123
бір жо лық са, бұ рын ғы іш те гі жұм бақ бо лып жат қан сыр ла рын
тала сып сөй ле мек ші бо лып тұр ған да, Жа мал ға Ға ли дан бір хат та
ке ліп жет ті. Оқып көр се, бұл еді:
Тұ ра ал ма дым то лық сып хат жаз бас қа,
Зы ли қа мен Жү сіп ті қос қа нын дай,
Іш кі сыр ды біл гі зіп за ман дас қа.
Екі кө ңіл бір жер де қо сыл са егер,
He қы зық бар жа һан да онан бас қа?!..
Бұл хат ты Ға ли дан Жа мал ға алып кел ген жі гіт әр уа қыт бұл
еке уі нің ара сын да осын дай құ пия ха бар лар һәм хат тар та сып
жү ре тін, Ға ли дың бір анық сен ген кі сі сі еді. Бү гін бұл хат ты
Жа мал ға тап сы рып:
– Жа уа бын ер тең ге шей ін да яр лап қо яр сың, мен бір ау ыл ға
ба рып қай та мын, – деп ке тіп қал ды. Жа мал бұл хат ты үш-төрт
мәр те оқып шы ғып, бір қы зып, бір суып, Жұ ман ға бар са, ғұ мы-
рын ша қай ғы-қа сі рет те өте ті нін ой лап, Ға ли мен қаш са, не түр лі
ұят-ма ша қат тар бо лып, ақы ры не шік бо ла ты ны на кө зі жет пей, аз
дағ да рып, кө зі нен мон шақ-мон шақ жас тар ды тө гіп ал ды. Бі раз-
дан соң та ғы да қай рат та нып: « Тәуе кел, Ал ла бас қа сал ған соң, не
де бол са кө тер дім, Ға ли мен ғұ мы рым ша қол ұс та сып жүр сем де
ар ма ным бол мас», – деп ой ла ды.
Егер де Ға ли мен қа ша қал са, кім ті лек тес, жәр дем дес бо ла рын
ой ла ған да, өзі нің ше ше сі Шол пан нан бас қа еш кім кө зі не кө рін бе-
ді. Ше ше сі не сиына тын се бе бі оқу шы ға да мә лім. Шол пан әу ел ден
Жа мал ды Жұ ман ға бе ру ге ра зы бол май, Сәр сен бай ға ті лін ал ғы за
ал май қой ған еді. Екін ші, Жа мал ержет кен соң Жұ ман ға кө ңі лі
на ра зы бо лып жүр ге нін де се зіп, хат та сол мез гіл де Жа мал дың
жа зып жүр ген өле ңін де тау ып алып оқи ды деп жо ға ры да жа зып
едік. Үшін ші, Жа мал мен Ға ли дың жа қын бо лып жүр ген де рін
бі ліп, кө ріп жүр се де, біл ме ген сіп жү ру ші еді. Жа мал ды Ға ли ға
ла йық көр ген се кіл ді бо лып, Ға ли ды шын ықы ла сы мен ба ла сын-
дай жақ сы кө ру ші еді. Ұзын сөз дің қыс қа сы, ақы рын да Жа мал
Ға ли дың жаз ған сөз де рін қа был алып, қар сы жау ап та жа зып,
ер те ңін де ма на ғы жі гіт ке тап сыр ды...
X
Ға ли бұл хат ты оқы ған нан кей ін сол кү ні өзі не се нім ді құр бы-
ла ры Жү ніс, Нұр маш де ген жі гіт тер мен күн бат қан нан түн ор та-
сы на шей ін ау ыл дан ау лақ бір оңа ша жер де ақыл дас қан еді.
Достарыңызбен бөлісу: