15
тарихындай болмағанмен, ол ҽлдеқашан ―жастықтан‖ шықты,
ҽдеби тіліміз кемеліне келіп шыңдалады. Оны енді қызғыштай
қорғап, ыбырсық сҿзден, тым-тырағайлықтан сақтау керек».
Мұның ҿзі – тілдегі сҿздерді қолдануда кейбір адамдардың ҽлі де
болса басқаша түсінікте жүргендігінен айтылып отырған пікір.
Ҽлеуметтік тұрмыспен байланысты диалектілік ерекшеліктер
жергілікті диалектизмдермен бір емес. Олардың негізгі
айырмашылықтары ―Жергілікті диалектілер мен ұлттық тіл‖
деген тақырыпта айтылған болатын. Оған қоса тек мынаны
ескеру керек. Ҽлеуметтік диалектілердің қалыптасу, пайда болу
жағдайы, себептері жергілікті диалектілерден басқаша. Қай тілде
болсын, жергілікті диалектілердің негізі кҿне замандарда
салынып, қалыптасуы феодалдық заманмен ұштасып жатыр.
Мұнда ең басты себеп халықтың жергілікті аудандарының
экономикалық бытыраңқылығымен байланысты.
Бұлар жергілікті жерде ҽр алуан кҽсіптің, ҿндірістің туып
дамуымен қалыптасады, соларға байланысты заттардың, ҿндіріс,
еңбек құралдарының, еңбек ҿнімінің, процесінің атауларын
білдіреді. Мұндай сҿздер белгілі кҽсіппен шұғылданған
адамдардың арасында қолданылады да, кҿбінесе солардың
ҿздеріне ғана түсінікті болады. Мҽселен, Арал, Каспий
балықшылары тіліндегі
шола (балықтың азаюы),
ҧйық
(балықтың бір жерге шоғырлануы),
әттік (қармақтың тілі),
бал
беркі (қалтқы) т. б. Бұл сҿздерді балықпен кҽсіп етпейтін басқа
жердің адамдары білмейді де түсінбейді. Диқаншылыққа
байланысты кҿптеген сҿздерді жұрттың бҽрі білгенмен, бау –
бақша кҽсібі жақсы дамыған оңтүстік аудандардағы
бәдірен
(қияр),
ақнауат (үлкен сары қауын),
оман арық (үлкен арық),
Достарыңызбен бөлісу: