Сұраулық есімдік қатысқан сөйлем мағыналық жағынан тиянақсыз
болады, оның басты себебі сұраудан адам ойы міндетті түрде жауап ізде-
уінде. Сондықтан бұндай сөйлем сұраудың жауабы табылатын не табыл-
майтын сөйлеммен тікелей қатысты болады. Бұл – диалогқа құрылған
синтаксистік күрделі бірліктерден айқын көрінеді, монологтік баяндауда
да кездеседі. Мысалы:
Жуас кім, көп кім, бақ масы есер кім? Ешбірін де ол білмейтін. Өз өмірі, өз үй ішімен, өз айранын ішіп күн кешетін (М.Əуезов).
Адам ойы белгісіздіктен белгілікке, анықтауға ұмтылатыны – дау-
сыз құбылыс. Бұл құбылыс тілдік қарым-қатынас үстінде де бой көр-
сетіп отырады. Осы тұрғыдан алғанда, белгісіздік есімдіктер қа-
тысқан сөйлемдердің де тиянақсыздығын, контекске тəуелділігін бай-
қауға болады, өйткені белгісіздік есімдіктері – заттар мен құбылыс-
тарды жəне олардың сан, сапа белгілерін, мекен, амал тағы басқа-
ларын анық етіп ашып айтпай, көмескі күйде ғана көрсететін, яғни
нұсқай көрсететін нəрселерін нақтылы түрде атамай, белгісіз етіп ай-
татын сөздер. Мəселен, «Омардың есіне бірдеңе түсіп кетті» десек,
Омардың есіне нақты не түскенін контекстен табамыз, онсыз комму-
никативтік мүддеміз мақсатына жетпейді. Оның үстіне, кейбір бел-
гісіздік есімдіктері тəуелдік тұлғада қолданылып, алдыңғы я кейінгі
сөйлемдегі бір сөзбен тікелей байланыста болады да, сол сөйлемсіз
тиянақтала алмайды. Мысалы: