33
Адам гер ші лік, иман ды лық, әділ дік, ина бат ты лық мә се ле лері
ту ра лы ой тол ғай тын хик мет тер маз мұ ны на үңі лейік!
Хик мет те р
(«Даналықкітабынан»)
Же ті жас та Арыс тан баб кел ді ма ған,
Хақ Мұс та фа ама на тын бер ді ма ған.
Сол сә тін де-ақ кө ңі лім тау ып ба ян,
Нәп сім өліп, Тә ңі рі жо лы на түс тім мен де.
Құр ма бе ріп, мей ір ле не на зар сал ды,
Сол за мат та кеу дем де бір шы рақ жан ды.
Ер ке ле те ша қы рып қа сы на ал ды,
Мек теп ба рып, бек қуа нып тұр дым мен де.
Уа, да ри ға, ма хаб бат тың дә мін тат пай,
Жар да сүй мей, үй ді ой лап, дү ние тап пай.
Ой сыз, қам сыз, шай тан дық тан бой ды тарт пай,
Жан бе рер де жан талас қа түс тім, мі не.
Кә міл пі рім қыз ме тін де тын бай жүр дім,
Да мыл тап пай, көз іл мей, зыр лай жүр дім.
Әзә зіл дің ар бауы на қың бай жүр дім,
Со сын да мен қа нат қа ғып ұш тым, мі не.
Сө зім ді айт сам, зей ін қо яр бар ша жан ға,
Жан жы лу ын, жү рек отын аң са ған ға.
Де меу бол сын ға ріп, ба қыр, шар ша ған ға,
Ке кі рей ген кер дең дер ден қаш тым, мі не.
Қам кө ңіл дің қай ғы сы на дауа бол ған,
Жол да шар шап, ашық қан ға сая бол ған.
Мақ шар кү ні ма хаб бат ет, па на бол ған,
Мейі рі мі жоқ мен мен дер ге қас пын, мі не.
Да на лар дың ай та ры ке лер бол ды,
Қия мет тің қия на ты тө нер бол ды.
Ақы мақ тар ай қай мен же ңер бол ды,
Бұл не де ген за ма на бол ды, дос тар?
Үл кен-кі ші адам нан иба лық, әдет кет ті,
Қыз-боз ба ла, жас тар дан әдеп кет ті.
Мі нез-құ лық ты бұ за тын әлек жет ті,
Бұл не де ген за мана бол ды, дос тар?
Достарыңызбен бөлісу: