кәсіпорындардың көпшілігі бірден одақтық маңызға ие болды. Бұл Қазақстанда
шығарылатын түсті металдардың, мұнайдың, көмірдің, басқа да пайдалы қазбалардың
КСРО-ның индустриясы дамыған аймақтарына жіберілетініне ғана байланысты болған жоқ,
сонымен бірге ол байлықтарды өндіру ісінде тұтас елді шетелдерге тәуелді болудан
құтқаруға көмектесті. Мұндай жағдай ең алдымен Қазақстанда асыл, сирек және түсті
металдар шығарылуының дамуына қатысты болды, оларға деген қажеттілік машина жасау
құрылыстары мен осы саланың өсуіне сәйкес күрт өсе түсті.
Түсті металдардын, әсіресе мыс пен қорғасынның бай қорлары Қазақстанның
оларды өндіруден КСРО бойынша жетекші орынға шығуына мүмкіндік берді. Еңбек және
Қорғаныс Кеңесі 1929 жылғы 2 тамыздағы «Түсті металдар өнеркәсібін дамыту болашағы
туралы» қаулыда басты назар аударатын аймақтар ішінде «даму келешегі зор негізгі нысан»
ретінде Қазақ Автономиясы, Социалистік Республикасы аталды. Осы мезгіл қарсаңында
Қарсақбай және Ридцер мыс балқыту зауыттары қалпына келтіріліп, жобадағы қуатқа
жеткен болатын, ал екінші бесжылдықта олар техникалық жағынан түпкілікті қайта
құрылды. Кенді Алтайда Ертіс (Глубокое) қорғасын зауыты, ал Қазақстанның оңтүстігінде
1934 жылы КСРО-дағы аса ірі кәсіпорын - құрамында кен орындары, Қаратаудағы байыту
фабрикасы бар Шымкент қорғасын зауыты бой көтерді.
Достарыңызбен бөлісу: