47
Суккуленттер
. Бұл ӛсімдіктердің жапырақтары немесе са-
бақтары сулы, ӛйткені ол мүшелерде су жинаушы ұлпалар бар.
Суккуленттер –
жапырақты
(алоэ, агава, т.б.) және
сабақ-
ты
(кактус, сүттегеннің кейбір түрлері т.б.) болып бӛлінеді. Са-
бақты суккуленттердің жапырақтары редукцияланған, ал жер
беті мүшелері – бұл жуандаған, суы мол сабақтар.
Суккуленттер Орталық Американың, Оңтүстік Африканың
аридті аймақтарында кеңінен таралған. Тамыр жүйесі нашар
дамыған және топырақ бетіне жақын орналасқан, сирек жауын-
дар мен шықты пайдалана алады.
Суккуленттердің қуаңшылыққа тӛзімділігі – ұлпаларда кӛп
мӛлшерде су жинақтап ұстауына байланысты. Ұлпаларындағы
су мӛлшері – 95-98%-ға дейін жетуі мүмкін, ол сулардың кӛпші-
лігі байланысқан.
Жапырақтары мен сабақтарының жуандап шар тәрізді бо-
луы нәтижесінде ӛсімдіктің буландырушы беті кӛп мәрте азаяды
және де беті (үсті) балауызбен (воск) жабылып, буландыруды
барынша азайтады, лептесіктері аз, олар ұлпалар ішінде орна-
ласқан. Сондықтан суккуленттердің транспирациясы ӛте тӛмен.
Осындай бейімделулердің нәтижесінде суккулент ӛсімдік-
терде фотосинтез интенсивтілігі (қарқындылығы) ӛте тӛмен. Нә-
тижесінде бұл ӛсімдіктер ӛте баяу ӛседі, табиғи жағдайда тұтас-
қан ӛсімдіктер қауымдастығын (фитоценоз) құрай алмайды.
Достарыңызбен бөлісу: