219
Ғы лы ми фан тас ти ка жан рын да жа зыл ған жа зу шы ту ын ды-
сы ның маз мұ ны қан дай?
Да был
Ға рыш тан ке ліп,
Жер ат мос фе ра-
сы на ілік кен со зы лың қы там шы пі шін ді
үл кен тас таң сә рі де гі шырт ұй қы да жат-
қан ау ыл үс ті нен ыс қы ра ағып өтіп, тау
аң ға рын
жа най ұшып, жо лын да ғы ны
күй ді ріп-сы ды рып ба рып,
қа ра жер ге
жан тая қа дал ды...
...Ау ыл ор та сын қақ жа рып өте тін
үл кен кө ше нің оң түс тік-шы ғыс
жа ғын-
да ғы екі қа бат үй дің ша мы бү гін ер те
жан ды. Он да ғы лар ке ше кеш ке ертеңгісін
Ақ тау бау ра йын да ғы
кең сай ға се ру ен
құ рып қайт пақ бо лып ке ліс кен. Оның
бас ты се бе бі – осы үй дің ие сі Тө лен нің ту ған іні сі Жа са ған ның
алыс ас та на дан ке луі еді. Жа са ған –
жа сы елу ден ас қан, ор та бой-
лы, ша шы си ре ген, қыр мұ рын ды, қой көз ді кі сі. Қа зақ қа бел гі лі
түр ко лог. Ғы лым док то ры. Жұ мы сы әр кез қау ырт өтіп жат қа ны.
Қа зақ хал қы ның қо ныс теп кен ата же рі нің
талай-талай құ пия
сыр ла рын аш қан ол. Жа ңа лық тың ше гі бол ған ба? Жа са ған
уа қы тын бос жі бер ген жан емес. Қай кез де де ой үс тін де жүр ге ні.
Ол ең бе гі елен бей қал ған жоқ. Хал қы ның сүйі к ті аза мат та ры-
ның бі рі бол ды. Осы ау ыл да оны аға сы Тө лен ға на емес, күл лі ел
бо лып, құр мет тұ тып қар сы ала ды. Ал Жа са ған бол са, оны тә кап-
пар лық көр ген дей ың ғай сыз да нып: «Осы ау ыл да ту ып өс тім. Ен ді
оған мей ман бол ға ным ұят. Құр мет атау лы бұл жер де ма ған ар тық.
Ба ла ке зім де гі дей
саф ауа ны ер кін жұ тып, ер кін жү ріп-тұр ғым
ке ле ді», – деп қаш қа лақ тай ды. Тө лен де мұ ны сын тү сі не ді. Жү зі-
не қа рап еш те ңе айт пай ды. Бі рақ бә рі бір ол кел ген де қуа ны шын
қай да қо яр ға біл мей ты пыр ши ды. Әйт еу ір бір де ме ні ой лас ты рып
қоя ды.
Бұл жо лы да сон дай бір әре кет жа са ған еді. Тө лен бү гін та ң
а ла ке уім нен тұр ған. Ма лын қа рап, өзен ді аң ғар ға апа ра тын жол
зат та рын тү ген де ген. Жұ байы Пе ру зат та қа рап жүр ген жоқ.
Та мақ жа ғын рет теу де. Мұ ны сез ген Жа са ған да, әй елі Ба ла йым
да қа рап жа та ал ма ды. «Ты ныш ұй ық та сын» деп, үй дің екін ші
Адам гер ші лік бол май,
Әділ дік бол мас.
Адам ның
ұяты бе тін де,
Адам гер ші лі гі ние тін де.
Қай ырым ды лық жа са саң,
Қай ырын өзің кө ре сің.
Кі ші пей іл ді лік –
кі сі нің көр кі.
Абай
Достарыңызбен бөлісу: