Су бетіндегі жұқа линза түріндегі (θ≈0) “май” тамшысының жайылу шарты
𝜑 = 𝑊
𝑎
− 𝑊
к
= 𝜎
с
− 𝜎
м
− 𝜎
см
> 0 (1)
теңдеуімен анықталады. Мұндағы: 𝜑–жайылу коэффициенті; 𝑊
𝑎
–адгезия
жұмысы; 𝑊
к
–когезия жұмысы; 𝜎
с
-су-ауа шекарасындағы беттік керілу;
𝜎
м
-
май-ауа шекарасындағы беттік керілу; 𝜎
см
-су-май шекарасындағы беттік
керілу. Бұл шартты сумен жақсы әрекеттесетін полярлы топтары бар
молекулалар қанағаттандырады.
Жайылу құбылысы теңізшілерге ертеден таныс болған. Олар егер су бетіне
май құйылса, онда теңіз толқындарының өшетінін және тынышталатынын
білген. Беттік қабыршықтарды алу әдістері шамамен бұдан 4000 жыл бұрын
Вавилонияда, Ассирияда, Мысырда, Финикияда жасалды.
Франклин (XVIIIғ.) қосылған “май” массасының көлемін (V) біле отырып,
қабыршық ауданын (s) өлшеп, қабыршықтың қалыңдығын (𝛿 = 𝑉 𝑠
⁄ ) = 25 ∙
10
−8
см) есептеп тапты. Егер 1м
3
“май” қалыңдығы 25Å қабыршық түзейтін
болса, онда оның ауданы – 𝑠 = 𝑉 𝛿
⁄ = 1м
3
25 ∙ 10
−10
м = 4 ∙ 10
8
м
2
= 400км
2
⁄
(!) болады.
Тәжірибе жүзінде мономолекулалық қабыршықтардың (ММҚ) суда
газ
Достарыңызбен бөлісу: