өзгерістердің, жетілудің кепіліне айналады. Тән өмір мен өлімнің, мола мен аналык жасампаздыктың, өткіншілік пен мэңгіліктің рэмізіне айналады. Ең бастысы-тән бүкіл табиғатгың толассыз жащыртушылык кабілеттілігінін, адамдандырылған бітіміне жатады. Ол молшылык, кұттылык, дэулеттілік, шаттылық, көтеріңкілік, лэззат т.т. кұндылыктарының отауы болып табьшады. Ол адам тіршілігінін салтанаты. Тэннің төменділігі шартіы болып келеді. Төмендеу, бұл мағынада, Жер-Анаға жакындау, оның сіңіруші жэне кайтадан тудырушы стихиясымен бірегейленуді білдіреді. Тіпті, өлу дегеніміз (қазакша: «кайтыс болу») табиғатқа қайтып келуді білдіреді. Төмендеу дегеніміз тэннің төменгі мүшелерінің (ішек-карынны», жыныстык мүшелердің) асты корыту, оны табиғатка шығару, махаббатган лэззат алу, жүкті болу, нәрестені дүниеге экелу сияқты кызметгерін түсіну деген сөз. «¥лы сөзде ұят жок» дейді казак. Жоғарыда аталған нәрселер адамдық келбетті төмендетіп жібермейді (томен ұғымын амбивалентгі магынада колданып тұрмыз). Тұлганын фэниден бакиға дейінгі тіршілігінде аса маңызды оқиғалар мен оларды атап өту астарында «төменгі тэн» кұндылыктары тұр (куда түсу, үйлену, шілдехана, тұсау кесу, кайтыс болу, ас беру). Халык дәстүрінде астан жоғары кұндылык сирек кездеседі. Сөйтіп төменгі жоғарғы больш шыға келеді. Тек адам санасында төменгі дене кұнсыздандырылып, тыйым салынған игіліктерге айналып келеді. Халык түсінігінде, тэн тұрмыстык жиі қолдануда біртіндеп карадүрсінделуі мүмкін, ол тоғышар адамдардьщ топастыкпен кайталайтьш нэпсікумарлыгына айналуы