29
еді. Шынында да ауыз әдебиетінің үлгісі, ғасырлар бойы қалыптасқан дәстүрлері
қашан да болмасын үлкен әдебиет үшін негіз, нәр алар жанды өзек болып қала
береді. Жазба әдебиеті қанша дамығанымен өзінің туған топырағынан қол үзіп кете
алмайды.
Абайдың фольклорлық дүниемен танысуы өте ертеде басталып, ақын онымен
өмір бойы айналысып, әр бағытта жұмыс істеген, оны творчестволық түрде
пайдаланған. Біріншіден, ол
қазақ ертегілері мен аңыздарын, өлеңдері мен
жырларын, мақал-мәтелдері мен жұмбақтарын бала кезінен естіп, бойына сіңіріп
өсті және ұдайы қалың елдің ішінде, өмір бойы фольклолық дәстүр
арасында
болды. Небір әдемі айтыстардың, шешендер мен билер дауының куәгері болды.
Жезтаңдай әншілер мен бала бармақ күйшілерді тыңдады, яғни халық
творчествосын өле-өлгенше көзімен көріп, фольклор шығармаларын соңғы демі
біткенше естіді. Екіншіден, сол кезде әртүрлі мақсаттармен, һәм түрлі себептермен
жарық көрген фольклорлық жинақтар мен ауыз әдебиеті үлгілерін оқыды, оларға
айтарлықтай көңіл аударып отырды. Үшіншіден, араб, парсы, түркі
тілдерінде
жазылған шығыс әдебиеті классиктерінің шығармалары мен алуан түрлі қисса-
хикаятттарды, дастандарды, тәмсіл-мысалдарды оқыды, ал олардың дені
фольклорлық үлгілерімен де
жақсы таныс болды, тіпті олардың кейбіреулерін
қазақшаға аударды. Бесіншіден, Абай өз бетінше орысша білім алып, ғылымның
пайдалы екенін түсінгендігінің арқасында ел
ішінен қолөнер бұйымдарын
жинастырып, Семей музейіне тапсыртады, маңайындағы ақын жырауларға
айналасында кең тараған жырларды қайта жырлауды, оларды хатқа түсіруді
жүкетейді. Осының бәрі ұлы ақынның фольклорға деген көзқарасын
қалыптастырғаны күмәнсіз және оның фольклористік
еңбегін мінездейтініде
даусыз. [2. 245б].
Абайдың фольклористігі бірнеше тараптан байқалады. Біріншісі – қазақтың
төл халық поэзиясының бүкіл поэтикасы мен сюжеттік элементтерін ақан
шеберлікпен пайдалануы. Екіншісі – қазақтан басқа елдің фольклорлық сюжетін
творчествосына арқау етуі. Үшіншісі – қазақ халқының кейбір мақал-мәтелдері мен
нақыл сөздерінің мән-мағынасын ашуы. Міне, Абайдың фольклорға деген
көзқарасы, қатынасы, яғни фольклористік еңбегі осы үш
сала бойынша
қарастырылады. [2. 245б].
Махрубаева Ж.К «Абай және фольклор» баяндамасынан үзінді.
www.gproxx.com/proxy/http://engime.org/nazvanie-doklada-abaj-jene-foleklor-
naimenovanie-sekcii.html
Достарыңызбен бөлісу: