сырт киім.
Ол ішіне қойдың, түйенің жабағы жүнін
салып, бидай шүберекке сырып, сыртынан берік бір түсті матадан тігілетін
қарапайым, киім. Оны ерлер, әйелдер, балалар да киеді.
Күпі
жеңіл әрі ыңғайлы
болады. Көбіне бұл киім көктем мен күзде киіледі. Қырық жамау үстімде, Түйе
жүн жұқа
күпі
еді. Қаңтардың сары аязы, Шиден де жаман өтеді
(Нұртуған).
Кіреші
−
1) кіре, керуен, кірекеш; 2) кіре тартуға жалданған адам;
керуендегі көліктерді айдайтын кісі.
Араб тілінде
кираһун
–
ақы, жалданған
көлік ақысы
(АРС., М., 1958, 878).
К. К. Юдахин қырғыз тілінде
кіре
–
жалдап
алған көлік; көлік ақысы; керуен
деп көрсетеді
(Юдахин К. К. Кир.РС., М., 1940,
263).
«Ағасы маған опасыздық жасады» деп хан Құттыбиді де сарайдан қуды.
Сосын Құттыби Сәтемірге,
Достарыңызбен бөлісу: |
