бөлімдерінде әркелкі өсуіне байланысты пішіні жағынан күрделенеді.
Бүл өзгерістерінен ортак принципті байкауға болады: түтіктің аз
көлемінде барынша көп алмасу процесіне жағдай туады.
Кеуде, іш және жамбас астауы куыстарынын кабырғалары ерекше
сірлі кабыкпен астарланған (өкпекап, жүреккап, ішастар), олар ішкі
ағзалардын көп бөлігіне ауысып, оларды бекітуге көмектеседі.
Қүрылысы жағынан сірлі қабык, tunica serosa, талшыкты дәнекер тіннен
түрады, онык сырткы бос жағы бір кабатты тегіс эпителимен
(мезотелий) капталған. Ол астында жаткан тінмен әр жерде әркелкі
дамыған борпылдак сірлі шелмай кабаты, tela subserosa, аркылы
байланысады. Сірлі кабықтын бос беті тегіс әрі ылғалды, соның
салдарынан онымен жабылған ағзалар айнатәрізді жылтырап түрады.
Сірлі кабык тегіс және ылғалды болғандыктан козғалыс кезінде ағзалар
және олардың бөліктері арасындағы үйкелісті азайтады. Сірлі қабык
жок жерде ағзалардың беті талшыкты дәнекер тін қабатымен, adventitia
(латынша - сыртқы) жабылады, ол ағзаларды көрші бөліктермен бай-
ланыстырады. Ағзаларды сырт жағынан жабатын сірлі кабыкка карама-
қарсы шырышты қабық, tunica mucosa, олардың ішкі жабынын күрайды.
Оның сыртқы түрі ылғалды, шырышты затпен жабылған, түсі
қызғылттан ашык кызылға дейін (қантамырлардын канға толуына
карай) болып келеді.
Шырышты қабық мына-
лардан түрады (185-сурет):
1)
эпителий;
2)
Достарыңызбен бөлісу: