Қозым, қозым, қозым ...
Қайттың ба сен қыр кезіп, Қозым, қозым, қозым?
Жаудыр қағып тұр көзің, Көзің, көзің, көзің.
Енеңді сен көрдің бе, Қозым, қозым, қозым?
«Мамалап» кеп емдің бе, Өзің, өзің, өзің?
Шаршап келдің даладан, Қозым, қозым, қозым!
Жоқ па, сірə, «мамадан»
Басқа сенің сөзің?!
«Зообақ»
Əлімханның өзінде
«Зообақ» бар шап-шағын: Қоян бақты кезінде
Ішіне кеп бақшаның.
Тасбақасы тағы бар, Бар жəне бір ешкісі. Шатырынан табылар Көгершіндер кешкісін.
Олай қарай кісіні Жібермейді бір күшік, Торға салды мысығын, Қалмасын деп қырқысып.
Бəрі жақсы-ау, Ал бірақ
Мынаған ой бөлмеген: Ұйықтап кетсе ол балбырап, Тышқан өрер бөлмеде!..
Көжек
Көжек қыста дауылды Малақайын кимеді.
Сөйтіп бірде ауырды, Анық суық тигені.
Ұзақ жатты бүрісіп, Қаны қашып түрінен. Бір суыды,
Бір ысып
Маңдайы да түнімен.
Қағып əрең кірпігін, Айықпасын ол ұқты. Дəрігер деп кірпінің Инесінен қорықты ...
Б. Қошым-Ноғай
Түйе
Су ішемін он шелек. Төзе аламын бірақ та, Нəр татпай-ақ бір апта.
Тырналар
Ұзын сирақ тырнамыз, Бай келеміз жырға біз. Оңашаны сүймейміз, Жиналып ап билейміз.
Ұшқан кезде тізіліп, Жұрт қарайды қызығып. Бұлттан əрі асқанда,
Əн шырқаймыз аспанда.
М. Жаманбалинов
Шырша
Үйге енген бұралып
Көк шыбығын шыршаның Қарсы аламыз қуанып, Құшақ жайып
Жыл сайын.
Тойдың көркі, Құты деп,
Жібек желек жабамыз. Үлбіретіп,
Үкілеп, Алқа,
Тана тағамыз.
Шоқжұлдызға балаймыз, Шашырата шам жағып. Би билеп,
Əн саламыз,
Шыршаны шыр айналып.
...Қуаныштан шынайы Жайнап келіп
Жыл сайын,
Үйден қурап шығады Шыбықтары шыршаның.
Қ. Баянбай
Тасбақа
Іші пысқан тасбақа Сырғанауды қалады. Қырқа жаққа таң ата Кетті сүйреп шананы.
Қыбыр-қыбыр күн жүрді, Апта жүрді, ай жүрді.
Дем алмастан түн жүрді, Шаршағанда жай жүрді.
Өліп-өшіп қыратқа Бір күндері жетіпті. Əттеген-ай! Бірақ та
Көктем шығып кетіпті.
Ж. Кəрбозин
Достарыңызбен бөлісу: |