260
адамгершілік жайы, ұлт бойындағы ұнамсыз, кеселді қылық,
мінез, дағдыларды сынау мәселелері көтеріледі.
Қар ғыс – адам ның жә бір леу ші сі не айт қан кейіс сө зі, лағы не ті.
Қол жаз ба – ав тор дың бі реу ге өз қо лы мен жа зып бер ген ес керт-
кіш жа зуы не ме се өз қо лы мен жаз ған қол жаз ба мә ті ні.
Ли ри ка – адам ның әр түр лі кө ңіл күй ін біл ді ре тін сыр шыл өлең
тү рі. Ли ри ка сая си ли ри ка, аза мат тық ли ри ка, фи ло со фия лық
ли ри ка, та би ғат ли ри ка сы, ма хаб бат ли ри ка сы деп бө лі не ді.
Ли ри ка лық кей іп кер – поэзиялық шығармалардағы адам
бейнесі. Лирикалық туындылардың бас қаһарманы – ақынның
өзі. Сондықтан ақынның өзі лирикалық кейіпкер болады.
Лирикалық кейіпкердің ой-сезімі, тағдыры өз заманында сурет-
телсе, соғұрлым ол типтік қасиеттері мол, сомдап жасалған ірі
тұлғаға айналып, дәуірдің көрнекті өкілі болып шығады. Ақын
өлеңді өз атынан айтқанда лирикалық кейіпкердің бейнесі жаса-
лады. Себебі ол ақынның өз бейнесі жинақталған лирикалық
кейіпкердің бейнесі болып шығады. Ақын қоғам өмірі, заман,
адам туралы толғанғанда, өзін «мен» деп, «біз» дей отырып, сол
ортаның адамы, белгілі бір ұрпақ буынының өкілі ретінде сезінеді.
Достарыңызбен бөлісу: