50
ҚАЙТЕМІЗ, БҰЛ ЖАҒДАЙ ДА АРТТА ҚАЛДЫ, ЕНДІ ОЛ ӨТКЕН
КҮНДЕРДІҢ ЕНШІСІНЕ КЕТТІ. МЕН СЕНІҢ ІСТЕРІҢДІ МАҚҰЛДАМАЙМЫН,
БІРАҚ, СЕН ДЕ ӨЗ ТҮСІНІГІҢЕ ҚАРАЙ ОСЫЛАЙ ЖАСАҒАН БОЛАРСЫҢ, НАҚТЫ
ЖАҒДАЙДЫ ТАНУЫҢ ОСЫЛАЙ ШЫҒАР. КЕЛ, ОСЫМЕН ТОҚТАТАЙЫҚ. МЕН
СЕНІ БҰЛ ІСТЕН АЙЫРДЫМ ЖӘНЕ БОСАТТЫМ. СЕН ДЕ, МЕН ДЕ АЗАТПЫЗ.
Осылай деп айта алмасаң, хат ретінде жазып, оны өртеп жіберуге болады. Ешкім
жоқ жерде желге айғайлап айтса да болады. Осының бәрі керексіз сезімдерден
ажыраудың жолы.
Мүмкін сіз ылғи да наразы болып, я ашуланып жүруге әдеттеніп кеткен
боларсыз? Олай да болуы мүмкін. Мен оны АШУЛАНУҒА ӘДЕТТЕНУ деп атаймын.
Сәл болса кемерінен шығып, ашулана кетуге әзір тұратындар, өздерінен былай деп
сұраса қайтеді:
- Неге мен ылғи да ренжіп жүремін?
- Өзімде ренжітетін нәрселерді болдырмау үшін мен не жасап жатырмын?
- Ренжу мендегі өмірге қарсылық білдіретін жалғыз ғана тәсілім бе?
- Мен неге осындай жағдайда жүргім келеді?
- Менің көңілімді қалдырып жүрген қайсы сенімім?
- Біреулер мені қолайсыздандыруды қалайтындай бір нәрсені мен өзім таратып
тұрмаймын ба?
Достарыңызбен бөлісу: