– Оқулықтың жағдайы алаңдатпай ма? – Әрине, оқушыларды оқулықпен қамтамасыз ету төменгі
дәрежеде. Қағаз жоқ, қаражат жоқ. «Рауан» баспасынан шығып
жатқан оқулықтар сапасы нашар, ол бір-ақ жылға ғана төзеді.
«Мемлекет және құқ негіздері», «Адам және қоғам» пәндерінен
оқулық жоқ. – Болашақтағы ағарту жайы, сіздіңше, қандай болуы мүмкін? Ә.Әбілақұлы: – Оқу процесін төмендетуден, ғылымды құлдыратудан
қоғам алға баспайды. Оқушы бұрын бір сыныпта 20-25 бала
болса, қазір ол 35-40-қа дейін көтерілген, студенттерге де
қамқорлық
аз.
Студенттердің
бұзылуы,
ауру-сырқауға
шалдығудың бір себебі – осында жатқан жоқ па екен?
Ауылдарда мектепке бара алмай отырған оқушылар
қаншама: аяқ киімі жоқ, кітабы жоқ. Ал көмектесетін ата-
анасының халі төмен. Егер біз білімге, ағартуға көңіл бөлмесек,
сауатсыз ел боламыз да шығамыз. Мектеп үшін мұғалім – алтын
тұлға, оған қамқорлық қажет. Оқушы қараңғы болса, мемлекет те
қараңғы. Балалар бақшасын жаппау керек.
