Слово о школе
Провинциальный шахтёрский город Экибастуз со своей историей
и людьми. 26 школ, на первый взгляд, похожих друг на друга. Но ни
606
Казахстан, армия, патриотизм
стены, ни оборудованные кабинеты, ни количество интерактивных
досок не сделают школу лучшей. Даже звание гимназии или лицея не
определяет её успеха. Самое главное - это её ученики и учителя, ко-
торые прославляют и создают авторитет школе. У нас общеобразова-
тельная школа № 23. В прошлом году мы отмечали двадцатилетний
юбилей школы. Пусть она ещё молодая, но перспективная. В ней уже
зажигаются юные звёзды-интеллектуалы, звёзды-спортсмены.
Так, в 2011 году наши ученики: Жакупова А., Забарина Ю., Бушина
В., Порох А. - участвовали в республиканском конкурсе с научным про-
ектом по гражданскому воспитанию «Я Гражданин» по теме: «Разви-
тие спортивной инфраструктуры города через детские площадки» и
стали победителями. Ребята подняли актуальную тему, заставив мест-
ные власти задуматься над вопросом обустройства детских площадок
– ступени к здоровому образу жизни будущего поколения.
В 2012 году в спортивном мире Казахстана по вольной борьбе
появилось новое имя – Анкичева Светлана. Она стала победительни-
цей в Международных спортивных играх среди юниоров стран СНГ и
Балтии. А в 21013 году она же выступает на Чемпионате Мира среди
юношей и юниоров по разным видам спорта, и снова победа. Радость,
гордость переполняли не только саму победительницу, но и тренеров,
родителей, одноклассников, экибастузцев. Никто и не думал, что та-
кая хрупкая девочка прославит свою школу, город, страну. Фото, ин-
тервью, статьи, классные часы с её участием. Скажите, что всё и сразу?
Нет. Победа была не случайной. Это результат многолетних трениро-
вок. Какими воодушевлёнными глазами смотрели школьники началь-
ных классов на блеск её медалей, на Чемпионку Мира!
А недавно, в феврале 2014 года, засияла в нашей школе новая звез-
да – Социалов Рауан. Он участвовал в Международных соревнованиях
по компьютерным проектам «Компьютерная физика», проходивших в
Москве, и приехал не с пустыми руками – с дипломом третьей степени.
Тем самым наш одиннадцатиклассник открыл себе дорогу в большое
будущее, его ждёт бесплатное обучение в любом вузе страны. И снова
фото, интервью, статьи, его узнают на улице, его знает отдел образо-
вания и сам аким.
Эти ребята отличный пример для подрастающих школьников.
Они гордость школы, их имена вошли в историю школы.
Я пишу Вам о своей родной школе, в которой учусь уже девять
лет. И не раз моё сердце щемило от боли поражения школы, но оно
же испытывало и трепет, и восторг, и гордость за маленькие шаги и
607
Сочинения школьников Павлодарской области
большие достижения своих ровесников. Последние три года в нашей
школе стало традицией чествовать победителей олимпиад, конкур-
сов, спортивных мероприятий на празднике «Парад звёзд». И, хочу
заметить, с каждым годом число засиявших звёздочек становится всё
больше и больше. Наверное, это что-то значит!
Дорошенко Юнеса
6 класс, СОШ № 39
Руководитель: Сералинова Н.Т.
Мой Казахстан
Страна моя, мой Казахстан!
Люблю твои я степи, реки и леса.
Твои просторы для меня –
Отрада для души,
А ты сама страна любимая моя.
Тобой гордится, буду вечно я,
Ты для меня как мать,
Одна единственная вечно.
Тобой всегда гордится, буду!
Тебя я в жизни не забуду!
Гордись и мной страна моя!
Я обещаю,
Трудиться честно буду я!
Любить тебя я буду вечно,
Ты относись ко мне сердечно!
Люби всех нас, страна!
С тобой мы вместе, до конца.
Мой Казахстан!
Я люблю твои горы и леса!
Пусть пройдут года,
Пусть пройдут века,
Сохраним тебя навсегда.
Страна моя, мой Казахстан!
608
Казахстан, армия, патриотизм
Ерекбұлан Жанар
11 сынып, № 10 лицей-мектеп
Ел азаматы болу – парыз
Менің елім – менің Қазақстаным! Осы құдіретті сөзді Қазақстан
Республикасының әрбір азаматы асқақ сезіммен, мақтанышпен айта
алары хақ... Өйткені біздер, асқақ арман жетегінде, отаншылдық
рухты ту еткен ұлт пен ұлыстардың ұл-қыздары, қасиеттіқазақ
топырағында өсіп-өніп, мекен етіп, береке-бірлікте, достық қарым-
қатынаста, тыныштық пен татулықта өмір сүріп жатырмыз. Біз осы
тыныш тіршілігімізде елбасымыз Нұрсұлтан Әбішұлы жан жақты
ойлап, кемел ойлы, кемеңгер ата-абаларымыздың жолымен жүрген
ақыл-парасатының, азаматтық саясатының нәтижесі деп білеміз.
Отансүйгіштік рух-қазақ елінің өркениетті елдер қатарына қосылып,
дүниежүзілік қауымдастықтан лайықты орын алуға мүмкіндік
беретін бірден-бір күш. Отансүйгіштік сезім өрге бастайтынын өз
ұлтымыздың тарихы да талай дәлелдеп келді. Кейде шіркін, бір өзіне
бірнеше мемлекет сыйып кететін ұлан-байтақ жерді ата-бабамыз сан
ғасырлар бойы қанаттыға қақтырмай, тұмсықтыға шоқтырмай қалай
аман сақтаған деп таңданамыз?! Шынында, талай зобалаң кезеңді ба-
стан кешірген қазақ жері “Найзаның ұшымен, білектің күшімен” өзінің
жер көлемін сақтап қалған.
Қазақ халқы еркіндікке жету үшін қаншама қиын-қыстау
кезеңдерді бастан кешірді. Мыңдаған жылдық тарихы бар Қазақстан
өз тәуелсіздігін алды. Елбасы Нұрсұлтан Назарбаевтың қолдауымен әр
жыл ел дамуына ерекше орын алатын бағыттарға арналып,тарихымыз
таразыланды, бірлігміз бекіп, мәдениетіміз өсіп, денсаулық сала-
сы нығайып келеді. Осының бәрі-тұңғыш рет әлемдік дәрежеге
көтерілген мемлекеттің түтінінің түзу шығарып, іргесін бекітудегі
алдыңғы толқын ағалардың жиырма жылда атқарған жұмыстары.
Ендігі жерде сол алдыңғы толқыннан үйренетін, үлгісін, тәлімін ала-
тын, қанатты ісін жалғастыратын дәстүр біздің еншімізге де тигелі
отыр. Сол жақсы үрдісті жалғастыру біз үшін перзенттік парыз болып
саналады.
Бірлігі жарасқан елді қорғайтын, әрине, әскер. Қазақстан қарулы
күштерінің қатарында әскери қызмет атқару әрбір қазақ азаматының
аса маңызды әрі құрметті міндетінің бірі болып табылады. Қарулы
Күштер қатарында қызмет ету – Отанымызды қорғаудағы қасиетті
609
Сочинения школьников Павлодарской области
борышыңды өтеу деген сөз.Отанды қорғауды біздің елімізге шабуыл
жасаған сыртқы жаулармен қарулы күрес деп қана түсінбеу керек. Біз
Отанымыздың күш-қуатын нығайта отырып, оны бейбіт уақытта да
қорғауға ат салысамыз.
Қазір енді Отан қорғаушылар қатарында Ұлы Отан соғысы
қаһармандарының немене-немерелері, шөпшектері тұр. Олар баба-
лары мен аталарының үлесіне тиген қатал сыннан өткен жоқ. Әйтсе
де олар армиямыздың, халқымыздың қаһармандық дәстүрлеріне
адал, еліміз қауіпсіздігінің, бейбітшілікті қорғаудың мүдделері та-
лап еткен, агрессия құрбандықтарына көмектесу керек болған әрбір
сәтте қазақ жауынгері дүние жүзінің алдында қандай да болсын
қиыншылықтарды жеңуге әзір тұратын, қалтқысыз, әрі ержүрек па-
триот, интернационалист ретінде көрінеді.
Қазіргі армия жауынгердің ерлік-жігері мен психологиялық
төзімділігіне үлкен талап қояды. Ол әскери техникаларды, оның
ішінде өте күрделі әскери машиналарды, ракета комплекстері мен
радио электрондық жүйелерді, атомдық сүңгуір қайықтары мен ды-
быстан жылдам ұшатын әуе кемелерін шебер меңгере білуі керек.
Бұл жерде жауынгердің ұйымшылдығы мен тәртіптілігі қажет. Ал
әскери тәртіпті білу, оны орындауға әзір тұру - өзіңнің жеке басыңды
қалыптастыру мен әскери қызметке дайындалу жолындағы маңызды
қадам деген сөз.
Ата-баба аманатына сай ұл-қыз болайық. Ел болашағы – біздің
қолымызда. Ұлтын, елін, Отанын сүйген жүрек ешқашан аяғын шалыс
баспайды.
Жолдасбекова Ажар
9 класс, АОО «НИШ» г. Павлодар
Руководитель: Аужанова Г. Г.
Мой Павлодар, мой город ястребиный!
Я горжусь тем, что мне выпало судьбой родиться в Павлодаре.
Щедрая павлодарская земля дала Казахстану и миру не только при-
родные богатства, но и самый бесценный клад – талантливых людей.
Каныш Сатпаев, Майра Шамсутдинова, Шакен Айманов, Султанмахмут
Торайгыров, Павел Васильев…
610
Казахстан, армия, патриотизм
Я считаю, что родиться в Павлодаре, жить, учиться и работать
здесь – это очень ответственно. Дух славных предков, добрые дела и
свершения современников не позволяют делать это плохо. Это было
бы недостойно их.
В Павлодарском историко-краеведческом музее можно увидеть
много интересных свидетельств истории самого города. Известный
путешественник П. Палпас в 1770 году написал о прежнем Павлода-
ре: «Сей форпост всех прочих по Иртышу многолюднее и имеет луч-
шие там строения». На самом деле, удобное местоположение поселе-
ния, расположенного на берегу большой судоходной реки, соседство с
округами, где развивались разработки свинца, меди, серебра, перекре-
стье торговых путей с кочевой степью – все эти обстоятельства были
очень выгодными для экономического развития будущего города. В
1861 году благодаря чьей-то смекалке станица Коряковка получает
статус «заштатного города с наименованием оного Павлодар, в честь
новорожденного Великого князя Павла Александровича». С тех пор и
по сей день, много людей вложили усилия в развитие этого города.
Современный Павлодар – это центр развитой промышленности,
новых технологий, науки и культуры. Павлодарцы по праву гордятся
своим светлым, красивым городом, в архитектуре, да и во всём облике
которого тесно переплелись история и современность.
Впрочем, о славном прошлом моего родного города и края, о его
нынешних успехах можно говорить почти бесконечно. Об этом пишут,
будут писать ученые-исследователи, журналисты. Но Родина – это
прежде всего то, что в сердце. И в этом смысле она у каждого своя.
Мой Павлодар – лучший в мире город, потому что он – моя родина.
С его улицами, домами, автобусами, остановками, деревьями, цветами,
сугробами, облаками связаны сейчас и навсегда мое детство, моя за-
рождающаяся юность.Мой Павлодар – это мой дом. Это мой папа, ко-
торый своими руками построил стены нашего дома. Это моя мама, без
которой наш дом не был бы таким теплым, добрым, гостеприимным.
Это мой старший брат и моя младшая сестра, скоторыми я чувствую
себя так уверенно, защищенно и могу проявлять заботу о них. Это моя
собака, которая встречает меня радостным лаем. Мой книжный шкаф,
в котором, как солдаты, выстроились любимые книги. Мои друзья,
одноклассники, соседи – все это мой Павлодар.
Уже совсем скоро я окончу школу и уеду из родного города. Но
уеду для того, чтобы вернуться сюда высокообразованным, квалифи-
цированным специалистом и стать полезной своей Родине.
611
Сочинения школьников Павлодарской области
Жумагалиева Әлия
6 сынып, № 25 мектеп Павлодар қаласы
Жетекшісі: Теміржанова М.Ә.
Мен елімнің патриотымын!
Қазақтар – Орталық Еуразияны мекендейтін түркі тілдес этнос
және ұлт. Дешті-Қыпшақ даласын мекендеген көптеген этностар мен
этно бірлестіктердің өзара араласуының нәтижесінде қалыптасты.
Қазақтар ретінде Қазақ хандығының құрылуымен белгілі бола баста-
ды. Тілдік құрылымы жағынан Түркі тілдес халықтардың солтүстік-
батыс қыпшақ тобына жатады. Қазақ тілінде сөйлейдi.
Қазақ халқының әдет-ғұрып, салт-дәстүрлері танымдық,
тәрбиелік маңызға бай. Қазақтарға дәстүрлі қонақжайлылық
қасиет ежелден тән. Олардың бұл қасиеті көптеген ғасырлар бары-
сында қалыптасқан. Үйге келген қонақ оларда әрқашан үй иесінің
қамқорлығы мен қорғауында болады. Қазақтарда үйіне келген кез
келген адамға міндетті түрде тегін қонақасы беру, оған жайлы төсек-
орын салып, қондырып жіберу әдет-ғұрпы ежелден орын алды.
...Осы ауылдар қазіргі кезге дейін бар. Ауылдағы ата-апамыздың
қалін біліп, жиі барып тұрамыз. Қазақ елі жерге өте бай, яғни өте
байтақ. Оның кең жасыл жайлауларында мал бағып, тап-таза ауа
жұтып, шөбінде аунап-қунап жатамыз.
Тағыда Қазағымның мақтан тұтар ұлттық аспаптары бар. Мы-
салы: домбыра, жетіген, қобыз, шаң қобыз, дауылпаз, шертер, адыр-
на, саз сырнай, аса таяқ. Қазақтың әрбір баласы біреуін болса, шерте
біледі. Қазақ мектептерінде бұған арнайы бірінші сыныптан бастап
мұрагер сабағы бар. Бұл сабақты балалар төрт жыл бойы үйреніп
келеді де, кейін бесінші сыныптан бастап басқа да музыкалық аспап-
тарды шертуді игеріп, ән салады. Бойында бұл өнер жақсы дамыған,
яғни қазағымыздың дарынды балалары, ал олар болса өте көп, түрлі
сайыстарға қатысып, Қазақ жерін мақтан тұтып, танытып келеді.
Қай ел, қай мемлекетті алсақ та оның өз рәміздері болады. Оларға
– ту, елтаңба, әнұран жатады. Бұлар әрбір тәуелсіз мемлекет үшін
ең маңызды қажеттіліктер. Рәміздеріне қарап олардың тарихын,
мәдениетін, дінін, тілін, дәстүрін, барлық құндылықтарын білуге бо-
лады. Сол сияқты Қазақстан мемлекетінің де тәуелсіздігін алғаннан
кейінгі ең маңызды міндет тұрды. Ол Қазақстан рәміздерін тағайындау
еді. Сол кезден бастап еліміздің өз туы, елтаңбасы, әнұраны бар. Бұлар
612
Казахстан, армия, патриотизм
ел үшін, мемлекет үшін ең баға жетпес қазына, таусылмас байлық. Бұл
байлықты әрбір «мен қазақпын» деген азамат ардақ тұту қажет.
Қазақстан Республикасының Мемлекеттік туы-ортасында
шұғылалы алтын түсті күн, оның астында қалықтап ұшқан дала
қыраны, шетінде қазақ ою-өрнегі бейнеленген көк түсті мата. Бұл
жай ғана мата емес, қанша қазақ аңсап күткен, бабалар қанын төккен
киелі мата. Оның әр бояуында терең ой, философия жатыр. 1992
жылы еліміздің рәміздерін жасауға байқау жарияланды. Тудың жо-
басын жасауға түрлі елдерінен, Түркиядан, Монғолиядан, Германи-
ядан 1200 суретші қатысып, одан қазақ суретшісі Шәкен Ниязбеков
жеңіп шығады. Өз жобасын жасай отырып әр тамған бояуын үлкен
отансүйгіштікпен, еңбекпен, зор қуанышпен бояған деп сезем. Тудың
біркелкі көгілдір түсі бірігу мағынасын беру мен қатар бейбітшіліктің,
тыныштығын және жарқын болашақтың белгісі саналады. Біркелкі
көгілдір түс бұлтсыз ашық аспан мен оның астында өмір сүріп жатқан
бейбіт сүйгіш халықты еске түсіреді. Ортасында алтын түсті күні
байлықтың белгісі болса, қалықтап ұшқан бүркіт қазақ ұғымында
дархандық, қырағылық, бейбітшіліктің символы іспеттес. Бұл тудың
биікке желбіреген сайын бұлтсыз ашық аспан астында бірлікте өмір
сүре береміз деп ойлаймын.
1992 жылы еліміздің рәміздерінің бірі елтаңбаның жобасын
жасауға да сайыс жарияланады. Онда ақтық мәреде 245 жоба, 67
елтаңбаның болашақ бейнесі сайысқа түседі. Мұнда Шоқан Уәлиханов,
Жандарбек Мәлібеков жеңіске жетті. Содан бастап елтаңба мемлекеттің
асыл құндылығына айналды. Елтаңба-дөңгелек нышанды және
көгілдір түс аясындағы шаңырақ, оның жаны күн сәулесі шуағында
уықтар торланған. Шаңырақтың екі жағында аңыздардағы қанатты
пырақтар бейнеленген. Жоғары жақта жарқылдаған жұлдыз, төменгі
бөлігінде «Қазақстан» деген жазу орналасқан. Елтаңбаның ең негізгі
бөлігі болып – шаңырақ болып табылады. Ол елтаңба жүрегі болып
саналады. Шаңырақтың беретін мағынасы өте ерекше. Шаңырақ әлем
тұтастығын, мемлекет бастауы, отбасы белгісі іспеттес. Ал қанатты
тұлпарлар мәңгілік өмір, Қазақстанның тұлпарлар секілді дамуын,
Қазақстан тұратын ұлттардың бірлігін, рухани байлығының белгісі.
Бұл пырақтар қазақтардың үміті, жас ұрпаққа деген сенімі, болашақ
арманы, самғау биігі мағынасында. Төбедегі жұлдыздың орны ерек-
ше. Әр адамның өмірінде жол көрсететін, бағыт-бағдар беретін
жұлдызы болады. Сол сияқты мемлекеттің де өз көшбасшысы бола-
ды. Бұл атқа әбден лайық деп Нұрсұлтан Әбішұлы Назарбаевты алар
613
Сочинения школьников Павлодарской области
едім. Төмендегі «Қазақстан» деген жазу ел тарихында да, дүние жүзі
тарихында да мәңгіге өшпес, кетпес таңба деп білемін. Мен әлі күнге
дейін елтаңбамыздың көркемдігіне, ондағы элементтердің дұрыс ор-
наласуына, баға жетпестігіне қайран қаламын. Бұл туындыны жоғары
бағалаймын.
Міне, менің Қазағым осындай! Мұндай елдің патриоты болғаныма
өте қуаныштымын!
Зияшева Камиля
10 класс, СОШ № 2 п. Майкаин
Руководитель: Есенова Л.М.
Приведи в порядок свою планету
«Есть такое твёрдое правило. Встал поутру, умылся, привёл себя
в порядок и сразу же приведи в порядок свою планету.» Эти слова
Маленького принца, героя произведения А. де Сент – Экзюпери, надо
взять за основу всем людям нашей планеты.
Земля – планета не простая. Земля – это жизнь, которая окружа-
ет нас повсюду. О жизни на плане свидетельствует жужжание насе-
комых, щебетание птиц, шуршание мелких зверьков, пробирающихся
среди кустов. Жизнь существует как в ледяных полярных зонах, так
и в раскаленных пустынях. Мы встречаем жизнь всюду, начиная с по-
верхности моря и кончая глубинами океана. Если на планете у Ма-
ленького принца росли только одна роза и баобабы, то земля наша
насыщена жизнью в таком обилии и разнообразии, что это потрясает
наше воображение. Казалось бы, можно гордиться своей землёй, её
разнообразным ландшафтом. Но, к сожалению, взрослея, у меня появ-
ляется неприятное ощущение, что райский уголок, в котором я живу,
превращается в свалку отходов. Моя планета больна. Загрязнение
воздуха и воды, большое количество токсичных отходов – это лишь
некоторые опасные симптомы нашей земли.
По оценкам некоторых экспертов, ежегодно в мировой океан
попадает 6,5 миллионов тонн мусора. Около половины этого мусо-
ра – пластик, который не разлагается сотни лет. Но люди не только
загрязняют землю, они истощают природные ресурсы в ужасающих
масштабах. Мы долго жили с представлением о том, что природа веч-
614
Казахстан, армия, патриотизм
на, бесконечна, неисчерпаема, щедра и всегда будет осыпать бесплат-
ными подарками человека.
Но исследования показали, что земле требуется год и пять ме-
сяцев, чтобы восполнить ресурсы, использованные людьми за год.
«Если население планеты и потребление ресурсов будут расти теми
же темпами, то к 2035 году будут нужны две земли», - отмечается в
австралийской газете. «Сидней». Экологический кризис, угрожающий
нашей планете, заставляет задумываться над этой проблемой. Ка-
залось бы, нет такого человека, которого совершенно не волновала
судьба окружающей среды, и соответственно его собственная судьба.
Наша жизнь неотделима от природы. Она даёт нам всё для жизни и
требует от нас бережного, уважительного отношения к природе. Как
говорил Маленький принц: «Я знаю одну планету, там живёт госпо-
дин. Он за всю жизнь ни разу не понюхал цветок. Ни разу не поглядел
на звезду….Он никогда никого не любил…. И с утра до ночи твердит
одно: « Я человек серьёзный», а на самом деле он не человек. Он гриб.
Странный народ, эти взрослые». Не хотелось бы называть взрослых
людей грибами. Люди изобретательны. Они ищут способы решить
эти проблемы и спасти планету. Многие люди и организации стара-
ются привлечь внимание общественности к проблемам загрязнения
окружающей среды. Но, тем не менее, землю по-прежнему губят в не-
бывалом масштабе. Почему это происходит? Как сказал Мудрый Лис
из « Маленького принца» А.де Сент-Экзюпери: «Узнать можно только
те вещи, которые приручил. У людей уже не хватает времени узнавать
что-либо. Они покупают вещи готовые в магазинах».
Однако, осознаём мы это или нет, повсеместное загрязнение
окружающей среды затрагивает большинство из нас. Поэтому всех
нас должно взволновать здоровье нашей планеты – нашего дома. Ведь
другого у нас нет. Человеческому обществу необходимо в корне изме-
нить своё отношение к нашей планете и ее природным богатствам.
«Люди забыли эту истину,- сказал Лис, обращаясь к Маленькому
принцу,- но ты не забывай: ты навсегда в ответе за всех, кого ты при-
ручил. Ты в ответе за твою розу». Мы же, в свою очередь, в ответе за
всё живое. До тех пор, пока не произойдут изменения в людях, любые
попытки решить сегодняшние проблемы принесут только времен-
ное облегчение. Конечно же, беречь каждое деревце, каждый цветок
очень трудно. Не загрязнять природу- ещё труднее. Но у нас нет вы-
бора. Так как природа – наш дом, мы должны содержать ее в чистоте. Я
верю, что настанет час, когда моя страна будет гордиться своими све-
615
Сочинения школьников Павлодарской области
жими листьями, росой, ночной прохладой, запахами трав. И кто зна-
ет, может и к нам прилетит Маленький принц из планеты «Астероид
Б-612», чтобы полюбоваться нашим закатом солнца, нашими горами
и навсегда полюбить наши степные тюльпаны.
Ибрагимов Адиль
9 класс, АОО «НИШ» г. Павлодар
Руководитель: Аужанова Г. Г.
Моя Родина - общий дом!
Родина - короткое, но емкое слово. Сколько смысла заложено
в нем! Для каждого человека это слово содержит в себе что-то свое,
личное, особенное. Каждый воспринимает ее по-своему. Для меня она
начинается с покосившейся калитки; с речки, к которой бегали мы, бо-
соногие мальчишки; с пения петухов и лая собак. Малая родина - это
моя семья: в первую очередь, мои драгоценные бабушка и дедушка
( как я любил бабушкину стряпню! У нее были особенные баурсаки!
А какой вкусный был курт!); это мои родители, которые всегда меня
поддержат, помогут; это мои братья и сестра, родные и двоюродные; и,
конечно же, это мои друзья. С ними прошло мое детство.
Мы все жили на одной улице. Как я любил те моменты, когда мы
все вместе бегали на речку, играли в прятки, иногда бывало и дрались.
После ссор и драк все равно мирились, играли и снова дрались... Но са-
мое интересное - все мы, друзья, принадлежали к разным националь-
ностям. Маленькими мы этого не понимали. Потом, уже повзрослев,
мы начинали понимать, что мы разные. Но это, поверьте, нас не раз-
делило, мы, по-моему, еще больше сблизились. Так с нами всегда играл
Вова, немец, который не знал по-немецки ни слова, а вот по-казахски
«балакал» не хуже нас. Это и русский Сергей, которого все звали Сер-
жем; он, как помню, с утра пораньше искал нас. Аспандияр, Равиль (та-
тарин). Позже в нашу компанию «влился» Руслан (мама - русская, отец
- казах). Ну и, наконец, шестым в этой компании был я, Адиль.
Надо сказать, дружили и наши родители. Наши семьи связало
многое. Оказывается, дружили и наши деды, бабушки. Наша семья осо-
бенно тесно дружила (да и сейчас дружим) с семьей Штрауб.
616
Достарыңызбен бөлісу: |