158
Сорлды бала қыстай іш құста юолып қалған-ау, -деседі. Бала ьшәкірт ұзап
кеткенде бұлар да еріксіз желе шоқырақтап шауып отырып қуып жетеді
(4-
бет)
Осы ауылдың шеткі үйлерін сырттап, кешкі жайылымға, батыс жаққа қарай
жаңа өріп бара жатқан бойдақ қойдың ішін аралап, ортадағы үлкен үйлерге қарай
беттеп келе жатқан үш аттыны бұл ауыл тез таныды. Әсіресе қораның ортасында
қосақталған қойды сауып отырған қатындар бұрын кқрген иекен. Етектерін
белдеріне қайырып түріп алған, алжапқыш тартқан қалыптарымен, қолдарына
шелектерін ұстасып, жүргіншілерге қарап:
-
Қалашылар, қалашылар келеді!
-
Анау, Абай, Абай ғой, айналайын-ай! Апасына айтайыншы,-деді бір қартаң
қатын.
-
Бәсе, Телғара ғой...жаным-ау, мынау...Телғара! Әпкеме айтайыншы, -деп,
тағы бір жас қатын, жеңге де үлкен үйге қарай ұмтылысқан.
Сағынған баласының келер мөлшерін Байтас кеткеннен бері шешесі Ұлжан
да есептеп, осы бүгінгі ұйғарып жүр еді. Қырықтың ішіне жаңа кіріп, семіз тартып
қалған сары бәйбіше жаңағы дауыстарды түгел естіді. Өз үйінен шығарда, төрде
отырған енесі Зерені де хабарландырып, сүйемелдеп ерте шықты. Құлағы икөптен
мүкіс тартқан кәрі әжесінің ең бір жақсы көреті,н немересі Абай-ды. Оны есінен
шығармай, жұғасына кіргізіп, тілеуін тілеп отыратын.
Аттылар үйдің сыртына келе бергенде алдарына, сол үйлкен үй мен күншығыс
жағына тігілген қонақ үйдің екі арасына бұларда күткен бір топ жан тұр екен.
Жағңағы шешелерден басқа: жеңгелер, көрші үйлердің қатындары, бірен-саран
тыста жүрген шал-кемпір, онан соң осы ауылдың барлық үйлерінен шығып,
жүгірісіп келіп жатқан балалар бар. Бұл топқа қарай ауылдың үлкендері де жан-
жақтан дабырласып сөйоеп, ағылып келіп жатыр (
Достарыңызбен бөлісу: