53
талас тудырмаса керек. [
Қазақстан ХІХғ. 20-40 жылдары. Алматы: Қазақ
Университеті. 1992, 43 бет.
]
Қазақ халқының ауызша тарихының үлкен ғылыми проблема дәрежесіне дейін
көтерген филология хылымының докторы, профессор
А. Сейдімбек
. Ол өзінің
көп жылдық зерттеу жұмысының нәтижесін 2008
жылы аяқтап, Астанадағы
«Фолиант» баспасынан 728
беттік кітап етіп шығарды
[Қазақтың ауызша
тарихы: зерттеу].
Қазақ халқының шежірелік туындыларын талдап, оған
сараптама жасап, оларды тарихи дерек ретінде
пайдаланудың ғы-лыми
тұжырымдамасын жасап берді. Ғалымның айтуы бойынша шежіре тарату
дәстүрі көпшілік түркі
халықтарына тән болғанымен, нақ қазақ сияқты оны
өзінің тарихының мәйегіне айналдырған халық жоқ сияқты.
Кітаптың
құндылығы – ондағы тақырыпқа байланысты терминдерге түсінік беріп, халық
арасында ұмыты-лып бара жатқан ұғымдарды қайта тірілту.
Өз зерттеулерінде ауызша деректерді молынан пайдаланып жүрген
ғалымдардың бірі, профессор Ж.О. Артықбаев. Автор ауызша деректерді
пайдалануда көп ғалымдарға үлгі боларлық. Оның
«для создание объективной
истории Казахстана значение устной историологий черезвычайно важно,
поскольку до конца первой половины ХІХ века письменной литература не
играла в казахском обществе сколько нибудь серьезной роли
»
[История
Казахстана. Учебник для вузов. Қостанай: ТОО «Центрально-Азиатское
книжное издательство», 2006. 20-бет]
дегеніне алып-қосарымыз жоқ.
Ауызша деректерді зерттеушілер кәдесіне жарату мәселесін алғашқы рет
көтерген Қарағанды мемлекеттік университетінің оқытушы ғалымдары.
Археология, этнография және Қазақстан тарихы
кафедрасында профессор
Ж.Артықбаевтың басшылығымен, ауызша деректерді пайдаланудың теориялық
және әдіснамалық проблемаларын зерттеу мәселесі жолға қойылды. Өткен ға-
сырдың 90-жылдары мұнда осы тақырыпқа арналған бірнеше кандидаттық тіпті
докторлық диссертациялар қорғалды.
1999 жылы осы кафедра аспиранты Елешова З.Е.«
Достарыңызбен бөлісу: 
