98
«Ажа лың
би ік қа бақ сұр лау қыз дан,
Ба ты рым, он дай жан ға кө ңіл бер ме.
Бұл сөз ді өз о йым нан айт пай мын құр,
Жын шір кін осы лай деп айт қы зып тұр.
Қа ра жар тас тү бін де кез ке ле ді,
Шы ра ғым, сон дай қыз дан сақ та нып жүр.
Әдейі із деп бар мас сың,
кез бо лар сың,
Кез бол саң, алыс емес, тез бо лар сың.
«Сақ тық қа қор лық жүр мес» де ген бар ғой,
Сақ тан ба саң, арт қы ға сөз бо лар сың».
Оны есі тіп Ке бек кет ті өз жа йына,
Бат са да бал гер сө зі шым ба йына.
Ой лан бай,
бір жо ла та кет ті ұмы тып,
Де ді де: «Жын ның сө зін тың да йым ба?»
Мұ нан кей ін азы рақ за ман өт ті,
Сал қын тү сіп, қар жау ар мез гіл жет ті.
Қа ра ша ның ал ғаш қы қа ры жау ып,
Ке бек ба тыр құс алып аң ға кет ті.
Қойт ас тан бір түл кі ал ды ін ге ты ғып,
Ой ла ды ке тей ін деп Хан ға шы ғып.
Со нар да із ге тү сіп
ке ле жат са,
Бір түл кі жә не қаш ты жат қан бұ ғып.
Қам шы лап кү рең ат ты жам ба сы на,
Түл кі ден бұ рын шық ты Хан ба сы на.
Жел шы ғып, бо ран бо лып кет кен екен,
Аң қу ған аң ғал ба тыр аң да сын ба.
Құс түл кі ні көр ген соң ке тіп ті ұшып,
Бір жер ге жарқ-жұрқ етіп қал ды тү сіп.
Бо ран нан
бай қай ал май өтіп кет ті,
Түл кі ні жат са-да ғы бүр кіт қы сып.
Та ба ал май олай шау ып, бұ лай шау ып,
«Құ сым нан а йырыл дым» деп қыл ды қау іп.
Құс әб ден түл кі ні жеп той ған кез де,
Алып ты күн бат қан соң әзер тау ып.
Бүр кіт ті
бө леуі не бө леп ал ды,
Аяң-бұяң ет кен ше түн боп қал ды.
«Ел жат пай бір ау ыл ға қо на йын» деп,
Шың ғыс тың бөк те рі мен қай та сал ды.
Бо ран нан бай қай ал май ба рар бет ті,
Түн ішін де ада сып Ке бек кет ті.
Осы Ха қан өзен нің ая ғын да,
Бұл жыр біз ден кей ін де
жыр ла на бе ре ді. Әр кез-
дің
жа ңа ақы ны өзін ше
өр нек тей ді. Бі рақ ке лер
ұр пақ тың жа дын да осы
Ең лік-Ке бек ма хаб ба ты-
ның
ал ғаш қы жыр шы-
сы боп Шә кә рім тұ ра ды.
Мұх тар аға тұ ра ды, сұр-
ла на қа рап, сұ мы рай за-
ман ға лағ нет ай тып.
Т.Молдағалиев
Достарыңызбен бөлісу: