Орыс философы В. Соловьев махаббатты үш түрлі түрге бөледі, олар:
- Махабат мұнда өзінен оны жиі береді, бірақ ештеңе алмайды, яғни бұл ата-
аналардың балаға деген махаббаты;
-Махабат мұнда керісінше өзіне жиі алады, бірақ ештеңе бермейді, бұл баланың
ата-анасына деген махаббаты;
-Ал бұл махабатта екі жақ бірдей, яғни бір-бірлеріне береді де, алады да бұл еркек
пен әйел адамның арасындағы махаббат.
-Құдайға деген махабат – бұл діни махабат, яғни Аллаға деген махабат. Фрейдтің
пікірінше, діни махаббат-бұл рухани қызметке құмарлықтың бағыты. Ол Құдайға
сенетін адамдар діни, рух әлеміне беріледі, өйткені ол адам рухани ләззат алады.
Бұл махабат жүрегімізді ізгілікке толтырып, рухани күш сыйлайды. Бұл есе жан
мен тәннің тыныштығына жетелейді.
-Ана махаббаты-ана мен баланың арасындағы байланыс болып, өзінің табиғаты
бойынша тең дәрежеде емес, өйткені бала әрдайым көмекке мұқтаж, ал ана
әрқашан осы көмекті көрсетеді. Ұлы сезім ана махаббаты-бұл махаббат пен барлық
эмоционалдық байланыстар арасындағы ең қасиетті және қастерлі сезім. Бала
анасының ыстық алақандары мен ыстық ұяларынан шығып тәуелсіз тұлға болады.
Ата-ана махаббатының негізгі мәні-бала өсіп-өркендеуі үшін қамқорлық жасап,
аяқпен тұрғызып, өз бетінше өмір сүруі. Шын мәнінде, бұл махаббат басқа
сүйіспеншілікпен салыстыруға болмайды. Ана біз үшін әрқашан ұлы тұлға. Бұл
махаббат тоғыз ай бойы баланы алып жүргенде пайда болады. Ана өз баласына
жанын беруге дайын. Бірақ баланың анасына деген махаббаты тек бір жақтама,
яғни бала анасынан бәрін алады, уақыт өте келе осының бәрін ұмытады.
Достарыңызбен бөлісу: