2-тақырып. Жақсыдан үйрен, жаманнан жирен Жақсы мен жаман
(Санамақ)
1
Қайыр күтпе баладан Өз мысығын сабаған.
Кім алдаса анасын, Оған қалай нанасың.
«Екі» болса алғаны –
Бала ұятқа қалғаны.
Ойнап жүріп жыласа, Орынды емес бұл аса.
Келсе сөзі анайы, Мақтамас бұл баланы.
Жала жапқан басқаға –
Барып тұрған масқара.
Қашқан бала қораздан –
Су жүрек қой ол жазған.
Добын қимас ойнауға Ұят сараң болған да.
Кім мақтанса көбірек,
Жайсыземзін жөні жоқ.
Ерінсе қол жуғанға, Нассың дейміз мұндайда.
Мұнша уақыт санарлық Бар екен ғой жамандық.
2
Бəрі жақсы баланың
«Беске» оқыған сабағын.
Айналайық баладан Көгершінді аяған.
Адал болса досына, Азаматың осы да.
Ойнатса кім інісін, Мақұлдаймыз мұнысын.
Əділ болсаң ойында, Жақсы мінез оның да.
Күтсе бала əжесін, Жақсы дейміз дəл осың.
Өскен бала ауылда Ойнар аттың жалында.
Өзі түйме қадаса, Мұндай бала тамаша.
Барын берсе қолдағы, Бала жомарт болғаны.
Уəдесін сақтаған Баланы жұрт мақтаған.
Болады əрі санауға, Жақсылық көп қалайда.
Жалқаудың оянуы
Барлық жалқау атаулы Болады ғой бір түрлі. Оятсаң ел қатарлы, Бұздың дейді ұйқымды.
Жастыққа бас тығады, Екі көзін ашпайды.
Оянып тек құлағы, Дыбысты ести бастайды.
Тұрып сəске болғанда, Беті-қолын шаяды.
Оянбайды сонда да Олардың қол-аяғы.
Еңбек еттік
Қашанғы енді тебем доп, Етсем екен нені ермек? Екі қолды қусырып, Қалай жүрем селеңдеп.
Ойлай келе тереңдеп, Етпек болдым мен еңбек. Қайырып кеп
Сəскеде
Қойдым төлді көгендеп.
Апам қашан келер деп, Отырам ба елеңдеп.
Салып шықтым Бояумен
Қабырғаға көп өрнек.
Оралды апам жеделдеп, Ақ жаулығы желеңдеп.
Қайта ағытты төлдерді, Бұлар аштан өлер деп.
Қайда алғысқа бөленбек, Қайда терің төленбек?! Қайта ақтады бөлмені, Шебер шығар сенен деп.
Кетті қырға төл өрлеп, Қабырғада жоқ өрнек... Сөйтіп,
Мен де, Апам да
Еттік бүгін көп еңбек.
Қ. Баянбай
Ұмытшақ
Шығарады жоқ дауды, Əлкен шашып асықты.
Ат қып мініпдоықтау ,
Қамшы қылар қасықты.
Тысқа шығып біз кетсек, Оқтау, қасық жоқ болар.
«Жоғалды-ау!» – деп, іздесек, Ол да іздеуге оқталар.
Сұрау салып əркімге:
Таптыңыз ба, сіз? – дейді.
Ойнап ем, – деп, – əлгінде, Өзі қоса іздейді.
Ж. Кəрбозин
Достарыңызбен бөлісу: |