өмір сүрген әлеуметтік ортаның
жемісі ретінде қаралады;
2. Ықпал ету көлеміне қарай жалпыұлттық, аймақтық, қалалық, аудандық
саяси жетекші болып бөлінеді;
3. Таптық қағидаға жұмысшылар, шаруалар, буржуазиялық, әлеуметтік
топтың жетекшілері жатады;
4. Қазіргі әлеуметтік құрылысқа қатынасы жағынан оны жақтайтын, оған
қарсы шығатындар болып бөлінеді;
5. Қабілеттілігі жағынан өзінің жеке басының қасиеттері, дарындылығының
арқасында немесе жағдайға қарай көтерілген жетекші дейді;
6. Бастамашы, рух беруші жетекші немесе басталған істі орындаушы
ретінде де топтастырады.
Саяси жетекшілерді топтастыруға алғаш қадам жасаған немістің әлеумет-
танушысы - М.Вебер. Ол саяси жетекшілерді «бедел» ұғымына негіздеп
былай жіктеді: 1) билік әкеден балаға мирас ретінде қалатын әдет-ғұрып
жетекшілігі; 2) ерекше қадір-қасиеті, қабілетіне (ақылдылығына, батырлығына
т.б.) байланысты билік басына келген харизматикалық топтар; 3) Конституция
негізінде сайлау арқылы басшылық орынға келген саяси жетекші.
Сонымен қатар, түріне қарай «формальды», «формальсыз» деп бөліп жүр.
Формальды жетекші белгіленген ережелер арқылы басшылық орынға
тағайындалады. Формальсыз жетекшіні қатысушылар өздері таңдайды. Ондай
жетекшілер кішкентай топтарда болады. Ал ұйымдасқан үлкен топтарда,
әлбетте, формальды басшылар болады. Мысалы, әскер басшылары, кәсіподақ,
корпорация басшылары және т. б. саяси қауымдастықтың жоғарғы құрылымы-
үкімет болып есептеледі.
Саяси жетекшінің жұмысы мынандай кезеңдерден тұратын үш қызметті
атқарады:
1. «Диагностикалық» міндет: саяси жетекші жағдайды зерттеу арқылы оған
баға береді, яғни «диагноз» қояды;
2. Саясатты белгілеу: жетекші өз табының, жақтастарының мақсатына сай
шешілетіндей саясатты тауып, соны орындауға тапсырма береді;
3. Іске тарту: жетекші өзінің белгілеген саясатын іске асыруға тырысады. Ол
үшін өзінің тобы, жақтастары оның іс-әрекет жоспарын қолдауы керек.
Нағыз саяси жетекші шиеленіс, кикілжіңдерді дер кезінде түсіне біліп,
145
өрістетпей, уақытында жоя білуімен сипатталады. Одан да жақсысы саяси дау-
жанжалдардың алдын ала білгені жөн. Саяси тәжірибеде дау-дамайға қатысу-
шылардың өзін-өзі ұстауының бірқатар дәстүрлі түрлері бар. Оған шегіну,
бәсекелесті таптап, басып-жаншу, ымыраға келу жатады.
П ысы қтауға арналған сұрақтар:
1. Саяси сана түсінігіне анықтама беріңіз.
2. Саяси элита түсінігі.
3. Саяси мәдениет түсінігі және оның қалыптасу ерекшеліктері.
4. Саяси мәдениеттің қызметі.
5. Саяси жетекшіге қойылатын талаптарды көрсетіңіз.
6. Саяси жетекшіні жіктеу түрлері.
Достарыңызбен бөлісу: