«(Нендей өкінішті сол адамға) дүние-мүлкі өзін
мәңгі етеді деп ойлайды» – делінген
(Һүмәзә, 3)
.
Негізінде, фәни дүниеден мәңгілікті іздеу, немесе
бақытты күндердің бітпейтінін немесе нығыметтердің
ешқашан кетпейтінін ойлау шөлдегі елестерге алдану
сияқты бос қиял, іске аспайтын үміт.
Бір Хақ досы қалай тамаша айтқан:
«Дүниеден мәңгілік іздеме! Өзінде жоқ қой, саған
қалай берсін!»
Олай болса, дүниеде қонақ ретінде жүргенімізді,
өмір деген аманаттың уақыты беймәлім бір күнде тола-
тынын, негізгі және мәңгі өмірдің ахірет өмірі екенін
әсте ұмытпау қажет. Өйткені Аллаһтың фәниліктен тыс
қалдырған бірде-бір жан иесі жоқ. Фәнилікті ұмыту –
басын құмға көміп, қауіптен құтылғанын ойлау сияқты
ақымақтық белгісі. Бірақ нендей өкінішті, көбіне адам
баласының өлімге деген іс-қимылы бұдан айтарлықтай
өзге емес! Қаншама адам Аллаһқа көркем құлдықпен
өлімін әсем етудің орнына өлім қорқынышымен бейқам
өмір кешіп келеді.
ُهَدَل ْخَأ ُهَلاَم َّنَأ ُب َس ْحَي
393
ФӘНИЛІКТІ ҰМЫТПАУ
Достарыңызбен бөлісу: | 
