(универсалийлер) шын өмір сүреді, себебі ол кұдайдың ақыл-ойында бар. Сонымен коса ол өзі жаратқан затгардың үлгісі болып табылады. Олай болса, жалкыларды зерттеп, алған білім де, жалпылардың шын өмір сүретіндегіне деген сенім де, бір-біріне кайшы келмеулері керек. Адамға ең кееркті нэрсе оның іс-әрекеті емес, кұдайға деген сенімі. Абеляр осындай екі-ұшты пікірлері үшін номиналистер жағынан да, реалистер жағьтан да сьгаға түсті. Хрисшандык діни ілімді Аристотельдің философиясымен байланыстырған, пгіркеудің алғашқы схоластикалык ұстазы, ал 1879 жылдан бастап католик шіркеуінің шешімімен осы шіркеудің ресми теолог-философы деп жарияланғн Фома Аквинский 1225-26 жылы туып, 1274 жылы қайтыс болды. Негізігі еңбегі: “Теологияньщ жиынтығы”. Ол Аристотельдің іліміне сүйене отырып, белсенді форма (ретгілік принципі) мен турақсыз жэне қалыптаспаған материяның (болмыстың элсіз түрі) арасындағы байланысты түсіндіру аркыл Иисус Христостың бойындағы құдайлық (идеялык) жэне адамдык (материалдық) касиеттерін теориялық жолмен негіздеуге тырысады. Құдайдың аркасында косылған алғашқы бастамалар - форма мен материя - жеке заттар әлемін тудырады. Адамның өзі де жан (түр калыптастыратын принцип) мен дененің қосындысынан пайда болған. Жан “таза форма” ретінде күйреуі, жоғарлауы мүмкін емес. Бірак ол жерде тіршілік пайда болғанға дейін жеке өмір сүрмеген, оны кұдай жараткан. Рух пен материяның табиғаты туралы пікірталас жалкылар мен жалпылардың (универсалийлер) табиғаты жөніндегі тартыска айналды. Фома аквинский
