13
«Кө ңіл сіз құ лақ – ой ға олақ»;
«Ең бек
қыл саң ерін бей,
Тоя ды қар ның ті лен бей»;
«Бі рің ді, қа зақ,
бі рің дос,
Көр ме сең, іс тің бә рі бос»;
«Та ма ғы тоқ тық,
Жұ мы сы жоқ тық,
Аз ды рар адам ба ла сын»;
«Не ол емес,
бұл емес,
Ме нің де кү нім – күн емес»;
«Ғы лым ды із деп,
Дү ние ні көз деп,
Екі жақ қа үңіл дім»;
«Жар тас қа бар дым,
Күн де
ай ғай сал дым,
Онан да шық ты жаң ғы рық»;
«Ата дан ал тау,
Ана дан төр теу,
Жал ғыз дық кө рер же рім жоқ»;
«Мо ла сын дай
бақ сы ның,
Жал ғыз қал дым – тап шы ным!».
Мі не, осындай өлең жолдарының көп ші лі гі бү гін гі күн де афо ри зм ге
ай на лып, ха лық тық си пат алып кет ті.
«Се гізаяқ» – Абай дың кө зі ті рі сін де ха лық ара сы на кең та ра лып кет кен
ән де рі нің бі рі. Сон дық тан оның се гіз түр лі нұс қа сы ның
бо луы заң ды лық жә не
бұ лар дың бар лы ғын ән ші лер мен Абай дың кө зін көр ген ту ыс та ры түп нұс қа лық
си па тын
сақ тай оты рып, біз дің за ма ны мыз ға жет кіз ген.
Достарыңызбен бөлісу: 
