125
да яр ла на бас та ды. Екі дос – Жү ніс пен Нұр маш Ға ли ды шы ға рып
сал мақ қа бұ лар да да яр ла нып, сен бі кү ні «не бол са да ер тең бо ла-
ды» деп, жас жү рек те рі да мыл сыз со ғу да еді. Ға ли да яр лан ған да
Жа мал да
қа рап жат пай, ақыр ғы сы рын ту ған ана сы Шол пан ға
айт қан ның со ңын да,
Шол пан да ра зы бо лып, жол қа мын ой лай
бас та ған еді.
Жек сен бі кү ні де бо лып, ел жат қан уа қыт та Ға ли, Жү ніс, Нұр-
маш үшеуі, ер ле ген бір ат же те гі бар, жо лық пақ шы бол ған сай да
да яр бол ған еді. Бұ лар ға әр бір өт кен ми нут сүр лен ген жыл дай
бо лып: «Қа шан ке ле ді, қа шан ке ле ді?», –
деп қа рап тұр ған да,
бүр кен ген екі әй ел кө рін ді. Кел се, Жа мал мен оның ше ше сі екен.
Бұ лар мен Шол пан аман да сып бол ған соң:
– Шы рақ та рым, ен ді Ал лата ға ла қа йыр лы са па рын бе ріп, мақ-
сат та ры ңа жет кіз сін, қай да жүр сең дер де аман жү рің дер. Қа зір де
еш кім көр ген жоқ, тоқ та май жө не лің дер, – деп Жа мал мен Ға ли-
дың бет те рі нен сү йі п, жы лам сы рап қош та сып, жас тар ат та ры на
мі ніп жө нел ген де бі раз
арт та ры нан қа рап тұ рып, үйі не қайтты...
Ға ли дың дос та ры мен ақыл дас қан да Жа мал ды алып ба рып,
жат пақ шы же рі – дуан да өзі бір ге сау да лас бо лып, не сие алып жүр-
ген Фа ти хол ла бай еді. Қа зір де ау ыл дан бы лай бес-он ша қы рым
шық қан соң, арт та ры нан қу ған еш кім нің ды бы сы жоқ ты ғы на көз
же тіп, та ғы да ақыл да сып, сол әу ел гі пла ны бо йын ша жүз жи ыр ма
ша қы рым жер де гі қа ла ға тарт пақ шы бол ды.
Бұл тү ні күн шық қан ша елу ша қы рым жү ріп,
адам жоқ бір
қыс тау ға ке ліп, жа сы ры нып жат ты. Күн ба тып, ымырт жа был-
ған ша бұ лар ды еш кім көр мей,
ен ді тәуе кел деп, таң ат қан ша
дуан ға жет пек ші бо лып, Ға ли мен Жа мал жү ріп ке тіп, Жү ніс пен
Нұр маш ел ге қайт ты.
Ға ли, Жа мал қа ла ға са ла мат же тіп, Фа ти хол ла бай дың үйі не
кел ді. Бас тан-аяқ оқи ға ны Ға ли Фа ти хол ла бай ға айт қан нан
кейін, Фа ти хол ла бай әу елін де осын дай қа зақ тың қыз ды жас тай
құ да бо лып, бі реу ге бе ріп қоя тын жа ман
ға де тін жек көр ген ді гі
се беп ті жә не де Ға ли ды һәм тәу ір кө ре тін ді гі нен бұл екі мү сә пір ді
қа был ал ды. Фа ти хол ла бай өзін ше тәу ір пі кір лі ға на, өзі айт қан
сө зін бол ды ру ды жақ сы кө ре тін бір та тар еді: «Әйдә, Ға ли! Син бір
де қо рық ма, ал һам діл ле, біз нің қо ра ға рұқ сат сыз ешбір степ ной
қыр қыз ла рың кі рә ал мас. Әгер де ки ліп скан дал чы ғар мақ чы бұл-
са лар, пря мо
час тьқа зая вить итіп, жил кө ле рін қа шы тар мыз», –
деп Ға ли ды қай рат тан ды рып қой ды.
Бір қон ған нан кей ін Ға ли Фа ти хол ла бай мен ақыл да сып, құр
мұн да ке ліп қа рап жат қан ның мә ні сі бол мас, «ұлық тан
Достарыңызбен бөлісу: