«Ей, мүминдер! Табыстарыңның ең тазала-
рынан
(халалдарынан) және сендер үшін жерден
шығарып бергендерімізден (Хақ жолында) сарып
қылыңдар. Өздерің де көздеріңді жұмып ала сал-
майтындай сапасыз нәрселерді беруге тырыспаң-
дар. Біліп қойыңдар, Аллаһ шын ғани-дүр (берген
садақаларың мен хайыларыңа мұқтаж емес), хамид-дүр
(шын мақтауға тек Ол ғана лайық)»
(Бақара, 267)
.
Адам өзіне бергенде көңіл рахатымен ала алмайтын
сапасыз, ескі нәрселерді кедейлерге бергенін инфәқ етіп,
жақсылық жасадым деп ойламауы керек. Мұқтажды
қолымыздың ұшымен берген ескі киім, тұрып қалған
тағам, сондай-ақ титтей ғана қайырымдылықтармен қас
қағым сәт қуантып, кейін оны мұқтаждық пен мақрұм-
дық күйзелістерімен оңаша қалдырып кету шынайы
түрде инфақ ету болып саналмайды.
Мүмин – жомарт адам. Шынайы жомарттық
инфәқты тұрпайы және төмен мөлшерлерге түсіру емес,
керісінше, бір мәселені шешетін, көкейге шипа болатын,
құнды, пайдалы және сүйген нәрселерден инфәқ ете білу
деген сөз.
ИНФӘҚ ӘДЕБІ
مُت ْسَلَو َنوُقِفنُت ُهْنِم َثيِب َخْلا ْاوُمَّمَيَت َلاَو ِضْرَلأا َنِّم مُكَل
ٌديِم َح ٌّيِنَغ َ ّللا َّنَأ ْاوُمَلْعاَو ِهيِف ْاو ُضِمْغُت نَأ َّلاِإ ِهيِذ ِخآِب
222
Достарыңызбен бөлісу: | 
