328
Ел қамын ойлаған азамат ретінде қазақ басындағы қасірет жа-
нын жеген Шернияз ақын əлеуметтік істен, өзін қоршаған ортадан
да опасыздық көріп, сергелдеңге түседі. Ол өмірден түңілгендей күй
кешеді. Шернияз бейнесі арқылы жазушы өз дəуірінің оқыған, зиялы
азаматының, жан дүниесі күрделі ақынының өз заманы арқалатқан
ауыр қасіреттен шеккен күйзелісін шебер де нанымды суреттейді.
Шернияз басындағы трагедия – сол кездегі ел қамын ойлаған
қазақ зиялыларының бəріне де ортақ. Қаладан да, даладан да
жандары байыз таппаған, қаланың екіжүзді өмірінен, даланың
надандыққа бой алдырған тірлігінен олар қатты торығады, еркіндік
жолын іздейді. Солардың бірі Шернияздың жан жарасын жазар
жалғыз дəру - өлеңдері ғана. Ақын – ел-жұрты мен халқының қамын
ойлаған күрескер азамат. Ол қаншама қиындық көріп қиналса да,
ұлтының болашағына деген сенімін жоғалтпайды.
Пьеса өлеңмен жазылған. Онда ақ өлең үлгісі де молынан
кездеседі. Бұған себеп: бас кейіпкерлерінің ақын болып келуінен
болса керек. Бұл кейінгі қазақ драматургиясына өзгеше үлгі болып
енді.
Жүсіпбек Аймауытов — бойына сан қырлы шығармашылық
еңбекті біріктірген түлға. Оның шығармалары қай жанрда жазылса
да, көркемдік жетістіктерімен ерекшеленіп отырады. Оның жарқын
идеялы көркем шығармалары қашанда қазақ əдебиетінің табысына
саналады.
Достарыңызбен бөлісу: