152
Қызыл жебе
Тұрар аттарды жайғастырып болып, енді қораның ішін
тазалауға кіріседі. Қорада екі жиреннен басқа бес-алты ат бар.
Олар мініс көлігі. Әкімдер мінеді.
Бас-аяғы онға жетпейтін
мал болғанмен астын дембіл-дембіл тазалап тұрмаса, демде
садыралап қалады. Приходько мырзаның әмірі бойынша, қорада
көлденең бірде-бір қылшық жатпауы керек. Ақ қолғаппен
сипағанда аттардың үстінен бірде-бір қылау жұқпауы керек. Оны
істемейді екенсің...
Бопса көп, үрей мол. Тұрар жалғыз
дөңгелекті қол арбаға
жылқының жас тезегін үйе салып таптап, енді сыртқа шығарып
бара жатқанда, ауланың бір түкпірінде аядай жерді айналып
жүрген тұтқындарды көрді. Қырманда мала бастырған мал құсап,
от басындай жерді айнала береді, айнала береді. Қастарында қит
етіп басса мылтықпен жасқап, қақпайлап
ірің көз надзиратель
тұр.
Кісендер сылдырлайды. Бір топ адам бірдей аяқ басқанда,
шынжыр сылдыры да ырғаққа бағынып, қаһарлы гүрсілге
ұласады. Қарғыс пен қасіреттің гимніндей сұрапыл сарын.
Тұрар қақпаға беттеп бара жатып, жүрісін баяулатты. Бет-
алысы қақпа, екі көзі тұтқындарда. Кісендеулі адамдар да түрме
ауласынан мына бір қағылез қараторы баланы түңғыш рет көріп,
таңданғандай
пішін танытып, бәрі де бұрылып Тұрар жаққа
қарады. Біркелкі аяқ алыстары шатысып, бір тұтқын алдыңғы
тұтқынның өкшесін басып қалып, сүрініп кетті. Кісен сылдыры
өзгеше шыққанда надзиратель селт етіп:
– Көзіңе қара! Немене ит көрген ешкідей ежірейе қалдыңдар?!
– деп ақырып жіберді.
Әлгі бір сәтте Тұрар да бұлардан көз алмай, әлдеқалай екенін
өзі де
байқамай, қол арбаның оқтығын жерге қоя салып еді
үстіндегі үйме тезек арба қисайғанда ауып кетіп, жерге төгіліп
қалды.
Мұны көрген ірің көздің aшy қабының аузы ашылып кеткендей,
әй бір, барқылдады дейсің:
– Әй, бандиттің баласы! Осы көрген күніңді көпсініп жүрсің
бе-ей?! Бала деп сені мырзалар бекер есіркейді. Аяғыңды кісендеп
қояр ма еді сенің де! Қобырап қолыңдағы арбаны аударып