34
билеуші органдардың ресми документтері (хаттар, арыздар,
мәлімдемелер, бұйрық-жарлықтар т.т.) тәрізді жазу үлгілеріне
қызмет ететін прозалық-эпистолярлық стиль болып кеткен де,
көркем әдебиет – халықтық әдеби тіл стилін танытатын
тармаққа айналған. Ал XIX ғасырдың орта тұсынан бастап,
тағы да қазақ қоғамының тарихи даму факторларына байланы-
сты жазба әдеби тіл мұқтаждығы күшейеді. Ол тілді екі жер-
ден іздеу керек болады: не бұрыннан қолданылып келе жатқан,
бірақ қазақ мәдениетінде қызмет сферасы бұ кезде тарылған
ортаазиялық жазба әдеби тілді пайдаланып, соны жандандыру
немесе жаңа жазба әдеби тілдің іргетасын қалау.
«Тіл құрылысы» (языковое строительство) деп аталатын
іс-әрекетке әлеуметтік күштердің саналы түрде араласуы тек
кеңес тұсында ғана болғандығы тағы мәлім. Сондықтан XIX
ғасырдағы қазақ қоғамы жазба әдеби тіл формасын қазіргідей
тәртіппен келісе отырып іздеп тауып, қолайлысын ресми түрде
қабылдау сияқты актілерді жүргізе алмаған. Сол себептен
стихиялы түрде түркі халықтарына ортақ болып келе жатқан
бұрынғы жазу дәстүрін көркем әдебиеттің тек эпистолярлық
жанрында емес, өзге жанрларда да пайдалану әрекеті ба-
сталады. Бірақ бұл
пайдалану деген сөзді
қолдану деп, яғни
«ортаазиялық жазба әдеби нормаларын бұлжытпай түгелімен
қолдану» деп түсінуге болмайды. Зерттеуші Ә.Құрышжанов
атап көрсеткендей, шағатай тілі, яғни ортаазиялық түркі жазба
тілі мен қазақ даласында қолданылған кітаби тіл деген – бір
категория емес
35
. Қазақ жазуы шағатай тілін өзінше «сынды-
рып» пайдаланды. Сондықтан шағатай тілінің лексикалық,
грамматикалық нормалары бір үлгілерде мол, екіншілерінде
аз немесе біреулерінде лексикалық белгілері басым, енді
біреулерінде грамматикалық сипаты да едәуір білінген болып
келеді. Мысалы, ресми документтерде лексика жағынан да,
грамматика жағынан да ескі жазба әдеби тіл дәстүрі қатаңырақ
сақталған. Сондықтан бұларда қазақтың халық тіліне жат
араб- парсы сөздерімен қатар өзге түркі (огуз) тілдік сөздер де,
35
Достарыңызбен бөлісу: