Сборник материалов международной научно-практической

122 
 
задержание или заключение под стражу, либо с назначением по этой статье 
нового,  более  мягкого  наказания,  или  исключения  из  приговора  части 
обвинения и снижения в связи с этим наказания, а равно в случае отмены 
незаконного  судебного  решения  о  применении  принудительных  мер 
медицинского  характера  или  принудительных  мер  воспитательного 
воздействия.  Фактически  отбытый  срок  ареста  или  лишения  свободы 
считается  отбытым  незаконно  в  той  части,  в  какой  превышает 
максимальный  размер  наказания  в  виде  ареста  или  лишения  свободы, 
предусмотренный  статьей  Уголовного  Кодекса  Республики  Казахстан,  по 
которой  вновь  квалифицировано  совершенное  виновным  деяние;  лицо, 
содержавшееся  под  стражей  сверх  положенного  срока  без  законного 
основания,  а  равно  незаконно  подвергнутое  любым  иным  мерам 
процессуального принуждения в ходе производства по уголовному делу.[4] 
В  случае  смерти  гражданина  право  на  возмещение  вреда  в 
установленном порядке переходит к его наследникам, а в части получения 
пенсий и пособий, выплата которых была приостановлена, - к тем членам 
семьи,  которые  относятся  к  кругу  лиц,  обеспечиваемых  пособием  по 
случаю потери кормильца.  
Вред  не  подлежит  возмещению  лицу,  если  доказано,  что  оно  в 
процессе 
дознания, 
предварительного 
следствия 
и 
судебного 
разбирательства  путем  добровольного  самооговора  препятствовало 
установлению  истины  и  тем  самым  способствовало  наступлению 
последствий, указанных в части первой настоящей статьи.  
Письменное  предписание  об  устранении  нарушения  закона 
внесенный прокурором    Предписание вносится  в  случае,  если  нарушение 
закона носит явный характер, может причинить существенный вред правам 
и  свободам  человека  и  гражданина,  а  также  охраняемым  законом 
интересам  юридических  лиц,  общества  и  государства  и  не  будет 
незамедлительно  устранено.  Предписание  не  может  выноситься  на 
нормативные правовые акты.  
В  предписании  должны  содержаться  указания  на  нормы 
Конституции, законов и актов Президента республики, которые нарушены, 
характер  правонарушения  и  конкретные  предложения  о  мерах  по 
устранению нарушения.  
Предписание  подлежит  обязательному  исполнению  в  срок, 
установленный прокурором. Об исполнении предписания незамедлительно 
сообщается прокурору.  
Предписание  направляется  органу  или  должностному  лицу, 
допустившему  нарушение  закона,  либо  органу  или  должностному  лицу, 
правомочному устранить допущенное нарушение. 
Предписание  может  быть  обжаловано  вышестоящему  прокурору 
либо  в  суд.  Обжалование  предписания  не  приостанавливает  его 
исполнения.  Вышестоящий  прокурор  или  суд  может  приостановить 

123 
 
исполнение предписания до принятия решения по жалобе. 
Неисполнение  предписания  прокурора  влечет  ответственность, 
предусмотренную  законами  Республики  Казахстан.  Совершение  таких 
действий 
должно 
влечь 
ответственность 
органов 
дознания, 
предварительного  следствия,  прокуратуры  и  суда,  при  недостаточности 
средств  этих  органов  будет  наступать  ответственность  государства.  При 
совершении  должностными  лицами  перечисленных  органов  преступных 
действий к ответственности могут быть привлечены непосредственно они 
сами. 
СПИСОК ЛИТЕРАТУРЫ: 
 
1.  Гражданский  Кодекс  Республики  Казахстан  (общая  часть)  (с 
изменениями и дополнениями по состоянию на 03.07.2013 г.). 
2.  Постановления  Пленума  Верховного  суда  Республики  Казахстан 
от  9  июля  1999  года  «О  практике  применения  законодательства  по 
возмещению  вреда,  причиненного  незаконными  действиями  органов, 
ведущих уголовный процесс» 
3. Уголовно-процессуального Кодекс Республики Казахстан 
4.  Уголовный  Кодекс  Республики  Казахстан  (с  изменениями  и 
дополнениями по состоянию на 04.07.2013 г.). 
 
 
ӘОЖ 330.33 
Жанибекова А., Берикболова У.Д. 
Қорқыт Ата атындағы Қызылорда мемлекеттік университеті   
Қызылорда қ., Қазақстан Республикасы 
 
«ЖАСЫЛ» ЭКОНОМИКА – ҚАЗАҚСТАННЫҢ ТҰРАҚТЫ 
ДАМУЫНЫҢ ЖАҢА ВЕКТОРЫ 
 
Жасыл  экономика  –  экономикалық  ғылымда  соңғы  екі  онжылдықта 
қалыптасқан  бағыт  болып  табылады  жəне  де  ол  экономиканы  табиғи 
ортаның  тəуелді  бір  бөлігі  ретінде  сипаттайды.  Жасыл  экономика 
тұжырымдамасы өзіне экономикалық ғылым мен философияның басқа да 
идеяларын  біріктіреді,  мысалы  экологиялық  экономика,  қоршаған  орта 
экономикасы,  антиглобалистика,  халықаралық  қатынастар  теориясы, 
постмодернизм  жəне  т.б.    Алайда  қазірге  дейін  жасыл  экономиканың 
бірыңғай анықтамасы жасалмаған жəне де біз жасыл экономикаға мынадай 
анықтамалар беруге талпыныс жасадық: 
-  UNEP  анықтамасы  бойынша  ЖЭ  –  бұл  жердің  табиғи  капиталын 
құратын жəне арттыратын немесе экологиялық қауіптер мен тəуекелдерді 
азайтатын салалар ;  

124 
 
- БҰҰ анықтамасы бойынша ЖЭ – бұл экономикалық тəуекелдер мен 
табиғи  ресурстар  тапшылығын  қысқартатын  жəне  халықтың  тұрмыстық 
игілігін жақсартып, əлеуметтік теңдікке алып келетін экономика; 
-  ЖЭ  –  бұл  адам  өмірінің  ұдайы  өндірісіне  қажетті  табиғи  негізді 
бұзбайтын,  биосфераның  шаруашылық  сыйымдылығы  шеңберінде 
дамитын экономика [2]. 
  Сонымен бірге жасыл экономика халықтың жоғары тұрмыс деңгейі 
мен  табиғи  ресурстарды  ұтымды  пайдаланумен  сипатталатын  экономика 
болып  табылады.  Бұл  экономикалық  модель  21  ғасырдағы  елдердің 
тұрақты  дамуын  қамтамасыз  ететін  маңызды  құралдардың  бірі  ретінде 
танылып отыр. 
«Жасыл»  экономиканың  принциптері  мен  аксиомалары.  «Жасыл» 
экономиканың негізгі үш аксиомасы бар, атап айтатын болсақ: 
- шектеулі кеңістікте ықпал ету аясын шексіз кеңейту мүмкін емес; 
- 
шектеулі 
ресурстар 
жағдайында 
шексіз  өсіп 
отырған 
қажеттіліктерді қанағат тандыру мүмкін емес; 
- жер бетіндегі барлық нəрсе өзара байланысты [3].  
Жасыл экономиканың артықшылықтары мыналар деп атай аламыз:  
- бүкіл əлемде күн батареяларын қолдану мүмкіндіктері; 
-  газбек  жұмыс  жасайтын  жолаушылар  тасымалын  ұйымдастырушы 
көліктерді енгізу; 
- қайта өңдейтін зауыттар салуды арттыру; 
-  климаттың  өзгеруі  жағдайында  қолданылатын  асфальтбетондық 
технологияларды қолдану; 
-  қоршаған  ортаға  зиянсыз  эко  жеңіл  көліктерді  пайдалану 
мүмкіндігі; 
- кəріз қалдықтарын қайта пайдалану қажеттілігі жəне т.б. 
 «Жасыл» экономиканың қағидалары: 
- əділеттілік қағидасы  (теңдік); 
- адамгершілікті құрметтеу қағидасаы (барлығы үшін өркендеу); 
- сақтық қағидасы  (ғаламшарға шекті жүктемені есепке алу); 
- қатысу қағидасы (шешімдерді қабылдауда кеңінен қатысу); 
- басқару қағидасы (есепке бағыныштылық); 
- 
тұрақтылық 
қағидасы 
(экономикалық, 
əлеуметтік 
жəне 
экологиялық тұрақтылыққа қол жеткізу); 
- тиімділік қағидасы (тұрақты өндіріс пен тұтыну). 
«Жасыл» экономиканың сегменттері ретінде бола алады: 
-  энергияларды  тудыру,  іздестіру  (мысалы  күн,  жел,  гидро  немесе 
теңіз, биоотын жəне т.б.); 
- энергияны сақтау (отындық элементтер, батареяларды жақсарту); 
- энергетикалық  инфрақұрылым (басқару жəне өткізу); 

125 
 
-  энергетикалық  тиімділік  (ғимаратты  жарықтандыру,  шыны  жəне 
т.б.); 
- тасымалдау (көлік құралдары, логистика, құрылым, отын); 
-  су  жəне  ағынды  сулар  (суды  тазарту,  ағынды  суды  тазарту,  суды 
қорғау); 
-  ауа  жəне  қоршаған  орта  (тазарту,  қауіпсіздік,  ауаға  шығарылуды 
бақылау, мониторинг); 
- материалдар (нано, химия, био жəне т.б.); 
- өндіріс/өнеркəсіп (жетілдірілген орау жəне қаптау, ақылды өндіріс); 
-  ауыл  шаруашылығы  (табиғи  пестицидтер  мен  тыңайтқыштар,  аква 
дақылдар, жер ресурстарын басқару); 
-  рециклинг  &  жолдары  (қалдықтарды  басқару).  Рециклинг  –  бұл 
өнеркəсіптік 
өндіріске 
өнеркəсіп, 
құрылыс 
жəне 
тұрмыстық 
қалдықтардағы көптеген материалдарды қайтадан қайтара қолдану. 
Қазақстанда  «жасыл  экономика»  бағдарламасы  бойынша  жұмыстар 
үш негізгі кезеңде жүргізіледі:  
  Бірінші  кезеңде  2013-2020  жылдары    -  мемлекеттің  негізгі 
басымдығы  ресурстарды  тиімді  пайдалану  мен  қоршаған  ортаны  қорғау 
қызметінің тиімділігін арттыру, сол сияқты «жасыл» инфрақұрылым құру 
болады. 
 Екінші  кезең  барысында  2020-2030  жылдары  қалыптасқан  «жасыл» 
инфрақұрылым  негізінде  суды  үнемдеп  пайдалану,  қалпына  келетін 
энергетиканы  дамытуды  ынталандыру  мен  кеңінен  енгізуді  қолдау, 
энергетикалық  тиімділіктің  жоғары  стандарттары  негізінде  құрылыс 
жүргізуге бағытталған ұлттық экономиканы бетбұрыстандыру жүргізіледі.   
Үшінші  кезеңде  2030-2050  жылдары  ұлттық  экономиканы  «үшінші 
өнеркəсіптік  төңкеріс»  қағидасына  көшіру  қарастырылған.  Ол  табиғи   
ресурстарды олардың жаңартылу  мен тұрақтылық негізінде  қолданылуын 
пайымдайды.    Тұжырымдама  бойынша  «жасыл  экономикаға»  көшу 
шаралары мынадай бағыттар бойынша жүзеге асырылады: су ресурстарын 
тұрықты  пайдалану,  тұрақты  жəне  жоғары  өнімді  ауыл  шаруашылығын 
дамыту,  энергияны  үнемдеу  мен  энергетикалық  тиімділікті  арттыру, 
қалдықтарды басқару жүйесі, ауаны ластауды азайту, экожүйелерді тиімді 
басқару.  
«Жасыл»  экономика  кедей  елдердің  дамуына  жəне  бай  елдердегі 
кедейлердің  қысқаруына  ықпал  етеді.  Халықаралық  сарапшылардың  
пікірінше  мемлекет  «жасыл»  экономикаға  көшуде  мынадай  міндеттерді 
шешуі тиіс: 
- экологиялық салықтарды енгізу;  
-  «қоңыр»  өнеркəсіп  үшін  мемлекеттік  субсидияларды  азайтып, 
экологиялық  талаптарды  күшейту;  «Қоңыр»  өнеркəсіп  қазіргі  күнгі 

126 
 
дəстүрлі яғни ресурстарды ысыраппен пайдалануды, өндірісте көміртектің 
көп пайдаланылуын білдіреді.  
- «жасыл» өнеркəсіпке мемлекеттік инвестициялар жасау; 
- жаңа «жасыл» технологияларды трансферттеу мен енгізу. 
«Жасыл» экономикаға өткен елдерден мысал келтіретін болсақ: 
Оңтүстік  Корея    «жасыл  өсімді»  ұлттық  стратегия  ретінде 
қабылдаған  алғашқы  ел  болып  отыр.  Бұл  стратегия  шеңберінде  негізінен 
үш  элементке  баса  назар  аударылады,  олар  өнеркəсіп,  энергетика  жəне 
инвестиция.  Энергетикалық  жəне  басқа  да  ресурстарды  минималды 
пайдалана  отырып,  өндірістік  экономикалық  қызмет  ауқымын  сақтау, 
қоршаған  ортаға  қысым  жасауды  минимумға  жеткізу,  инвестицяны 
табиғатты қорғау жəне экономикалық өсудің қозғаушы күшіне айналдыру 
мақсаттары қарастырылған.  
Швеция  2020  жылға  қарай  мұнай,  көмір  жəне  газдан  бас  тартып, 
қалпына келуші ресурстар энергиясына көшуді жоспарлап отыр.  
Бразилия  көліктің  80%  қант  қамыстарынан  жасалған  биоотынға  
көшіруді  жоспарлауда.  Тайвань  күн  батареяларын  белсенді  пайдаланып 
отыр.  Жапония  «Төмен  көміртекті  қоғам  бағдарламасын»  қабылдап, 
көмітектің шығарылымының төменгі деңгейін белгілеген.  
БҰҰ  сарапшылары  Қазақстанда  «жасыл»  экономиканы  енгізу  үшін 
бес маңызды секторды атап көрсетеді: 
-  энергия  (электр  энергиясы,  жылу,  мұнай  жəне  газ)  –  Мұнайгаз 
секторы Қазақстанның маңызды саласы болып қалып отыр. Ол ЖҰӨ 30%  
мен экспорттың 60%  құрайды. Қазақстан «жасыл» экономикаға көшу үшін 
мұнайгаз секторына бірыңғай сенім артудан біртіндеп арылуы тиіс; 
-  Су  –  Қазақстан  2015  жылға  қарай  су  тұтыну  көлемін  қысқартуды 
басыңқы  бағыттардың  бірі  ретінде  қарастырып  отыр.  Сонымен  бірге  таза 
ауыз су тапшылығын елдегі халықтың  20% сезініп отыр, кейде су сапасын 
нормативтік талаптарға сай келмейді. Сумен қамсыздандыру ЖҰӨ 2% ғана 
құрайды; 
- Қалдықтар. Қалдықтарды қайтара өңдеу  бар болғаны 20%. Үкімет 
2020  жылға  қарай  қалдықтарды  утилизациялауды  70%  жеткізуді 
жоспарлап отыр. Қазіргі күні Қазақстан қауіпті қалдықтарды жинақтаудан 
Шығыс  Еуропа  мен  ТМД  елдерінің    арасында  екінші  орында  болып 
табылады.  
-  Ауыл  шаруашылығы,  балық  аулау  жəне  орман  шаруашылығы. 
Аталған сектор көшет газдарының шығарылымының 10%  құрайды. Ауыл 
шаруашылығы  ұлттық  ЖҰӨ  5%  мен  экспорттың  2%  құрайды.  Қазақстан 
үшін бидай өсіру мен оны эксорттау ісі басыңқы болып қала береді, себебі 
біздің еліміз бидай экспорттаушы əлемдік бестікке енеді.  
- Көлік. Қазақстандағы тасымалдаудың басым бөлігі дизель/бензинге 

127 
 
тиісті. Ол ең алдымен ауаны ластауға əсерін тигізеді. Тасымалдау секторы 
Қазақстанның ЖҰӨ 8% береді, сондықтан да елдің көлік əлеуетін арттыру 
маңызды болып табылады.  
«Жасыл»  экономиканың  дағдарысқа  қарсы  əлеуеті  тұрғысынан  ол 
жұмыспен 
қамтуды 
арттыру 
мен 
жұмыссыздықты 
азайтуға, 
шаруашылықтың  басқа  салаларында  белсенділікті  ынталандырып, 
рецессиядан  тездетіп  шығуға  ықпал  етеді.  Мысалы,  АҚШ-та  дағдарысқа  
қарсы шаралар кешенінде жасыл секторға 12%, Германия мен Жапонияда 
13%, Францияда 21%, Қытайда 38%, Оңтүстік Кореяда 80% тиесілі болды.  
«Слоу  Фуд».  1986  жылы  Италияда  пайда  болып,  кеңінен  тараған 
қозғалыс. Ол американдық фаст-фудқа қарсы бағытталған шара яғни фаст-
фуд тағамдары көбіне ағзаға пайдасыз, зиянды заттардан құралса, слоу фуд 
табиғи өнімдерден, дəстүрлі тағам мен ұлттық тағамдардан тұрады.  
Қорытынды.  Осылайша, «жасыл» экономика ұлттық экономиканың 
баюымен қатар, ЖҰӨ өсу қарқынын жылдамдатады. Ол кедейшілікті жою 
мен  экологиялық  ресурстарды  сақтау  арасындағы  байланысты  орнатады. 
Экологиялық  экономика  жаңа  жұмыс    орындарының  құрылуына  ықпал 
етеді. Мұндай қоғамда  жаппай өндіру болмайды жəне табиғи ресурстарды 
пайдалану  қысқарады.  Табиғи  ресурстардың  орнына  «Жасыл  Нано» 
технологиясы қолданылады.  
Мемлекетіміздің  алтын  капиталы  саналатын  адам  денсаулығын 
жақсарту,  əсіресе  жас  ұрпақтың  тəнінде  ақау,  жанында  кірбің  болдырмау 
мəселесі  ел  болғалы  бері  Президент  Нұрсұлтан  Назарбаевтың  айтып келе 
жатқан табанды тапсырмасы екендігін атап өткімізі келеді.  
Бұл  туралы  Мемлекет  басшысы  «Қазақстан-2050»  стратегиясында: 
«Біз  экологиялыққа  баса  назар  аудара  отырып,  ұлттық  бəсекеге  қабілетті 
брендтер  құруға  тиіспіз.  Нəтижесінде  мен  агроөнеркəсіптік  кешеннің 
алдына  –  экологиялық  таза  өндіріс  саласындағы  жаһандық  ойыншы  болу 
міндетін қоямын», деді [1]. 
 
ӘДЕБИЕТТЕР ТІЗІМІ 
 
1.  Послание  Президента  Республики  Казахстан  -  Лидера  нации 
Нурсултана  Назарбаева  народу  Казахстана  «Стратегия  «Казахстан-2050»: 
новый политический курс состоявшегося государства» 
2.  ru.wikipedia.org/wiki 
3.  http://wap.bnews.kz.  «Зеленая  экономика»  –  новый  вектор 
устойчивого развития Республики Казахстан 
4. www.stat.kz 
5.  Казахстан  выступает  с  новыми  инициативами  перед  саммитом 
«Рио+20» // [режим доступа]: http://www.un.org.  
 

128 
 
УДК 396.01 
Жолдоболинов Р. 
Восточно-Казахстанский государственный университет им. С. Аманжолова 
г. Усть-Каменогорск, Республика Казахстан 
 
ПРИЗНАНИЕ И ИСПОЛНЕНИЕ РЕШЕНИЙ  
ИНОСТРАННЫХ ТРЕТЕЙСКИХ И ГОСУДАРСТВЕННЫХ СУДОВ  
ПО ИНВЕСТИЦИОННЫМ СПОРАМ И 
 УЧАСТИЕ КАЗАХСТАНА В МЕЖДУНАРОДНЫХ ДОГОВОРАХ, 
СВЯЗАННЫХ С ИНВЕСТИЦИЯМИ 
 
Казахстан  присоединился  ко  всем  инвестиционным  и  арбитражным 
конвенциям.  Для  признания  и  приведения  в  исполнение  иностранных 
арбитражных  решений  по  инвестиционным  спорам  наибольшее  значение 
имеют: 
-  Нью-Йоркская  конвенция  1958  г.  о  признании  и  приведении  в 
исполнение  иностранных  арбитражных  решений,  к  которой  Казахстан 
присоединился Указом Президента РК от 4 октября 1995 г. (далее  - Нью-
Йоркская конвенция); 
-  Вашингтонская  Конвенция  об  урегулировании    инвестиционных 
споров  между  государствами  и  физическими  и  юридическими  лицами 
других государств от 18  июня 1965 г. (далее - Конвенция ICSID). 
С присоединением Казахстана к этой Конвенции происходили какие-
то  странные  вещи.  Все  началось  с  Закона  РК  от  26  июня  1992  г.    «О 
членстве РК в Международном валютном фонде (МВФ), Международном 
банке  реконструкции  и  развития  (МБРР),  Международной    финансовой 
корпорации  (МФК),  Международной  ассоциации  развития  (МАР), 
Многостороннем  агентстве  по  гарантиям  инвестиций  (МАГИ)  и 
Международном  центре  по  урегулированию  инвестиционных  споров». 
Этим  Законом  Президент  РК  был  уполномочен  принять  членство  РК    в 
этих организациях и подписать оригиналы статей, в том числе Конвенцию 
ICSID. 
Конвенция  ICSID  была  подписана  Казахстаном  23  июля 1992  г.,  но 
дальше  идет  непонятный  провал.  В  то  время  мы  пытались  выяснить  в 
компетентных  органах,  присоединился  ли  Казахстан  к  Конвенции  ICSID, 
но  смогли  узнать  только  в  самом  ICSID,  что не  присоединился.  Наконец, 
21 сентября 2000 г. прошла процедура  ратификации, и 21 октября 2000г. 
Конвенция вступила в силу для Казахстана. 
Но  на  этом  злоключения  не  закончились.  Конвенция  ICSID  была 
опубликована  в  Бюллетене  международных  договоров  Республики 
Казахстан,  2004,  №  11,  который  является  официальным  изданием  в 
качестве  приложения  к  «Собранию  актов  Президента  Республики 
Казахстан  и  Правительства  Республики  Казахстан».  И  в  этом  издании 

129 
 
указано, что Конвенция вступила в силу для Казахстана 20 июля 2004г. То 
есть  мы  имеем  две  даты  с  разрывом  почти  в  4  года,  и  какая  из  них 
правильная, мы не знаем. 
Интересен вопрос, как решается вопрос об исполнении арбитражных 
и судебных решений в двухсторонних Конвенциях о взаимном поощрении 
и  защите  инвестиций  (далее  -  Конвенции),  участником  которых  является 
Казахстан? 
Во всех Конвенциях  предусматривается порядок разрешения споров 
между  государством  и  инвестором  (причем,  как  правило,  один  из 
арбитражных органов обязательно ICSID). Но, к сожалению, вомногих из 
них  ничего  не  говорится  о  принудительном  исполнении  арбитражных 
решений  (например,  с  Индией,  Узбекистаном,  Нидерландами,  Францией, 
Чехией,  Кыргызской  Республикой,  Грузией,  Азербайджаном,  Малайзией, 
Кореей,  Ираном,  Израилем,  Великобританией,  Венгрией,  Монголией, 
Украиной). 
В  ряде  Конвенций  закреплена  стандартная  формула:  «Арбитражное 
решение  должно  быть  окончательным  и  обязательным  для  обеих  сторон 
спора.  Обе  стороны  должны  обеспечить  принудительное  исполнение 
решения»  (с  Латвией,  Кувейтом,  Таджикистаном,  Словакией,  Польшей, 
США). 
Другие  Конвенции  содержат  более  определенную  позицию. 
Уточняется,  что Договаривающая  Сторона  должна привести  арбитражное 
решение  в  исполнение  в  соответствии  со  своим  законодательством  (с 
Россией,  Болгарией,  Турцией,  Вьетнамом,  Катаром,  Пакистаном, 
Болгарией, Швейцарией, Египтом, Китаем, Испанией, Германией). 
Такая  же  формула  закреплена  в  Соглашении  о  поощрении  и 
взаимной  защите  инвестиций  в  государствах  –  членах  Евразийского 
экономического  сообщества  от  12  декабря  2008  г.  (Беларусь,  Казахстан, 
Кыргызская Республика, Россия, Таджикистан). 
В некоторых Конвенциях к этому добавляется, что решение должно 
быть  приведено  в  исполнение  в  соответствии  с  национальным 
законодательством Стороны, на территории которой решение исполняется 
компетентным органом Стороны с даты, указанной в решении (например, с 
Филиппинами, Канадой, Финляндией, Иорданией, Хорватией). 
Более подробное положение содержится в Конвенции, заключенной 
Казахстаном со Швейцарией: 
«Решение  арбитражного  суда  имеет  для  сторон  обязательную  силу, 
обжалованию  не  подлежит,  и  быть  решением  иным,  чем  те,  которые 
предусмотрены  Вашингтонской  Конвенцией,  не  может.  Приведение 
решения  суда  в  исполнение  производится  по  законодательству, 
регулирующему  исполнение  суда  той  страны,  где  решение  должно  быть 
выполнено». 
В Конвенции, заключенной со Швейцарией, содержится  интересное 

130 
 
положение: 
«Стороны не привлекают к решению спора дипломатические каналы, 
за  исключением  случаев,  когда  другая  сторона  не  выполняет  или 
неправильно выполняет решение арбитражного суда». 
Таким  образом,  не  во  всех  Конвенциях  закрепляется  обязанность 
государства исполнять решение арбитража по инвестиционному спору. Но 
в  принципе  это  не  меняет  ситуацию.  К  инвестиционным  спорам 
применяются общие положения Нью-Йоркской конвенции, в частности, ст. 
III:  «Каждое  Договаривающее  Государство  признает  арбитражные 
решения  как  обязательные  и  приводит  их  в  исполнение  в  соответствии  с  
процессуальными нормами той территории, где испрашивается признание 
и приведение в исполнение этих решений…». 
Государство через нормы международных договоров - двусторонние 
Конвенции  и  Нью-Йоркскую  конвенцию  -  принимает  на  себя  публично-
правовое  обязательство  по  признанию  и  исполнению  вынесенного 
арбитражного  решения.  Неисполнение  принимающим  государством 
решения  иностранного  арбитражного  суда  провоцирует  возникновение 
межгосударственного спора в связи с нарушением нормы международного 
публичного права. 
Кроме того, в ряде Конвенций закрепляется следующее положение: 
«Сторона, которая является Стороной в спор, не должна никогда ни 
при  каких  условиях  в  течение  процедур,  затрагивающих инвестиционные 
споры,  утверждать  как  защиту  ее  неприкосновенности,  тот  факт,  что 
инвестор  получил  компенсацию  согласно  страховому  контракту, 
покрывающую  весь  понесенный  ущерб  или  потери  либо  их  часть 
(например,  с  Румынией,  Арменией,  Пакистаном,  Грецией,  Болгарией, 
Израилем, Монголией, Польшей, Литвой, Германией, США). 
Очень  важное  положение    содержится  в  Соглашении  между 
государством Кувейт и РК о поощрении и взаимной защите инвестиций от 
31 августа 1997г.: 
«В  ходе  любого  разбирательства,  судебного,  арбитражного  либо 
иного  или  при  принудительном  исполнении  любого  решения  или 
определения 
относительно 
инвестиционного 
спора 
между 
Договаривающимся 
Государством 
и 
инвестором 
другого 
Договаривающего  Государства,  Договаривающееся  Государство  не 
использует в качестве защиты свою суверенную  неприкосновенность». 
В  соответствии  со  ст.  III  Нью-Йоркской  Конвенции  «Каждое 
Договаривающееся  Государство  признает  арбитражные  решения  как 
обязательные  и  приводит  их  в  исполнение  в  соответствии  с  
процессуальными  нормами  той  территории,  где  испрашивается 
исполнение  этих  решений,  на  условиях,  изложенных  в  нижеследующих 
статьях». 
В п. 3 ст. 54 Конвенции ICSID закреплено, что «порядок исполнения 

131 
 
арбитражного  решения  определяется  законами  об  исполнении  судебных  
решений,  действующими  в  государстве,  на  территории  которого  такое 
исполнение испрашивается». 
В  соответствии  с  ч.  1  и  2  ст.  425  ГПК  РК  решения  иностранных 
судов  и  арбитражей  признаются  и  исполняются  в  Республике  Казахстан 
(далее  РК),  если  это  предусмотрено  законом  или  международным 
договором  РК,  на  началах  взаимности.  Условия  и  порядок  признания  и 
исполнения  решений  иностранных  судов  и  арбитражей  определяются 
законом,  если  международным  договором  РК  не  установлено  иное. 
Порядок же принудительного исполнения арбитражного решения, выдача 
исполнительного листа и основания к отказу в его выдаче устанавливаются 
статьями 425-1-425-3 ГПК РК. 
Статья  80  Закона  РК  от  30  июня  1998г.  «Об  исполнительном 
производстве  и  статусе  судебных  исполнителей»  устанавливает,  что 
порядок исполнения в РК решений международных и иностранных судов и 
арбитражей 
определяется 
соответствующими 
международными 
договорами, ратифицированными Казахстаном, и настоящим Законом. 

жүктеу/скачать 2,48 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: