101
Ажал жет се ба тыр дан жан тай май ма?
Азар бол са, күй еуің жас тау шы ғар,
Жар лы ба йып, жас өсіп қар тай май ма?
Жас тү зе ліп, түр ле ніп ер жет пей ме,
Бо йын да ғы ба ла лық бір кет пей ме?
Асық қан дық емес пе мы на сө зің,
Жақ сы әй ел жа ман ер ді тү зет пей ме?
Тал пын ған мен тағ дыр ды бұ ра ала ма,
Құ дай қос пай, ба сы мыз құ ра ла ма?
Аз күн қы зық кө ре лік онан-да ғы,
Бұл дәу рен бір қа лып ты тұ ра ала ма?»
Ең лік айт ты: «Таң қал дым бұл сө зі ңе,
Ұқ са май ды түн де гі мі не зі ңе.
Егер де бі реу айт са ұнар ма едің,
Талап қыл ма, тал пын ба деп өзі ңе...
Аз күн дік арам жү ріс ау жал емес,
Бер ме сең уағ даң ды мүл де ке сіп.
Өйт іп уағ да бер ме сең, әу ре ет пе,
Тең көр ме сең тел мір тіп, тен ті рет пе!
Қай да бар саң оба лым жі бер мей ді,
Бі рақ осы сө зім ді ұмы тып кет пе!».
Ең лік тің бұл жа уа бын есіт кен соң,
Ке бек ба тыр та ғы бір ой ой ла ды:
«Ей, Ең лік! Айт қан сө зің – сөз дің шы ны,
Сөйт се де бір сө зім бар, тың да мұ ны.
Со ғыс қа сыл тау тап пай отыр ған да,
Бүл дір ме лік Ма тай мен То бық ты ны.
Он сыз-да ғы бі рі не-бі рі қы рын,
«Ала ғой» деп бе ре ді кім же сі рін?
Адам тү гіл, мал үшін ел ша ба ды,
Қыз бол саң да бі ле сің ел дің тү рін.
Мен се ні алып жө нел сем осы түн де,
Жиыл май ма бар Ма тай жал ғыз күн де?
То бық ты дан жыл қы ны ти іп алып,
Бас тал май ма біт пес тей бү лік мүл де.
Ба рым та ал май бі тім ге көн се елің,
Қан ша мал ал са ая рым жоқ қой ме нің.
«Қыз ды қай тар, әйт пе се біт пей міз» деп,
Жа тып ал са, та ба мыз қайт іп жө нін?
Ма тай ал са, То бық ты тек жа та ма,
Аз бын деп, жа нын аяп ар са та ма?
Достарыңызбен бөлісу: 
