Бір күні «қоңырау табылды!» деп шу ете түсті. Оқиға
былай болған екен: Біздің Олжас мектептен шығып бара жатса,
көшеден сыңғырлаған дауысты естиді. Қараса, бір бала
қоңырауды шанасына тағып алып сырғанап жүр екен. Олжас әлгі
баланы ұстап алып, нұқып-нұқып қоңырауды тартып алыпты.
Ұрлаған ол емес, біреулер берсе керек.
Олжастың жүректілігіне, адалдығына риза болдық. Қуанышта
шек жоқ. Мұғалімдер мен балалар бір-бірінен сүйінші сұрасып
жүр. Бәрі де көңілді күлімсірейді. Айдарбек мырза айтты:
207
– Алма бибі, бүгін бір керемет қуанышты күн болды ғой.
Расында да, қуаныш болғанда қандай!
Қуанып жүріп ұрлықшы баланы жазалауды ұмытып кеттік.
Балаларымыздың арына дақ түспегені үлкен олжа еді.
