Сенің рухың үшін ешбір жақсылық жасамайды. Ал-
тынды, нығметті қолыңда болғанда сен бүгін бер!
Сен өлгеннен кейін олар қолыңнан шығады, ие бола
алмайсың!
Азығың о дүниеге өзі алып барған нағыз бақ-дәу-
летке кенелген адам. Арқамды мені ойлап, басқасы
емес тек өз тырнағым ғана қасиды.
Қандай қазынаң бар болса да уысыңа қой, бере-
тін жерлерге бер! Бере алмасаң, ертеңгі өкініштен
бармағыңды шайнайсың».
Шынымен-ақ дүние-мүлікті уақыт бар кезде бер-
мей, оны рухани тәрбиеден мақрұм өскен және қалай
жұмсайтыны белгісіз мирасқорларға қалдыру ауыр ахі-
рет есебін арқалау болып табылады. Бұл дұрыс ақыл
емес.
Сахабадан
Әбу Зәр
даналыққа толы насихатты
айтады:
«Бір мүлікте үш ортақ бар. Біріншісі – мүлік иесі,
яғни сен. Екіншісі – тағдыр. Ол жақсылық па, апат
па әлде өлім сияқты жамандық па, алып кететінін
сенен сұрамайды. Үшінші ортақ – мирасшы. Ол
да ертерек басыңды жерге қоюыңды (яғни өлуіңді)
күтеді. Өлгенде мүлкіңді алып кетеді, сен де есебін
бересің. Егер күшің жетсе, сен бұл үш ортақтың ең
әлсізі болма!...»
(Әбу Нұайм, Хилия, І, 163)
.
Өлгенде түксіз қалатын дәулетті адамдар – бір қиял
281
ЖАҚСЫЛЫҚҚА АСЫҒУ
әлемі болған дүниеде өзін бай есептеп, өліммен ақиқат
таңыңда оянғандарыңда қолында уысында еш нәрсе
қалмағанын көрген мәңгілік мақрұмдары. Негізінде, бай-
лық ажалмен жоқ болмау. Керісінше, мәңгі дәулет пен
қазынаға қол жеткізу.
Достарыңызбен бөлісу: