134
даусыз – Дулат» [53, 27]. Бұл пікір ғалымның Абай мен Дулат
шығармаларының семантикалық, лексикалық, синтаксистік деңгейдегі
байланыстарына, «ауыс-түйістеріне» қатысты ойларының кіріспесі болғанмен,
мәтінаралық байланыстар қандай деңгейде болсын, көркемділік канонына,
эталонына айналған мәтіндерден байқалатынын көрсетеді. Мұндай эталон
мәтіндер әр уақытта түрлі объективті, субъективті себептерге байланысты
бірде өзектеніп, бірде назардан, қолданыстан тыс қалып жатады, дегенмен
олардың белгілі бір ұлттық-тілдік-мәдени қоғамдағы маңызы жойылмайды.
Претекстер тілдік тұлға жадында белгілі бір тәртіппен, жүйемен
сақталмайды, ол тек қажеттілік туған кезде ғана, тұтасымен немесе жеке
фрагменттерімен ойға оралып, қарым-қатынасқа түсушілердің когнитивтік
кеңістігін, тілдік-мәдени құзіретін танытады. Ал қаламгер де, оқырман да тілдік
тұлға болғандықтан, өз жадынан дайын, әсерлі, басқаларға жақсы таныс
фрагмент арқылы айтар ойына қосымша мән, реңк үстейді. Жоғарыдағы
мысалдардың барлығында мәтін ішінде вербалданған прецедентті мәтін
осындай қызмет атқарып тұр.
Прецедентті мәтін өзі кіргізіліп отырған мәтінде мағыналық ұйытқы
сөздердің парадигматикалық, синтагматикалық және эпидигматикалық
қатынастары арқылы, түрлі символдар арқылы вербалданады. Интертекстуалды
элементтер кейде арнайы маркерленсе, енді бірде еш ресімделмейді. Айта кету
керек, қазақ әдебиетінде келтірінді құрылымдар көбіне тырнақшамен, бас
әріптермен ажыратылады, тек Т. Әбдіковтің повесінде ғана метатекст элементі
қара шрифтпен ерекшеленген.
Прецедентті мәтіндерге қатысты айта кететін бір нәрсе: жекелеген
зерттеушілер [29; 144; 145] қазіргі тілдік қорымыздағы көптеген
фразеологизмдер бұдан ұзақ уақыттар бұрынғы прецедентті мәтіндер үзіндісі,
жұрнағы деп есептейді. Бұл пікірдің ақиқаттығын гендерлік сипат алған
Достарыңызбен бөлісу: