204
түсірейік. Мына қолымдағы қоңырау шылдыр еткенде,
көздеріңізді ашып, айта бастайсыздар.
Бикештер тынышталып, ойлануға кірісті. Осылардың есін
білген азғантай өмірінен елеулі оқиға шығар ма екен деген
күдікпен қараймын. Кейбірінің есіне, шынында, ештеңе түсер
емес. Көзін ашып, «ештеңе таппадым» дегендей, басын шайқап,
белгі беріп жатыр. Қалғандарының ішінен иығы бүлкілдеп,
күлген дауыстар естіле бастады.
Сыңғыр, сыңғыр… Мұндай «күлкілі» әңгімелерді өмірі
естімеппін. Біреуінің көршісі тайып құлап қалыпты, екіншісі
тауықты қуамын деп етегін жыртып алыпты, үшінші бір ақкөңіл
қоштасам деп жүріп, автобустан қалыпты. Бірнеше тәп-тәуір
көркем әңгімелер туды. Баланы сөйлете берсең, сөзшең болады,
жаздыра берсең, жазушы шығуы әбден мүмкін.
Достарыңызбен бөлісу: