үрейі мен дайындығы күйінде едім» – дейді.
395
«Қалай қаласаң, солай жаныңды алайын» – дейді.
Адам:
«Бұған мүмкіндік бар ма?» – деп сұрады.
Періште:
«Иә, сен үшін мұнымен әмір етілдім» – дейді.
Адам:
«Олай болса дәретімді жаңартайын, намазға бас-
тайын. Сосын басым сәждеде болғанда, жанымды ал!»
– дейді. Ақиқатында да осылай болады
(Ихия, 4, 834-835)
.
Хазіреті Мәуләнә Хақ достарының өлімін қандай
тамаша суреттеген:
«Дененің өлімі – сыр иелеріне иләһи сыйлық. Таза
алтынға қайшы зиян ба?»
Міне, бейқам өмірдің қорқыныш толы нәтижесінің
бір көрінісі... Бір жағынан фәниліктің сезімі ішінде және
әрқашан салих амалмен өлімге дайын, мұң мен үрейден
аулақ, қуаныш толы соңғы дем сәті... Міне, өлім біреуде
құбыжық, біреуге Мәуләнәнің сөзімен айтқанда «шәб-и
арус», яғни той түні мен мәңгі қауышу деп сезіндіретін
көңіл күйі...
Біз де көп ойлауымыз керек: өлім періштесімен
міндетті түрде болатын кездесу сәтіміз қандай жағдайда
іске асады? Онымен сәжде күйінде, әлде қате бір іс-
ФӘНИЛІКТІ ҰМЫТПАУ
396
ХАҚ ДОСТАРЫНЫҢ ҮЛГІЛІ МІНЕЗ-ҚҰЛҚЫ
қимыл кезінде жолығамыз ба? Тілімізден төгілген соңғы
сөз қандай болар екен!...
Достарыңызбен бөлісу: