алатын орны мен маңызды сиякты нәрселер аркылы аныкталады. Акьш-ойдың максаты - акиқат және кұкык философиясы да кұкык туралы акикатты іздеумен айналысады. Құкык философиясының пэндік аймагы - кұкык пен заңның айырмашылығы жэне аракатынасы мәселесі. Құкық философиясының тарихы ертеден басталғанымен, “күкык философиясы” терминінің өзі XVIII ғасырдың соңында пайда болды. Бұған дейін ерте заманнан бастап, философиялык-кұкыктын саланың проблематикасы бастапқыда жалпы тақырыптың бір үзіндісі және кыры ретінде қойылып, ал кейінірек зерттеудің жеке дербес пэні ретінде дамыды. Бастапкыда “құкык философиясы” термині (сонымен бірге кұкык философиясының концепциясы да) заңгерлік ғылымда пайда болды. Оның авторы, кұкыктың тарихи мектебінің негізін қалаушы, неміс заңгері Г.Гуго болып табылады. Гугоның пайымдауынша юриспруденция (заңгерлік) үш бөліктен түрады: заңгерлік догматика, кұкык философиясы жэне тарихы. Бұл жагдайда құкык тарихы кұкыктың заң шығарушылык нэтижесінде емес, тарихилықтың нәтижесінде қалыптасуы туралы тұжырымды ұстанады. “Құкык философиясы” терминінің кеңінен таралуы Гегельдің “құкық философиясымен” (1820) байланыстырылады. Гугомен салыстырғанда Гегельдің ойынша күқык философиясы заңгерлік емес, философиялык пэн. Оның үстіне философия гылымын ол тарихи ғылым ретінде карастырады. Гегель бойынша күкык туралы нағыз ғылым 310
құкык философиясында көрінеді. Қүкык философиясы пэнін Гегель