125
мемлекеттік тіл мәртебесі өзінен-өзі оңай шешіле қалған жоқ… Тіл
тауқыметімен бірге халықтың бітім-болмысымен
қосыла сіресіп
қатып қалған қасаң дүниелер көп-ақ екен. Бірден бойдан кете
қоймайтын кінәрәт ретінде ұлт мінез-құлқына сіңіп кеткен құлшылдық
психологияны атауға болар еді.
Екіншіден, қоғамдық өмірдегі ана
тіліміздің қажеттігін ұмыту. “Сөзі жоғалғанның өзі де жоғалады”
деген ұғымға мән бермеу. Ана тілі – халықтың жаны, тәні, рухы екенін
ескермей, баяғыдан қалған дәстүрмен тарта беру.
Экономикадағы,
саясаттағы егемендікке қолымыз жетсе де, тілдегі егемендікті әлі игере
алмай келеміз. Мемлекеттік тілімізді өз деңгейіне көтеріп, оны басқару
қажеттігіне жарату, тіл заң құзырында дамытылса да оны дамытудың
нақтылы жолдары өкімет тарапынан толық қамтамасыз етілмей қалды…
Латын жазуына көшу, не көшпеу
туралы қалың жұртшылықтың
ой-пікірін білуге бағышталған өткендегі 15 жылдың ішіндегі ой-
пікірлермен оның мақсат, мазмұнымен жамағат жақсы таныс. Оларды
қайталап, талдап-таратып жатуға да, санамалап шығуға да болады.
Латын жазуына өтуді қолдаушылар да, оған қарсылар да республика
азаматтары арасында баршылық. Өз пікірін баспа бетінде білдіріп, өздері
ұнататын әліпбе жобаларын (30 жобаны) жариялап жатқандар да аз
емес. Біздің пайымдауымыз бойынша, жазуды ауыстыру жағындағылар
басымырақ сияқты. Елбасының жоғарыда айтқан:
Достарыңызбен бөлісу: