98
Күн жаңа ғана көтерiлiп келедi. Жазғытұры кең-
пейiл дүние шыққа малынып, маужырап тұр. Бармақ
басындай қара ала аралар үлбiреген гүлдерге қонып,
бал жинап жүр. Ат тұяғының жапырып кеткен балғын
көк шөптерiне жаның ашығандай.
Жал-жал болып бiткен қалың орманды, қара топы-
рақ ты құйқалы жер. Көл де көп. Көл бетiнде шомы-
лып болып, айнаға қаранып, сыланып отырған аққу,
қаз су бетiне түскен сәулелерiмен сұлулық салысты-
рып, сырла сып отырғандай. Жайылымнан қайтқан
мыңдаған үйрек тер суылдап келiп, көлге қонады.
Қыбыр-қыбыр, жыбыр-жыбыр сырласады да, қайта
ұшады. Оттады – тойды, су iштi – қанды, ендi қамыс-
ты, томарлы көлдердегi ұялары еске түстi. Қайта ұшып
кеттi.
Ғабит Мүсірепов
Достарыңызбен бөлісу: