ШОҚАЙ ,
Мұстафа Шоқай (1890–1941)
— Алаш
қайраткері, түркі халықтарының бірлігінің жалынды
жаршысы.
Алашорда үкіметінің мүшесі, публицист-жазушы.
Отаршылдықтың озбыр саясатына қарсы жүргізілген
қоғамдық қозғалыс көсемдерінің бірі, Түркістан халықтары
арасында тарихта тұңғыш рет демократиялық Еуропаның
ортасында түркістандық саяси эмиграциялық қызметтің
негізін қалаушы.
ШОҚАН, Мұхаммед-Қанафия Шыңғысұлы Уәлиханов (1835–1865) —
қазақ ағартушылығының негізін салушы ,
демократиялық ұлттық мәдениетіміздің көрнекті өкілі,
энциклопедист-ғалым, шығыстанушы, саяхатшы, публицист
және қоғам қайраткері. Өзінің аз ғұмырында адам қабілетінің
ғажайып
мүмкіндіктерін,
гуманизмнің
биік
өресін,
ұлтжандылықтың жалтақсыз үлгісін, ғылыми қабілет пен
алғырлықтың қайран қаларлық өнегесін барша болмысымен,
нақтылы іс әрекетімен дәлелдеп үлгерді.
ШОПЕНГАУЭ ,
Артур Шопенгауэр (1788–1860) — неміс
философы,
иррационализм өкілі .
Шығармалары: «Әлем
жігер және елестету ретінде», «Табиғаттағы жігер туралы»,
«Афоризмдер мен максималар», т.б. Оның пікірінше, таным
процесі кезіндегі философтардың қарастырып жүргені шын
мәніндегі денелер емес, тек субьектімен байланыстағы
обьект немесе елестету ғана. Елестетуден басқа, одан да гөрі
ауқымдырақ құбылыстардың бар екенін зерттей келе, таным
субьектісі, яки жеке адам өз басының тәжірибиесі негізінде жігерді өзінің
ішкі мәні деп таниды.
Жігер – әр уақытта рухани акт. Жігер кейбір
құндылықтарды
қалыптастырады,
ал
оларды
құндылық
ретінде
мойындағаннан кейін, өзі соған ұмтылады.
