б о л с а ң б ө л іп б ере алм а й д ы . Ж а қ с ы б о л с а ң к үндейді, жа
м ан б о лс а ң ж үндейді. Қ а й ы н жүртың қ о л ы ң н ы ң ұзы ны -
на қарайды , ж ағаңны ң қ ы з ы л ы н а қ а р а й д ы ; Б е р с е ң жа-
ғасың, берм есең жамансың...
деген т о л ғ а у д а көркемді к-
пен бірге ойға үйлес үндесті к те, ү й қ а с та бар. Ш е ше нд і к
пернелі сөзде ой, пікір е жі к тел і п ж а т п а й д ы , т ұ ж ы р а м д а п
қ ы с к а к а й р ы л а д ы .
Термелі сөзге де, пернелі сөзге де ор тақ , ж а л п ы ше-
шендік сөздерге тән бірнеше ер е кше лі к т ер бар. Ең а лды-
мен шешендік сөздерді ң көлемі шағын, сөйлемі ы қ ш а м
келеді де оның өзі қ а с а ң дау, ұ з а қ т ол ғ ау д ан қ а ж е т т і
сөздерді қ а л ы п қ а қ ұ й ғ а н д а й іріктеп ал ып ж а т т а п ,
жа -
д ын да с а қ т а у ғ а да, керек кезінде ж а ң ғ ы р т у ғ а да қол ай -
лы, т ы ңд а у шыс ын ж а л ы қ т ы р м а й , з ері ктірмей үйіріп әке-
туге әсерлі келеді. Өйткені х а л ы қ көп сөз қо л а,
аз сөз
алтын деп бос сөзді, көп сөзді ж а қ т ы р м а й д ы , одан гөрі
т ауып а й т ыл ға н бір ауыз дәмді -мәнді сөзді
а р т ы қ са-
найды.
Б і р а қ ше шенд і к сөз — қ ы с қ а болғ анмен м а қ а л - м ә т е л
емес, бір у а қ и ғ а м е н б ай ла ны с т ы туған, белгілі а д а м д а р -
дың атынан а й тыл ға н сөздер. Б ү л қа сиет ше шен д і к сөз-
ге сенім ту ғы з а д ы. Өмірге үйлес келу, и л а н д ы р а білу —
ауыз әдебиеті үшін де, ж а з б а әдебиет үшін де қ а ж е т т і
қасиеттер.
Ш еше нд і к сөздерді ң қ ұ н д ы л ы ғ ы
тек
шы н ды ғ ынд а
емес, ойының т а п қ ы р л ығ ы н д а . Қ иынна н жол табу,
қы-
с ы л ғ ан д а сөз т а б у — нағ ыз ше шен д ер ге тән қасиет.
К ө ш е р ім д і жел біледі, қ о н а р ы м д ы
сай біледі, соны
сүрата ж іберген х а н а қ ы м а қ
па,
сүрай к е л г е н сён
а қ ы м а қ па?
— деп
қ а ң б а қ
атын ан
ханғ-а
а й ты ла т ы н
Ж и р е н ше ні ң т ү сп а л д а у ы — т а п қ ы р л ы қ сөздің т а м а ш а үл-
гісі. Ш еше нд і к сөздерді ң т а р т ы м д ы л ы ғ ы т а п қ ы р л ығ ы м е н
бірге б ат ыл ды ғ ын да , ойының дәлелді, сөздерінің мәнді-
лігінде.
С өздің ш ы ны на қарам а, қ и с ы н ы н а қара,
— дей-
тін халық, сөздің қисынды, ойдың жү й ел і болуына үлкен
мән берген.
Б е к б о л а т бидін бір інісі ж о р ы қ т а н қа йт ы п келе жа -
тып Аб ы ла й ханның бір айғыр үйір ж ы л қ ы с ы н
ай д ап
кетеді. Оны хан кейін естіп бір топ а д ам ме н Б е к бо ла т-
т ы ң а у л ын а келіп түседі.
—
Достарыңызбен бөлісу: