Сапасын дамыту жолдары

221 
 
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
Ұ
й
ым
да
стыр
у-
ізде
сті
р
у 
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
Жұмбақ жасырады . 
  «Оюда» бармын , 
 «Допта»  бармын. 
«Түнде »   жоқпын. 
Мен  сонда  қандай  дыбыспын?  /О/ 
Дыбысты үш  рет  қайталау. 
- Балалар    О  дыбысы қандай дыбыс /Дауысты  
дыбыс/ 
- Дыбыс дегеніміз  не? 
-Әріп деген не? /Әріпті  көреміз, жазамыз./ 
Тәрбиеші  балаларға  ойыншықтар көрсетеді, 
- Мынау не?, /Доп/ 
- Мынау не  ?/Машина/ 
-Мынау  не?/ секірмек/ 
Сергіту  сәті: 
  Шаршағанда   ырғалып, 
Гүлге  ұқсап демалам. 
Қанатымды бір қағып, 
Гүлдей болып жайқалам. 
Дидактикалық  ойын : «Жоғалған сөздер». 
-Са-Са-Са 
Ұшып кетті маса. 
Со-Со-Со 
Гүлге қонды сона 
Суретті көрсету арқылы сөздің басқы буыны 
немесе соңғы буынын балалар айтулыары 
арқылы таба отырып ойнайды 
 
 
 
Жұмбақ  шешеді. 
 
 
 
 
Сергіту  сәтін  жасайды. 
 
 
 
Буынға  бөледі. 
 
 
 
 
 
 
 
 
Дидактикалық ойынды ойнайды. 
Буындарды қайталап айтады. 
 
 
 
Басқы немесе соңғы буындарды 
айтады, сурет  бойынша жұмыс 
жасайды. 
Р
ефле
к
си
вті
- 
тү
зе
ту
ш
ілік
 
Тәрбиеші балалардың білімін  сұрақ   жауап 
арқылы  білімдерін  бекітеді. 
 
Парақшадағы суретті топтық жұмыс арқылы  
бояу 
 
 
 
 
Тәрбиешінің сұрағына жауап береді. 
 
Суретті топтық жұмыс арқылы бояп, 
өз ойларын айтады. 
 
Күтілетін  нәтиже: 
Нені білді:   Жоғалған буындар жайлы,  әріп таңбасын 
Қандай түсініктерді игерді: Дыбыстық  талдау жасауды 
Меңгерген дағдылары мен іскерліктері:Сөйлем құрастыру, жұмбақтың шешімін   шешуді біледі. 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

222 
 
 
 
                                                 
                                     Ниязова Жанаргуль Турдахуновна 
                             «Қуаныш» балалар бақшасы мектеп білім  
                               беру комплексі» мекемесі, Семей қаласы. 
 
 
 
 
 
Тіл үйретуде ойын технологиясын қолдану 
 
 
                                         «Бала ойынының қарапайымдылығы –алдамшы       
                                  құбылыс ,бұны бәрі біледі, бірақ оны түсіне бермейді» 
                                                                                                 (П.Ф Каптерев.) 
 
     Баланың  бірінші әрекеті – ойын, сондықтан да  оның  мән –мағынасы  ерекше.  Ойын – адамның 
өмірге  қадам  басардағы  алғашқы  қадамы. Қазақ  халқының  ұлы  ойшылы  Абай  Құнанбаев: «Ойын  
ойнап, ән  салмай ,  өсер  бала  болар  ма?»  деп айтқандай  балалардың  өмірінде ойын  ерекше  орын  
алады. 
    Мектепке    дейінгі    білім    беру    саласындағы    қызметкерлердің  алдына  қойған  басты  мақсаты– 
балалардың  жас ерешеліктеріне  қарай  ұлттық  тәрбиені, салт – дәстүрді бойларына сіңіріп , жеке тұлға  
ретінде  жан – жақты қалыптасуына  ықпал ету. Тәрбиеші үшін  күрделі де  қиын  сәттерден  жасқанбай, 
танымы    мен    саналы  көзқарастарын    таныта    алатын,  білім    мен    тәжірибесін  жан  –  жақты    дамытып 
байыта алатын сәт  мектепке дейінгі мекеме  қабырғасынан басталады. 
     Балалардың    шығармашылық  ойлауы    мен    сөйлеу    процестерін    дамыту    үшін  тәрбиеші  жүргізетін 
оқу    іс  –  әрекетін    қызықты    ойын    түрінде    ұйымдастыра    білсе,  соғұрлым    балалардың    дамуына  
қомақты  үлес  қостым  деп айта  алады. Ойын  үстінде  бала  айналаны  толық көріп,  өзіне  бағындыра  
алады.    Керекті,    қызықты,    таңсық    нәрсені    ойынға    кіргізіп,    өзінің    таңғажайып  айрықша    ортасын  
жасап  алады. Ойын  үстінде  бала  бәрін  ұмытып,  батыл  түрде  өзінің  жасаған  ортасына  кіріп  кетіп,  
өзі    қалаған    бейнелерімен    басқа  өмір    кешеді.  Баламен    ұйымдастырылған    оқу    іс  –  әрекеті  ойын  
түрінде  өткізілсе, тапсырмалар  оңай  орындалып, алға  қойған  межеге  жету  оңай  болады. 
   Ойын   мектеп  жасына  дейінгі балалардың   жеке басының  дамуына  игі  ықпал  тигізетін  жетекші, 
басты    құбылыстардың  бірі    деуге  болады.  Бала    ойын    арқылы    өзінің    күш    жігерін    жаттықтырады,  
қоршаған  орта  мен  құбылыстардың  ақиқат  сырын ұғынып,  еңбек  дағдыларына  үйрене  бастайды.   
      Ойын - мәдениет феномені. Ол – оқытады, тәрбиелейді, дамытады, ойын-сауық, демалыс уақыттарын 
сыйлайды. Бала өмірін ойынсыз елестету мүмкін емес. Сондықтан да педагогтар мен психологтардың 
негізгі мақсаты-ойын процесінде баланың жан-жақты дамуы, танымдық қызығушылығын арттыру, тілін 
дамыту т.б. Ойын әрдайым оқыту мен тәрбиелеудің мазмұнына сәйкес таңдалынады. 
 
Бұл классификацияға төмендегі ойын түрлерін көрсетеміз: 
♦ сенсорлық тәрбиелік ойындар. 
♦ сөздік ойындар. 
♦ табиғатпен таныстыру ойындары. 
♦ математикалық ұғымдарды қалыптастыру ойындары. 
♦ дидактикалық ойыншықтармен ойындар. 
♦ үстел-үсті ойындары. 
♦ сюжетті –рөлді ойындар. 
♦ саяхат-ойындар. 
♦ ойын-тапсырмалар. 
♦ ойын –сөйлемдер. 
♦ жұмбақ ойындар. 
♦ диалог-ойындар. 
♦ қимылды ойындар.т.б 
 

223 
 
ҰОІӘ өткізгенде ойын тәсілінің мына негізгі принциптерін ескеру тиіс: 
• Өтетін материалды игергенде бала тапсырманы ойын ретінде қабылдауы, қызығушылығының арттыру. 
• Ұжымдық, яғни балалар ұжымын  біріңғай топтастыру. 
• Жеке және топтық тапсырмаларды қарсыластарынан бұрын шешу арқылы уақытты үнемдеу және 
достарына үлгі болу. 
• Әр ойынның мазмұнында жаңа элементтер болуы тиіс. 
• Балаларға ойынның пайдасын айтпау керек. 
• Ойын ол сабақ емес, ол жаңа тақырыпқа балаларды қатыстыратын ойын әдісі. 
• Тәрбиешінің эмоциясы сол іс-әрекетті қалай сезінуіне байланысты болуы керек. 
• Ойын - ол диагностика құралы, бала ойын кезінде барлық жағымды , жағымсыз қасиеттерін көрсете 
алады. 
 
   Ойын кезінде баланы мәжбүрлеуге, ойынды бұзған балаларды бұл жерде жазалауға болмайды. Ойын 
соңында талдау жасап кім өзін қалай ұстағанын айтады. Баланың тілін дамытуда ойын мен ертегінің 
бала жүрегінің сабақта өте қуанышты жағдайын көрсетеді. Айтқым келіп отырғаны негізгі мақсат 
танымдық іс - әрекет қана емес, жеке қасиеттерін қалыптастырып ауызша жауап беру арқылы тілін 
дамыту. Ойын терапияны алғаш қолданған ағылшын психологы Анна Фрейд екінші дүние жүзілік 
соғыста Лондондағы бомбылауда зардап шеккен балалармен жұмысында көрсетті. Егер бала ойын 
кезінде өзінің уайымын көрсете, сөзбен жеткізе білсе ол қорқыныштан, уайымнан арылады. 
 
   Ойын - балалар үшін тек сөз емес, ол тіл, сондықтан балаға дер кезінде көңіл бөле білу керек. Ойнап 
отырған жалғыз бала және ойнап жүрген балалар тобы педагогикалық тұрғыдан қарағанда екі түрлі 
жайт. Ойын балалар үшін айналадағыны танып білу тәсілі. Ойынның негізгі ерекшелігі. Балалар үн-
түнсіз ойнамайды. Тіпті бала жалғыз болғанның өзінде де сөйлесіп жүреді. Ойын процесінде сөйлесу 
қарым –қатынасы үлкен роль атқарады.Сөйлесе жүріп, балалар пікірлесіп, әсер алысып, ойынның түпкі 
ниеті мен мазмұнын анықтайды. 
 
    Ойынның негізгі құрылымдық элементтері мыналар: ойынның өзінен туатын және балалар жасайтын 
немесе ересектер ұсынатын ойын ережесі. 
Ойынның түпкі ниеті - бұл балалардың нені және қалай ойнайтынының жалпы анықтамасы. Мысалы: 
«Дүкен», «Аурухана», «Ұшқыштар», «Отбасы», «Бала бақша» т.с.с болып ойналады. Ойынның сюжеті, 
мазмұны - бұл ойынның жанды тұлғасын құрайтын, ойын әрекетінің, балалардың өзара қарым – 
қатынастарының дамуын, көп жақтылығын және өзара байланысын анықтайды. Ойынның мазмұны оны 
қызықты етеді, ойнауға ықылас пен ынтаны қоздырады. Ойын процесінде балалардың өздері 
ойнаушылардың мінез - құлқы мен өзара қарым - қатынастарын анықтайды және реттейтін ереже 
белгілейді. 
     Ойын бала үшін нағыз өмір. Олай болса тәрбиеші ойынды ақылмен ұйымдастыра білу қажет. Ол 
балаларға жақын болуға, олардың ойындарының сүйікті қатысушысы болуға тиіс. Ойын көбінесе серуен 
кезінде ұйымдастырылады. Сондықтан аулада арнаулы құрылыстар, ғимараттар, кемелер, автобустар, 
көптеген құрылыс материалдары күректер, доптар, секіргіштер болуға тиіс. Ойын сонымен бірге сабақ 
кезіндегі оқытумен де тығыз байланысты. Ойын ешқашан да өзінің қызықтылығын жоғалтпайды, тек 
оның мазмұны, сипаты өзгереді. Ойындар мазмұнына қарай, өзіне тән ерекшеліктеріне қарай сюжетті - 
рольді, драматизиялық, дидактикалық, құрылыс ойындары, қимылды ойындар, ұлттық ойындар болып 
бөлінеді. 
      Сюжетті – рольді ойындар мектепке дейінгі балаларға тән, ең сипатты ойындар болып табылады. Ол 
балалар өміріне елеулі орын алады. Сюжетті - рольді ойындарының ерекшелігі сол, оны балалар өзі 
жасайды. Ойынның дербес әрекеті айқын өнерпаздық және шығармашылық сипатта болады. Бұл 
ойындар ұзақ та қысқа да болуы мүмкін. Сюжетті – рольді ойында бейнелеу құралы роль мен ойын 
әрекеттері болып табылады.  
   Драматизиялық ойындарда мазмұн, рольдер, ойын әрекеті қандай да бір әдеби шығарманың, ертегінің 
т.б. сюжеті мен мазмұнына сәйкес болады. Ол сюжетті - рольді ойынға ұқсас. Драматизация ойынында 
балаға қандай да болсын айқын тәсіл көрсетпеу керек ол үшін ойынның шын мәнінде ойын болғаны 
дұрыс. 
 
     Құрылыс ойыны - балалар әрекетінің бір түрі. Оның негізгі мазмұны қоршаған өмірді алуан түрлі 
құрылыстарды және соларға байланысты іс-әрекеттерді бейнелеу болып табылады. Құрылыс ойыны бір 
жағынан сюжетті - рольді ойынға ұқсас келеді және соның бір түрі деп қаралады. Олардың қайнар көзі 

224 
 
біреу - қоршаған өмір. 
      Балалар ойын үстінде көпірлер, стадиондар, театрлар, цирктер т.б. ірі құрылыстар салады. 
Құрылыс ойындарда олар қоршаған заттардың, құрылыстардың көшірмесін жасап, құр бейнелеп қана 
қоймайды, сонымен бірге өздерінің шығармашылық ойын, жобалық міндеттерінің өзіндік шешімін 
енгізеді. 
 
     Дидактикалық ойын формасы кішкене балаларға мейлінше тән оқыту формасы болып табылады. 
Ойын өлең мен қимылды ұштастыру негізінде жүргізіледі. Мысалы: «Сиқырлы қақпақтың сырын 
ашайық» деген ойында ересек топтарда тәрбиеші балаларды зат туралы айта білуге үйрету, олардың 
жүйелі сөйлеу қабілетін дамыту міндетін алға қояды. Ойын міндеті - қақпақтың астында не бар екенін 
білу. 
    Дидактикалық ойынның нәтижесі қандай жолмен болса да өту емес, балалардың білімді игеру, ақыл-
ой қызметін дамытуда, өзара қарым-қатынас жасауда жеткен жетістіктерінің көрсеткіші. Дидактикалық 
ойындарда да балалардың алдына қандай да бір міндеттер қойылады, оларды шешу үшін назарды 
жұмылдыру, ерікті зейін қою, ережені ой елегінен өткізе білу т.б. Олар балалардың түйсіну және 
қабылдау қабілетін дамытуға, ұғымдарын қалыптастыруға, білімді меңгеруін көмектеседі. 
Дидактикалық ойындар айналамен табиғатпен таныстыру сабағында жиі қолданады. Дидактикалық 
ойындар топ бөлмесінде, аулада, залда, учаскеде өткізіледі. Дидактикалық ойынның орталығы 
ойыншықтар мен ойын құралдары. 
Әрбір топта дидактикалық тұрғыдан жабдықталған қуыршақ, оның күнделікті тұтынуына керекті 
барлық заттардың комплектілері болу керек. 
 
     Үстел үсті ойындары лото, домино, тапқырлық ойындар («Қайда не өседі?» «Бұл кімге керек» т.б.) 
пазылдар, леголар қимыл белсенділіктерін, ептілікті талап ететін ойындар. («Ұшатын қақпақтар», 
«Қаздың балапаны»т.б) мозайка типтес ойындар жатады. Ересек топтағы балалар қағазға басылған үстел 
үстінде ойналатын ойын қызықты келеді. Оларға табиғат құбылыстары, көліктің алуан түрлері (Кім не 
біледі? Немен жүреді? Немен жүзеді? Немен ұшады?) бейнеленген, ертегілердің кейіпкерлері қимыл 
көрсетеді. 
       Қимыл ойындарда балалардың қозғалысын жүгіру, секіру өрмелеу т.б қимылдарға жаттығуына және 
жетілдіруге мүмкіндік береді. Қимыл ойындары барлық жүйке - психикалық дамуына, жеке басының аса 
маңызды салаларының қалыптасуына да үлкен әсер етеді. Қимыл ойында ережелерді 
ұйымдастырушы роль атқарады, олар ойынның барысын, жүйелілігін, ойнаушылардың қарым-
қатынасын, баланың мінез – құлқын анықтайды. Сол сияқты ойындар да топта жас ерекшеліктеріне сай 
жүргізіледі. Ойын балаларға сабақта да, серуенде де өте қажет, тіпті бала жай дем алып отырғанның 
өзінде де ойын үстінде болады. 
 
       «Ойын - негізгі тәжірибе мен терең ойлаудың көпірі» - деп педагог С.Пинжи айтқандай, ойын - 
ақпарат алмастыру құралы, өмірлік проблемаларды жеңе білуді үйрену. Баланың өмірдегі түсінігі, 
еліктеуі, бақылауы осы ойын үстінде көрініс табады. Барлық мектепке дейінгі ұйымдардың тәрбиешілері 
баланың өміріндегі ойын түрлерін дұрыс ұйымдастыра білсе, баланың қоршаған орта мен дүниесіне 
деген көзқарасы өзгеріп, өзінің «менін» тауып, өмірге, достарына деген сенімділігі артады. Ойын 
технологиясының маңызы, міндеті осы екенін ұмытпағанымыз жөн. 
 
 
 
 
 
 
 
 

225 
 
 
 
                     
      Мухаметжанова Алия Сакратовна                 
 Учреждение  «Образовательный комплекс     
 школа-детский   сад «Куаныш», г.Семей 
 
 
 
 
Применение здоровьесберегающих технологий в ДОУ 
 
  
         Сегодня  в  дошкольных  учреждениях  уделяется  большое  внимание  здоровьесберегающим 
технологиям,  которые  направлены  на  решение  самой  главной  задачи  дошкольного  образования  – 
сохранить,  поддержать  и  обогатить  здоровье  детей.  Кроме  того,  серьезной  задачей  является  и 
обеспечение  максимально  высокого  уровня  реального  здоровья  воспитанников  детских  садов, 
воспитание валеологической культуры для формирования осознанного отношения ребенка к здоровью и 
жизни как собственных, так и других людей. На сегодняшний день ведущими психологами, педагогами 
и работниками медицинской сферы было создано множество различных здоровьесберегающих методик, 
которые можно классифицировать по нескольким отдельным группам. Это медико-профилактические и 
физкультурно-оздоровительные  технологии,  технологии  здоровьесбережения  педагогов  дошкольного 
образования,  технологии,  направленные  на  обеспечение  социально-психологического  благополучия 
воспитанников,  валеологического  просвещения  детей  и  родителей.  Все  эти  технологии  направлены  в 
первую очередь на воспитание здоровых физически и психологически детей. 
    Современные  здоровьесберегающие  технологии,  используемые  в  системе  дошкольного  образования, 
отражают две линии оздоровительно-развивающей работы:приобщение детей к физической культуре 
использование развивающих форм оздоровительной работы. 
Принципы здоровьесберегающих технологий в дошкольном образовании: 
Применительно  к  ребенку  –  обеспечение  высокого  уровня  реального  здоровья  воспитаннику  детского 
сада  и  воспитание  валеологической  культуры  как  совокупности  осознанного  отношения  ребенка  к 
здоровью  и  жизни  человека,  знаний  о  здоровье  и  умений  оберегать,  поддерживать  и  сохранять  его, 
валелогической  компетентности,  позволяющей  дошкольнику  самостоятельно  и  эффективно  решать 
задачи здорового образа жизни и безопасного поведения, задачи,  связанные с оказанием элементарной 
медицинской, психологической самопомощи и помощи. 
     Применительно  ко  взрослым  –  содействие  становлению  культуры  здоровья,  в  том  числе  культуры 
профессионального здоровья воспитателей ДОУ и валеологическому просвещению родителей. 
Взрослые всегда  несут ответственность за то, что происходит с детьми,  находящимися под их опекой. 
Это касается и детского здоровья. Именно в детском саду, под "присмотром"воспитателей дети проводят 
значительную  часть  времени,  и  не  помогать  им  сохранить  здоровье  было  бы  проявлением  бездушия  и 
непрофессионализма. 
     Для реализации этих принципов необходим комплекс эффективных лечебно-профилактических мер, 
система  надежных  средств  коррекции  психофизического  развития  на  протяжении  всего  дошкольного 
детства. 
С  точки  зрения  современных  подходов  к  педагогике,  совместная  творческая  деятельность  детей  и 
педагога является внутренним основанием единства телесного и духовного в жизни ребенка. 
Принципы, лежащие в формировании единства: 
-
 
принцип  развития  творческого  воображения  –  внутреннее  условие  оздоровительной  работы, 
здесь ребенок условно предстает объектом тех или иных педагогических и медицинских воздействий. И, 
как показала статистика, благодаря включению ребенком воображения, можно добиться существенных 
результатов в профилактике и лечении ряда заболеваний: ОРЗ, диатеза, ануреза, отдельных нарушений 
сердечнососудистой системы и ЖКТ; 
-
 
принцип  формирования  осмысленной  моторики  –  движение  может  стать  произвольным  и 
управляемым только тогда, когда оно будет осмысленным и ощущаемым. Ребенку предстоит научиться 
слушать, понимать, уважать и любить свое тело; 

226 
 
-
 
принцип  создания  и  закрепления  целостного  позитивного  психосоматического  состояния  при 
различных  видах  деятельности,  который  реализуется  благодаря  многофункциональным  развивающим 
формам здоровьесберегающей работы; 
-
 
принцип формирования у детей способности к сопереживанию и содействию. 
Выделяются также три группы здоровьесберегающих технологий: 
1. Технологии сохранения и стимулирования здоровья: Стретчинг, ритмопластика, динамические паузы, 
подвижные  и  спортивные  игры,  релаксация,  технологии  эстетической  направленности,  гимнастика 
пальчиковая,  гимнастика  для  глаз,  гимнастика  дыхательная,  гимнастика  бодрящая,  гимнастика 
корригирующая, гимнастика ортопедическая. 
2.  Технологии  обучения  здоровому  образу  жизни:  Физкультурное  занятие,  проблемно-игровые 
(игротреннинги  и  игротерапия,  коммуникативные  игры,  беседы  из  серии  «Здоровье»,  самомассаж, 
точечный самомассаж, биологическая обратная связь (БОС) . 
3.  Коррекционные  технологии:  арттерапия,  технологии  музыкального  воздействия,  сказкотерапия, 
технологии  воздействия  цветом,  технологии  коррекции  поведения,  психогимнастика,  фонетическая  и 
логопедическая ритмика. 
     Очень  важно,  чтобы  каждая  из  вышеперечисленных  технологий  имела  оздоровительную 
направленность, а используемая в комплексе здо-ровьесберегающая деятельность в итоге сформировала 
бы у ребенка стойкую мотивацию на здоровый образ жизни, полноценное и неосложненное развитие. 
   Зачем  необходимо  применять  здоровьесберегающие  технологии  в  современной  образовательной 
среде? 
    Дошкольный  возраст  обоснованно  считается  наиболее  важным  периодом  в  процессе  формирования 
личности  человека.  В  этом  возрасте  более  интенсивно  развиваются  различные  способности, 
формируются  нравственные  качества,  вырабатываются  черты  характера.  Именно  в  данном  возрастном 
периоде закладывается и укрепляется фундамент здоровья и развития физических качеств, необходимых 
для эффективного участия ребенка в различных формах двигательной активности, что, в свою очередь, 
создает  условия  для  активного  и  направленного  формирования  и  развития  психических  функций  и 
интеллектуальных  способностей  дошкольника.  Вот  почему  применение  в  работе  ДОУ 
здоровьесберегающих  технологий  может  повысить  результативность  воспитательно-образовательного 
процесса, сформирует у педагогов и родителей ценностные ориентации, направленные на сохранение и 
укрепление здоровья детей. 
   В подавляющем большинстве дети, начиная с дошкольного возраста, страдают дефицитом движений и 
сниженным  иммунитетом.  Их  мышечная  нагрузка  уменьшается  в  силу  объективных  причин:  у  детей 
практически  нет  возможности  играть  в  подвижные  игры  во  время  прогулки,  да  и  некоторые  родители 
чрезмерно  увлекаются  интеллектуальным  развитием  своих  детей  (компьютерные  игры,  посещение 
разнообразных кружков) . 
      Неоспоримо, что основная задача детского сада - подготовить ребенка к самостоятельной жизни, дав 
ему  для  этого  необходимые  умения,  навыки,  воспитав  определенные  привычки.  Но  может  ли  каждый 
профессионально подготовленный педагог, просто взрослый ответственный человек спокойно относится 
к  неблагополучному  состоянию  здоровья  своих  воспитанников,  его  прогрессирующему  ухудшению? 
Одним  из  ответов  на  этот  вопрос  и  стала  востребованность  педагогами  образовательного  учреждения 
здоровьесберегающих образовательных технологий. 
Таким  образом,  здоровьесберегающие  технологии  в  дошкольном  образовании  –  технологии, 
направленные  на  решение  приоритетной  задачи  современного  дошкольного  образования  -  задачи 
сохранения, поддержания  и обогащения здоровья субъектов педагогического процесса в детском саду: 
детей, педагогов и родителей. 
    Цель  здоровьесберегающих  технологий  в  дошкольном  образовании  применительно  к  ребенку  – 
обеспечение  высокого  уровня  реального  здоровья  воспитаннику  детского  сада  и  воспитание 
валеологической  культуры  как  совокупности  осознанного  отношения  ребенка  к  здоровью  и  жизни 
человека,  знаний  о  здоровье  и  умений  оберегать,  поддерживать  и  сохранять  его,  валелогической 
компетентности,  позволяющей  дошкольнику  самостоятельно  и  эффективно  решать  задачи  здорового 
образа  жизни  и  безопасного  поведения,  задачи,  связанные  с  оказанием  элементарной  медицинской, 
психологической  самопомощи  и  помощи.  Применительно  к  взрослым  -  содействие  становлению 
культуры  здоровья,  в  том  числе  культуры  профессионального  здоровья  воспитателей  ДОУ  и 
валеологическому просвещению родителей. 

жүктеу/скачать 9,25 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: