глюконеогенезге ұшырап, глюкозаға айналады.
Организмде оттегі жеткіліксіз болған жағдайда ағза өзінің
энергетикалық мұқтаждығын толықтыру үшін клетка цитоплазмасында
өтетін анаэробты гликолизді күшейтеді. Бұл процеске глюкоза көп
жұмсалады, нәтижесінде сүт қышқылы көп түзіледі. Клеткада оттегі
жеткілікті болып, аэробты жағдайға көшкенде анаэробты гликолиз процесі
тежеледі және сүт қышқылының түзілуі тоқтайды, сондықтан глюкозаның
анаэробты гликолизге жұмсалуы да бірден тоқтайды. Бұл жағдай
Пастер
әсері деп аталады. Пастер әсері ағзадағы көмірсулар катаболизмі реттелуі
механизмдерінің бірі болып табылады.
Организмге биологиялық тотығу мен тотығудан фосфорланудың
түйісуін алшақтататындар түскенде Пастер әсері бұзылады, бұл жағдай
әсіресе ісік клеткаларында болады. Глюкоза катаболизмі аллостерикалық
ферменттер
арқылы
реттеледі.
Оларға
–
фосфоглюкокиназа,
фосфофруктокиназа жатады. Олардың аллостерикалық ингибиторлары АТФ,
НАДН
2
, цитрат; активаторлары – АДФ, АМФ, НАД. Гликоген синтезінің,
яғни гликогеногенездің аллостерикалық ферменттері – пируваткарбоксилаза
мен фруктоза-1,6 дифосфатаза, бұлардың ингибиторлары – АДФ, АМФ;
активаторы – АТФ. Бұл реакциялардың жүру жылдамдығы клеткаға түскен
бірінші субстраттың концентрациясына тәуелді болады.
Достарыңызбен бөлісу: