У каждого народа есть выдающиеся и неординарные

ЖҮРЕК ЖАРДЫ 

ӘҢГІМЕ

Айгүл УАЙСОВА

беЛГіЛі ғаЛым, фиЛоЛоГ, қоғам қайраткері, 

«мемЛекеттік тіЛГе құрмет» қоғамдық бірЛестіГінің 

төрайымы, «мемЛекеттік тіЛ» респубЛикаЛық 

қозғаЛысы төрағасының орынбасары «аЛматы 

обЛысының құрметті азаматы» асЛы ӘЛиқызы осман 

апамыз респубЛика аумағында танымаЛ, қазақтың 

төріне шығып, көптің аЛғысын аЛған адам.

56

Менің бір арманым бар. Ол барша қазақ халқының ана тілі, күллі Қазақстан 

жұртшылығының мемлекеттік тілі, яғни қазақ тілін Қазақстан тұрғындары тіршілік көзіне 

айналдырып, меңгерсе екен деймін.

ТҰлҒА 

Аслы

ОСМАН

ғалым

Саналы өмірін тілді дамыту 

ісіне арнаған апамыздың, талай 

ортада суырылып шығып, тіл 

жанашыры ретінде еліне сіңірген 

еңбегі ерен болды. Жиырма жыл 

Қазақстан ғылым академиясының 

Тіл білімі институтында қызметте 

болды. Монографиялар мен екі 

жүзден астам ғылыми мақалалар 

жазды. Апамызбен кездескен 

сайын жүрегінің түкпірінде 

жатқан ойларымен бөлісіп 

отырады. Кезекті кездесуімізде 

де мемлекеттік тілдің мәселеріне 

оралмай тұра алмадық.

– Өткен өміріме бұрылып 

қарасам, көп доданың 

ортасында болдым. Айтар 

жерінде тосылмадым. Қазақтың 

тілі тұғырында болсын деп 

шырылдадым. Ұлтты асқақтатар, 

елді бірлікке шақырар істе 

аянып қалмадым. Себебі менің 

халқымды отырған жерінен 

жұлып алып, қазақ даласына 

айдап алып келгенде табанымыз 

қазақтың қасиетті жеріне тиген 

болатын. Осы жер бізді және 

өзге де жазалы болған ұлыс пен 

ұлт өкілдерін өгей шешедей 

кері итермей, туған анасындай 

иіп, бір баласындай еткен исі 

қазақ үшін тартынбадым. Мені 

қанаттандырып, жүрегіме 

батырлық берген де қазақтың 

тілегінің арқасында деп ұқтым. 

Аянып қалғанды киесі соқпас 

дейсің бе?! 

Мен үшін бір ақиқат бар. Ол 

қазақтың ақиқат ұлт екендігі, 

мемлекеттігін сақтап қалғандығы. 

Ұлт деген ұғымға екпін түсіре 

қазақ халқының мемлекет 

құраушы ұлт екендігін таныту үшін 

қоғамдық пікір қалыптастыра 

білудің жөні бөлек. Өйткені, біз 

ұлтты жоқтан қалыптастырған 

Америка емеспіз ғой, дейді 

апамыз. Аслы Әлиқызының ұлт 

туралы айтқан оқшау ойлары 

көпке мәлім. 

– «Білгенге маржан, білмеске 

арзан» демекші қазақ халқының 

миссиясы ерекше. Қазақ басқа 

этнос өкілдерінің басын біріктіре 

ұйыстыратын негізгі күш деп 

түсінуіміз керек. Енді осы ұлт 

деген ұлы ұғымды атүсті айтып, 

оны белгілі бір ұғым түрінде 

емес, мемлекетті құраушы ұлт 

ретінде қарап, оның тарихы мен 

барлық құндылықтарын ұғып, 

мемлекеттік тіл мәртебесіне ие 

болған қазақтың бай тілін баянды 

ете ұлт ұпайын түгендеуге тиіспіз 

деп айтып жүрмін. 

Менің бір арманым бар. Ол 

барша қазақ халқының ана тілі, 

күллі Қазақстан жұртшылығының 

мемлекеттік тілі, яғни қазақ 

тілін Қазақстан тұрғындары 

тіршілік көзіне айналдырып, 

меңгерсе екен деймін. Әсіресе, 

жастар айрықша ден қойып, 

еркіндіктеріне ерліктерін сай 

етіп, қазақ тілінде түсінісіп, осы 

тілде ойларын жеткізіп сөйлесе 

алса, бүкіл қазақстандықтардың 

ынтымағы артып, ұлы халыққа 

айналар еді.

Ұлттың басты байлығы 

да тілі мен жері. Тілді білген 

адам ғана ұлттың жандүниесін 

түсініп, болмысын ұғады. Сонда 

ғана елін сүйіп, тоталитарлық 

психологиядан айырылып, 

өздерін еркін елдің ерікті азаматы 

деп сезінеді. Мемлекеттік тілді 

жетілдіру – ұлт болашағы мен 

мемлекеттің өркениетті елдер 

қатарынан орын алуының, 

ұлт болып қалуының кепілі. 

Сондықтан да теңдікті бұзбай, 

мемлекет аз санды өзге этнос 

өкілдерінің тілдерін сақтауға 

да ерекше мән беріп келеді. 

Олардың экономикалық және 

мәдени белсенділігін арттыруға 

жағдай жасап, мүмкіндік туғызуы, 

әрине, орынды. Бірақ олардың 

саясаттан алшақтау болғандары 

жөн. Өйткені, біз унитарлы 

елміз. Ұлтты ұлықтау – заман 

талабы. Қазақ тілі мемлекеттік тіл 

болғандықтан, бұған басымдықты 

бере айрықша көңіл бөліп, 

оның қолданыс аясын кеңейтіп, 

өрістететін шараларды іске 

асыруды жеделдеткен абзал. 

Себебі, тіл – мәдениеттің барлық 

саласының ішіндегі негізі, әрі 

тірегі. Сондықтан да, тілін сақтап 

қалған халық қана ұлт болып 

қалыптасады. Халықты біріктіріп, 

мемлекеттің төрт құбыласын 

түгендеу мемлекеттік тілден 

басталатыны білуіміз қажет. 

57

№5

 / 2013

Мы, современное поколение, здесь обрели свою Родину. Хотя мы 

являемся по национальности корейцами, но считаем себя казахстанцами, 

наша Родина именно здесь. Многие говорят о том, что Родина где-то там, 

далеко, в Корее. Но я считаю, что у человека есть только одна Родина. 

Она там, где человек родился, вырос, состоялся. 

вЛадимир Ли, 

председатеЛь 

таЛдыкорГанскоГо 

реГионаЛьноГо фиЛиаЛа 

ассоциации корейцев 

казахстана. кандидат 

сеЛьскохозяйственных 

наук, депутат 

райнонноГо масЛихата, 

директор тоо «шыГыс-

каратаЛ». под еГо 

руководством 

реГионаЛьный фиЛиаЛ 

стаЛ одним из Лучших 

национаЛьных 

куЛьтурных 

объединений в 

аЛматинской обЛасти. 

«кын сарими» (боЛьшой 

чеЛовек), – Говорят 

о симпатичном 

моЛодом руководитеЛе 

представитеЛи 

корейской диаспоры, – 

мы с ним не пропадем!»

Мысли вслух:  

О РОДИНЕ, О ЖИЗНИ, 

О СЕБЕ

58

В годы независимости многие выехали из РК на свою историческую Родину, а корейцы, 

наоборот, даже имеют небольшой прирост населения. Мы вместе все выстрадали 

и прошли этот путь, осознанно остались здесь жить. И менталитет у нас почти 

одинаковый. 

лИЧНОСТЬ 

Владимир

ЛИ

бизнесмен

«

 »

 Все это накладывает особый отпечаток на твою жизнь, на твои 

отношения с людьми, с обществом. Очень важно, что ты проникаешься 

чувством ответственности за судьбу не только своего этноса, но и всей 

страны, обязательно хочешь поделиться накопленными знаниями с 

молодыми друзьями. 

Искренне горжусь тем, что Ассамблея Алматинской 

области находится в авангарде всех интересных 

дел АНК. Импульс такой большой работе придал 

в свое время Серик Абикенович Умбетов, бывший 

аким области. И нынешнее руководство области в 

лице Ансара Турсынхановича не оставляет нас без 

внимания. 

 

Каратальский район – первое место высадки корейцев, первой 

партии депортированных в Казахстан. Бестобе – святое место для 

корейцев, и мысль о создании здесь мемориального комплекса витала 

в наших головах давно и долго. Нам хотелось увековечить это место, 

придать ему глубокий смысл, чтобы помнили... На Бестобе установили 

постамент, из трех камней составили конструкцию, а над ней решили 

поднять символический «шанырак» – в знак благодарности казахскому 

народу, протянувшему руку дружбы в лихую годину. А на открытии 

памятника царила такая теплая, дружеская атмосфера, съехалось 

столько людей из разных регионов, среди них были знаменитости 

–выходцы из Уштобе, депутаты Парламента РК, руководители 

Секретариата Ассамблеи народа Казахстана. И люди искренне говорили 

о том, как это важно – ПОМНИТЬ.  

В основе ментальности 

нашей нации лежит большое 

трудолюбие, упорным трудом и 

тягой к знаниям мы завоевали 

себе место под солнцем. 

Недоедали, но детей своих 

обязательно должны были 

выучить. Самый важный 

момент: казахи – очень 

дружелюбный народ, дали 

нашему этносу максимально 

раскрыться во всех направлениях 

народного хозяйства, искусства, 

образования, науки. Если бы было 

недоверие или недопонимание, 

то не могло быть и речи о науке, 

люди бы только думали о том, 

как им выжить. Именно через 

добрососедское, хорошее 

отношение мы стали теми, кем 

стали. 

Все познается в сравнении. 

В годы независимости многие 

выехали из РК на свою 

историческую Родину, а корейцы, 

наоборот, даже имеют небольшой 

прирост населения. Мы вместе 

все выстрадали и прошли 

этот путь, осознанно остались 

здесь жить. И менталитет у нас 

почти одинаковый. Мне вот 

довелось побывать на Дальнем 

Востоке – первом поселении 

наших предков, и знаете, я 

себя нисколько не ощутил там 

«своим», сразу захотелось домой, 

в родные казахские степи. 

 

Я в Ассамблею пришел 

очень рано, мне было 27-28 

лет, сейчас 44. Поначалу я не 

понимал сути этой работы. 

Но чуть позже почувствовал, 

насколько она важна. Во-первых, 

в эту организацию приходят 

состоявшиеся личности, и 

общаться с ними, учиться у них 

безумно интересно. Второе: 

нужно, наверное, быть истинным 

патриотом своего народа, своего 

государства. Потому что эта 

работа сугубо общественная. 

Когда ты втянут в эту 

деятельность, сам становишься 

духовно богаче.

59

№5

 / 2013

 Дерево, плоды свои и тень

Ты не раз дарило мне. Я видел

Тишину твою. А в трудный час -

Прямоту, спокойствие и 

щедрость.

Видеть это я б всегда хотел.

Ну, а что б ты от меня хотело?..

– Чтобы, корни глубоко пустив, 

Стоя жить и умирать учился?..

Кайсын КУЛИЕВ,

перевод Д. ДОЛИНСКОГО.

САД МОЕЙ МЕЧТЫ

основатеЛю и ГЛаве крестьянскоГо хозяйства  

«хан тау» хочиеву азрету тауЛановичу —  

мастеру спорта ссср по кЛассической борьбе —  

цеЛеустремЛённости и Лидерских качеств не 

занимать. с моЛодости еГо отЛичаЛо трудоЛюбие, 

оГромное жеЛание достичь поставЛенных цеЛей. 

именно упорство, чувство ответственности, 

цеЛеустремЛенность — эти качества пЛюс доброе 

отношение к Людям, опредеЛяют еГо как Личность. 

Азрет вырос без отца, привык всего добиваться сам, после школы 

закончил Чемолганский гидромелиоративный техникум, там же стал 

серьезно заниматься спортом. Очень сердечно, с теплотой отзывается 

Азрет Тауланович о своём тренере Ковалёве Павле Васильевиче: «Если 

60

«Я вырос на земле, наше село утопало в садах и виноградниках. Босоногими 

мальчишками мы бегали за яблоками и виноградом, до сих пор помню бурты яблок 

в советское время, оставшиеся под снегом.»

лИЧНОСТЬ 

Азрет 

Тауланович

ХОЧИЕВ

фермер

еду». Видимо, зерно той безграничной доброты попало на благодатную 

почву: у Хочиевых всегда накрыт богатый дастархан, и в доме всегда 

много гостей. 

Азрет Тауланович – неутомимый труженик. Он с нескрываемой 

грустью вспоминает те времена, когда на весь мир «гремела слава» 

алматинского апорта. И именно с целью его возрождения он создал 

крестьянское хозяйство «Хан Тау». 

— Я вырос на земле, наше село утопало в садах и виноградниках. 

Босоногими мальчишками мы бегали за яблоками и виноградом, до сих 

пор помню бурты яблок в советское время, оставшиеся под снегом. 

— 6 лет назад, когда мы создавали крестьянское хозяйство «Хан Тау», 

здесь был пустырь, да заброшенный химсклад. В нашем распоряжении 

было лишь 15 гектаров сельхозугодий. Почва каменистая: не то что 

лопатой, трактор не мог справиться поначалу, все ломал лемеха! С горем 

пополам очистили землю от камней, посадили яблоневый сад, а чуть 

позже построили хранилище на 200 тонн,— вспоминает Азрет Хочиев.

 – Одна из моих главных задач — обеспечить экологически чистыми 

продуктами наш казахстанский рынок, а это – серьезная ответственность. 

У нас в предгорьях было много видов реликтовых диких яблонь. 

Они на протяжении тысячелетий развивались в сложных горных 

экологических условиях, и представляют большую ценность в качестве 

первичного селекционного материала. Адаптированные климатически, 

устойчивые к болезням и заморозкам, они являются отличным сырьём 

для восстановления культурных сортов и увеличения продуктивности 

саженцев. К глубокому сожалению, из-за пожаров и просто человеческой 

безответственности, происходит гибель реликтовых диких яблонь, а 

этого никак нельзя допустить. Я мечтал к 20-летию Независимости нашей 

Родины посадить 20 тысяч плодовых деревьев, и моя мечта сбылась!» – с 

любовью оглядывая зелёные саженцы, рассказывает Азрет Тауланович. 

Есть у балкарцев поэт Саид Шахмурзаев, написавший такие строки: 

«Только если ты вырастил сына-джигита, Если дочь твоя блещет 

красой и умом, – То не будет тогда твое имя забыто, Не погаснет очаг, 

не обрушится дом». Это в полной мере относится к Азрету Хочиеву, 

вырастившему и сына-джигита, и двух дочерей – красавиц и умниц, 

щедро дарящему свою любовь и доброту своей семье, окружающим его 

людям и родной земле, на которой он вырастил сад своей мечты. 

бы не он, многие из ребят пошли 

бы по кривой дорожке».

Служба в армии и работа на 

стройке закалили его. Как все 

балкарцы, он никогда не чурался 

тяжелого физического труда. 

На Чемолганском винзаводе 

Азрет Тауланович начинал с 

тарного цеха, а стал генеральным 

директором. За любое дело 

брался всерьез, с энтузиазмом, 

не успокаиваясь до тех пор, пока 

не добъется благополучного 

завершения. Такая уж у него 

натура. Неоднократно избирался 

депутатом районного маслихата.

С самого начала финансово 

и морально поддерживал 

карачаево-балкарское 

этнокультурное региональное 

объединение Мингитау. 

Оказывал помощь всем, кто к 

нему обращался, поддерживал 

развитие спорта, с душой 

относился к своей работе. 

Азрета очень уважают 

односельчане, отзываясь о нём, 

как о прекрасном человеке, 

настоящем друге, большом 

труженике, готовом всегда прийти 

на помощь. 

Он с улыбкой вспоминает, как 

с завидным упорством четыре 

года подряд ездил поступать в 

Карагандинский юридический 

институт. Ещё четыре года учился. 

Диплом вручил… матери. 

«Время было такое, 

– задумчиво вспоминает 

Азрет Тауланович. – Матери 

приходилось нелегко, старшие 

сёстры помогали ей, с раннего 

детства мы были приобщены 

к физическому труду. А еще у 

нас были прекрасные соседи, 

которые старались помочь нашей 

большой семье, чем могли. До 

сих пор во рту вкус еды, который 

готовила соседка Мария-апа. 

Исакул-ата и Мария-апа часто 

звали и кормили нас, соседских 

ребятишек. Мария-апа для 

виду ворчала: «Эй, жүгермек, 

тамақ іш», а сама ласково все 

подкладывала и подкладывала 

61

№5

 / 2013

ҚАЗАҒЫМНЫҢ ДӘСТҮРЛЕРІ-АЙ!

ХРАНИТЕЛИ

ТРАДИЦИЙ

62

М

енің анам емізулі 

баласымен жер 

аударылып, 

Шиеліге келгенде, маңдайынан 

сипап, қызындай қарап, аяғынан 

тұрып кетуіне көмек қолын 

созған қазақ отбасы екен. Бүкіл 

қазақтың анасы – Сыр елінде 

менің де балалық шағым өтті. 

Қаймағы бұзылмаған қазақы 

жер – Шиеліде бойжеттім. Өз 

тегіме де жат емес, үлкенді 

құрметтеу, кішіге ізетті болуды 

білуім қазақтың мың ғасырлық 

салтымен ұштастырып, бүгінде 

кемелденген жайым бар. Жалпы, 

қазақы тірліктің жай-жапсары 

маған беймәлім дүние емес. 

Үлгермей жатқан шаруаны 

асарлатып атқарып жіберіп, істі 

көппен тындыруда қазақтың 

ұйымшыл, көпшіл қасиетінен 

туындаған. Біздің өңірде арық 

қазу, тазалау секілді жұмыстарды, 

сондай-ақ, үй тұрғызу, қора-қопсы 

салу сияқты жалғыз адамның 

қолынан келмейтін жұмыстарын 

асар жасау арқылы атқаратын. 

Қара жұмысқа жарамағандар 

көпшіліктің бір қажетіне жарап, 

қолдан келген көмегін аямайтын. 

Асарға шақырғандар ас әзірлеп, 

дастарқан жаяды. 

«тәуелсіз елдің тарихы: Қазақтың игі дәстүрлері: «Қоныс той», «ерулік» дәстүрлеріне, «Қыз 

жасауы», «Киіз басу» сияқты ұлт кәсібіне арналған форумды өткізу туралы облыстық Қазақстан 

халқы Ассамблеясының бастамасын алғашқылардың бірі болып қолдадым. неге дейсіз ғой?

Клара ХАН 

Осыған ұқсас, киіз басу, 

қыз жасауын дайындау сәттері 

кішігірім мерекедей өтетін. 

Кішкентайымыздан осы 

шаруаның арасында жүріп, 

аналарымыздың айтқанын қалт 

етпей, жұмсаған жерге жарыса 

жүгіретінбіз. Мұндай дәстүрдің 

ерекшелігі ауылдың кіші-

жасын жұмылдырып, бір істің 

тілекшісі болуымен ерекшеленіп, 

ынтымағы жарасатын. «Бірігіп 

көтерген жүктің ауырлығы жоқ» 

деген сөз де осыдан қалса керек. 

Қазақтың қандай бір қуанышы 

шашу шашпай өтпейді. 

Шашу шаштық сіздерге,

Жабыл, жастар, теріп же –

Бастарыңа бақ қонсын,

Жүрген жолың ақ болсын! – 

деген тілектің қандай мағынасы 

зор.

 «Жақсы сөз – жарым ырыс» 

дейді. Әр қадамымызды жақсы 

тілекпен аттап, жақсылық тілесек 

айналамыз нұр болады емес пе?! 

№5

 / 2013

63

 «Қалыңсыз қыз болса 

да, кәдесіз күйеу болмайды» 

дегендей қыздың жасауы қыз 

ұзатардағы ең үлкен мәселе. 

Қазақ айтады «Алты жастан 

жинасаң артылады, жеті жастан 

жинасаң жетеді» дейді. Әр өңірдің 

ерекшеліктеріне байланысты қыз 

жасауын да жарқыратып көрсетуге 

мұрындық болдық. 

 Қазақтың ұлттық салт-

дәстүрлерін дәріптеуде «ерулікті» 

естен шығарған жоқпыз. Оның 

мәні – жаңа көшіп келген отбасын 

құрметтеп қонаққа шақыру. 

Олар жаңа ортаға тез үйреніп 

кетулері үшін, жаңа келген 

қоныстанушыларға қажеттеріне 

қарай көмек көрсетеді: отын, 

су, т.б. Бұл адамдардың 

достығын күшейтеді, қоғамға 

белсенділігін, бірліктерін, қарым-

қатынастарын жақсартады. 

Менің қандас бауырларым қазақ 

жеріне жер ауып келгенде, өзге 

халық өкілдеріне кеудесіне 

басып, төріне орын бергені осы 

қасиетінен екен ғой деп ойладым. 

 Міне, қазақы дәстүрді, 

адамзаттың игі құндылықтарын 

жаңғыртып, жастарға көрсете 

отырып, оның тәрбиелік мәнін 

жеткізу үшін белсеніп ортаға 

шыққандардың бірі болуымның 

басты себебі осында жатыр. 

Бұл ретте, облыстың 

Қазақстан халқы ассамблеясы 

қызметкерлері мен түрлі этнос 

өкілдері, әжелер ансамблінің 

қолдауы игілікті істің мәнді өтіп, 

көптің көңілінен шығуына көп 

септігін тигізді. 

ХРАНИТЕЛИ

ТРАДИЦИЙ

64

№5

 / 2013

65

ОРТАҚ ШАҢЫРАҚ 

АЯСЫНДА 

ХРАНИТЕЛИ

ТРАДИЦИЙ

66

О

тбасы – ол да бір шағын мемлекет. Әр мемлекеттің өзіне 

тән құрылымы мен құрылысы, ішкі және сыртқы саясаты, 

кіріс-шығыс бюджеті, қастерлеп ұстанатын рәміздері, 

салт-дәстүрлері т.б. болатыны сияқты, әр отбасы болмыс-

тіршілігінің де соған ұқсас жақтары бар, оның жаратылысы 

да басшылық пен қосшылықты қажет етеді. Сондықтан қазақ халқы 

отбасының құрылымына зор мән беріп, отбасының ар-намысын сақтауға, 

сырын шашпауға, мүшелерін бір-біріне қатысты адалдыққа тәрбиелейді. 

Сонымен қатар, отбасы – адами құндылықтар, мәдениет және 

ұрпақтардың тарихи сабақтастығын сақтаушы, тұрақтылық пен дамуды 

қамтамасыз етуші. Әр елдің дамуында, мемлекеттің өркендеуінде 

отбасының алар орны ерекше. Себебі, Отан – отбасынан басталады. 

Адамның жеке басы отбасында қалыптасады. 

Отбасы – махаббатың, сыйласымдылықтың, ынтымақтастықтың, 

сүйіспеншіліктің бастау бұлағы, қайнар көзі. Осы құндылықтар, бір 

сөзбен айтқанда, отбасындағы береке-бірлік негізінде кез келген 

өркениетті қоғам алға басады. Қоғамның белсенді мүшелері оған үнемі 

қолдау көрсетіп, насихат жұмыстарын жүргізіп келеді. Соның бір айқын 

дәлелі – көпұлтты Қазақстан халқын бір шаңырақтың аясына жинап, 

татулықта, ынтымақтастықта өмір сүруі жолында игі істер атқарып жатқан 

– облыстық Қазақстан халқы Ассамблеясын айтар едім. Ассамблея, 

міне, қатарынан 8 жыл бойы отбасы мүшелерінің өз өнерлерімен сынға 

түсетін «Ортақ шаңырақ аясында» атты облыстық байқаудың өткізілуіне 

мұрындық боп келеді. Бұл игі бастама облыстық Қазақстан халқы 

Ассамблея хатшылығы идеясы арқылы өзбек мәдени орталығының 

төрайымы Аида Әлімбердиеваның ұйымдастыруымен басталып кейіннен 

балалардың құқығын қорғау департаментімен бірлесе отырып жалғасын 

Адамның адамшылдығы – ақыл,

ғылым, жақсы ата, жақсы ана, 

жақсы құрбы, жақсы ұстаздан 

болады.

Абай Құнанбаев

«Адам өміріндегі бірінші көрнектілік – отбасы, ошақ 

қасы», – деп дана халқымыз тегін айтпаған. Адамзат ба-

ласы шыр етіп дүниеге келген сәтінен бастап, отбасын-

да тәрбиеленіп, ұлдар ер жетіп, қыз балалар бой жетеді. 

отбасының ұрпақ тәрбиелеудегі ықпалы мен әсер күшін 

өмірдегі басқа еш нәрсенің күшімен салыстыруға болмай-

тындай. Өйткені, ата-ананың балаға деген тәрбиесінің ор-

нын еш нәрсе толтыра алмайды. Ақын сөзімен айтқанда: 

«отбасы – табиғат сыйлаған кереметтердің бірі», – де-

сек артық емес.

Серікбол ШЫНЫБАЕВ, 

«Қазақ мәдениеті  

мен салт-дәстүр

орталығының» төрағасы

№5

 / 2013

жүктеу/скачать 8,23 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: