табиғи элементтерді - сұйыктан бастап газ тэрізді жэне каттыға дейінгі уникалды, бірак өзінің негізінде жалпы болып келетін механикалық, физикалык, химиялык текті алуан түрлі заттарды жэне сапалы түрде алуан түрлі биологиялык әлемді ұйымдастыратын атомдар мен молекулалар болып табылады. Органикалык емес жэне органикалык элемнің кажетті атрибуттары материалдылык, сапалык жэне сандык аныктык, козғалыс жэне даму, объективтілік, күрылымдык жөне т.б., ал олардың өмір сүруінің жалпы алғышарттары кеңістік пен уакыт болып табылады. Батыстык мәдениет философтарының әлемнің онтологиялык картинасының дүниетанымдык бағдарларын негіздеуі элем ұйымдасуының әр түрлі тәсілдерін сипаттау мен накты ғылыми формадағы каркынды зерттеулерге ыкпалын тигізді. Әсіресе, XVI ғасырдан бастап гылымның каркынды дамуы еуропалык мәдениеттің рухани тәжірибесінде коршаған әлемді өзгерту мен танудағы адам акыл- ойының шексіз мүмкіндіктері туралы идеяның бекітілуіне эсер етті. Бүл идеяның логикалык жалгасын К. Маркс коғамдык жүйенің түпкі негіздеріне философиялык-теориялық және экономикалык формада талдау жасай отырып, онан эрі дамытты. Маркстің ойынша бүл түпнегіз өндіріс тәсілі болып табылады, оның көмегімен жене негізінде адам табиғатпен өзара байланыс жасап, өзгертіп жэне өз максатына бағындыра отырып, сонымен катар коғамдык жүйе кұрудағы өз міндетін де аткарады. Оның пікірінше, барлык табиғи заттар мынадай касиеттермен сипатталады: болмыска жэне материалдылыкка ие болу. Барлык материалды нәрсе эуел бастан бар, демек,
