4
Дегенмен оның сөздігінен бізге өрескел көрінетін мынадай айтуды ұшыратамыз:
б‰ркөнд‰р‚
дөңбөкш‰‚ д‰рс‰лдө‚ көгөрш‰н‚ к‰лтөлөнгөн‚ көр‰мд‰к‚ көсөмс‰п‚ к‰рмөттөп‚ к‰д‰рет‚ к‰мөн䉂
төң‰рөк‚ алда (алла) т.б.
1875 жылы әскери қызметкер‚ тарихшы М. А. Терентьевтің “Грамматика турецкая‚
персидская‚ киргизская и узбекская” деп аталатын кітабы шықты. 209 беттік кітаптың 45 беті
қазақ тіліне арналған және оны жазуда Н. Ильминскийдің өзімізге таныс еңбегін пайдаланған.
Сондықтан да мұнда ауыз толтырып айтарлық фонетикалық жаңалық жоқ. Кітаптан саулұқ (122-
бет)‚ өз‰м‰зд‰ (132-бет) деген сияқты жазуды кездестіруге болады.
1878 жылы А. В. Старчевскийдің “Спутник русского человека в Средней Азии” деген кітабы
жарық көрді. Кітаптың алғашқы 64 беті өзбек‚ қазақ‚ татар‚ тәжік тілдерінің грамматикасына
арналған. 26-39- беттерде қазақ тіліне орын берген. Оның көрсетуінде‚ қазақ тілінде тоғыз
дауысты‚ 17 дауыссыз бар. Алайда кейбір дыбыстардың таңбасы айқын емес. Мәселен‚
ә‚ е
дауыстылары
э‚ и т‰рінде таңбаланған. Ал дауыссыз
й, у м‰лде жоқ, оның есесіне
в, һ әріптері
тұр. Кітаптың сөздігінде
бұлдұрұқ‚ б‰л‰нд‰р‚ құйқұлжұған‚ к‰лтөлөнгөн‚ к‰л‰мдө‚ к‰лтөктөн‚
к‰ңк‰лдө‚ дауұл‚ жауұн сияқты жазу ұшырайды. Мұны көңілге т‰йіп қойған жөн.
1879 жылы Ы. Алтынсарин “Киргизская Хрестоматия” деп аталатын оқу құралын орыс
графикасы негізінде өзі жасаған қазақ алфавитімен шығарды.
Кітап
“Кел, балалар, оқылық” өлеңімен басталады:
Бр кудайга сыйнып,
Кель балалар окылык.
Окыганды кунгулъге
Иклас пен токылык!
Истин болыр каиры
Бастасангыз алдалап.
Окымаған журеди
Каранғыны қармалап.
Осыдан-ақ Ыбырай жазуының дәрежесін аңғаруға болады. Бұған қарағанда, Н. Ильминский
қазақ тілінің дыбыс ж‰йесін әлдеқайда дұрыс берген. Тек өз досының бастамасын
жалғастырмағанын т‰сіну қиын. Осындағы
алдалап деген сөздің айтылуын көңілге т‰йіп қойған
жөн.
Т‰ркі тілдерін зерттеудің жаңа кезеңі
Василий Васильевич Радлов (1837-1918) еңбектерінен
басталады. Ол тюркология ғылымының барлық салалары бойынша жол салып, қажырлы еңбек
етті, “тюркологияның атасы” аталды. Оның “Солт‰стік т‰ркі тілдерінің фонетикасы” деп аталатын
еңбегі 1882 жылы Лейпциг даласында неміс тілінде жарық көрді. Мұнда қазақ тілінің дыбыстық
ж‰йесі біршама шешімін тапқан. Ол қазақ тіліндегі дауыстылардың санын 9
(а, ә, е, о, ө, ы, і, у, у),
дауыссыздар 20 деп анықтаған. Дауыстыларды ашық
(а, ә, е, о, ө)‚ қысаң
(ы, і, у, у), жуан
(а, о, у,
Достарыңызбен бөлісу: